Het nieuwe jaar

We hebben het overleefd!
Het opgeklopt gedoe van de eindejaarsfeesten zijn niet aan mij besteed.
Het liefst ben ik samen met de mensen van wie ik hou: gezellig samen zitten en wat eten en drinken.
Meer moet dat niet zijn.
Daarom probeer ik de laatste jaren met kerstmis samen te zitten in mijn woonst met mijn zonen, mijn vader en mijn vriend. De eerste jaren dat ik alleen was, waren alleen mijn zonen van de partij.
Dat heb ik ook al in mijn boek vermeld.
Toen ik in Morkhoven woonde , is Stan erbij gekomen en sinds ik in Olen woon , is mijn vader ook aanwezig.
Die momenten koester ik : het is altijd heel gezellig. Mijn zonen nemen op hun manier deel aan de gesprekken en mijn vader en Stan zijn de grapjassen van de dag!

Nieuwjaarsdag vieren we al jaren bij mijn vader.
Vroeger gingen we uit eten in een restaurant: ook nog de eerste jaren dat ik alleen was.
Ik herinner me nog een nieuwjaarsdag dat we in Herentals in een restaurant zaten en de zoon van mijn zus en ikzelf zaten daar met een gezicht dat op onweer stond!
Wij hadden toen allebei een blauwtje gelopen in de liefde: zijn toenmalig vriendinnetje had het de dag daarvoor uitgemaakt en ik had ook een NEEN gekregen van iemand van rendez-vous waar ik al 3 keer mee had afgesproken.
Sinds Stan in mijn leven is gekomen, vieren we nieuwjaarsdag bij mijn vader thuis.
We gaan dan eten halen bij een traiteur en zitten met de hele familie samen gezellig bij mekaar.
Ondertussen is er ook al een achterkleinkind bij gekomen voor mijn vader: de dochter van mijn zus (mijn petekind) heeft een dochtertje.

Mijn vader die dit jaar 90 jaar wordt, heeft mijn boek gelezen maar begrijpt het nog altijd niet!
We hadden allemaal genoeg gegeten en er was nog een massa eten over.
Het stond allemaal uitgestald op de tafel in de veranda en vader kwam zeggen: "Bert, neem maar wat eten mee hé."
Ik zag het gezicht van Bert vertrekken. Ik zei: "Neen va, hij heeft zijn eten allemaal in huis voor een hele week en daar mag niets anders tussen komen."
Vader bleef nog even aandringen maar gaf het uiteindelijk toch op.
Mijn zus en ik hebben dan maar wat schotels vol geladen om mee naar huis te nemen.
Bert heeft toen nog uitgelegd hoe hij zijn boodschappen doet: om de 14 dagen naar de Spar voor toespijs en om de 14 dagen naar de Carrefour en de Aldi voor de andere boodschappen.
Hij heeft dan alles in huis wat hij nodig heeft.
Dus: het eten van vava was er teveel aan :)

Tot de volgende.