Mijn jongste zoon heeft commentaren gegeven op mijn boek maar geeft ook commentaar op mijn blog.
In het begin vond ik het nogal ambetant maar nu ben ik HEEL blij dat hij dit doet.
Nu weet ik tenminste hoe hij zich voelt!
Hij geeft heel eerlijk zijn gevoelens, belevenissen, frustraties m.a.w. zijn hele innerlijk bloot...
Telkens valt het me op dat er toch ZO veel verschil is in personen met a.s.s.! Maar desalniettemin doet het me enorm deugd dat hij dit met mij wil delen.
Hij geeft ook toe dat hij er behoefte aan heeft om mij toch regelmatig te ZIEN om eens te babbelen. :)
Dit is dan ook weer het totaal tegenovergestelde met zijn broer: die heeft er GEEN behoefte aan om mij te zien. Door mijn drukke bezigheden zijn we de laatste tijd weer met briefjes aan 't werken. Bij de auti-coach werd hierover gesproken en zij vroeg: "Wil jij je ma MEER zien?" Het antwoord was: "NEEN!".
En dan nu de heerlijke momenten.
Vorig weekend bracht Stan de kleindochter mee naar hier om te komen logeren.
Herhaaldelijk had ze al gevraagd: "Oma , wanneer mag ik nog eens komen slapen bij jou?" Telkens had ik geantwoord : "Als mijn keuken er staat."
Dus , daar kon ik nu niet meer mee weg want de keuken STAAT er!
Heerlijke momenten zijn dat ZEKER!
Zij heeft mooie lange haren en ik maak zo graag vlechtjes :) Als we dan ergens komen , zeggen de mensen telkens : "Amaai , jij hebt mooie vlechtjes!"
Ze gaat overal met met mij mee naartoe en laat mijn hand niet los!
Wij hebben ook onze geheimpjes : bijvoorbeeld "opa is een deugniet" enz.
Zij fluistert in mijn oor en opa is dan natuurlijk HEEL nieuwsgierig naar hetgeen er gezegd is!
Voor ze gaat slapen, lees ik nog een verhaaltje voor dat ze zelf gekozen heeft uit een grote kist met verhaaltjes. Deze keer koos ze : "De prinses op de erwt".
Toen we aan tafel zaten, zei ze : "Oma , ik wil hier bij jou blijven wonen". Ik antwoordde dat dit wel kon maar dat ze dan ook hier naar school moet gaan. "Maar jij weet onze school toch staan?" repliceerde ze.
Alsof ik elke dag over en weer naar Baarle-Hertog zou rijden!!!
Terwijl ik in de badkamer bezig was, hoorde ik dat opa haar leerde tellen en vergelijken in een boekje dat ik voor haar had klaargelegd. Dit vond ik zo ontroerend dat ik er een foto van genomen heb.
Een voldane vermoeidheid kwam over mij en wanneer we nog eens een weekend hebben zonder plannen, MOET ze zeker terug komen logeren!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten