Wat een week!

Blij dat ik die week ben doorgekomen. Volgens mijn bescheiden mening de drukste week uit mijn leven.
Maar wel een gezellige drukte!
Maandagavond reed ik met mijn schoonbroer naar het toneel in Antwerpen. Gelukkig moest ikzelf niet met de auto,trein of tram rijden en kon ik na het ontspannende toneel nog even ontspannen in de auto. Dit nam niet weg dat het toch wel laat werd eer ik kon gaan slapen.
Dinsdagmorgen moest ik voor dag en dauw opstaan. Om 6 u 30 werd ik verwacht aan de oprit van de autosnelweg in Olen. Samen met Marc kon ik meerijden naar Maaseik om een inleef over a.s.s. te geven. We kregen weerom veel lof over onze uiteenzetting en 's middags mochten we mee aan tafel schuiven voor een broodjesmaaltijd.
Marc zette mij 's middags netjes terug af aan de oprit in Olen en ik vertrok naar Diest. Toen ik daar bezig was, kreeg ik een telefoontje van Hans Otten. Hij ging met een nieuw programma beginnen en hij vroeg of ik zin en tijd had om mee te werken. 's Anderendaags in de voormiddag zou er iemand langs komen om een filmpje te maken.
Thuisgekomen at ik snel een hapje en vertrok naar Noorderwijk voor onze maandelijkse VVA avond: "a.s.s. en ziek en gezond". Weer laat thuis.
Woensdagmorgen op tijd opstaan want de cameraman zou komen. Pas om 13 u stond hij aan mijn deur. Het was heel amusant om te doen, maar het was enkel een testje. Als het aanslaat, zou het later meer worden.
Nadat hij vertrokken was , schoot ik in actie: nog een strijkje doen, naar de brouwer, naar mijn vader en dan in aller ijl richting Baarle-Hertog. Onderweg nog even gestopt bij de zoon van Stan die jarig was. Stan was te voet naar daar gekomen en we aten een stukje taart waarna we samen naar huis konden rijden.
Even op adem komen bij Stan en donderdagavond naar de Kerstmagie in het kasteel van Westerlo. Prachtige opvoering gezien!
Vrijdagmorgen weer heel vroeg uit de veren want ik reed met mijn vriendin met de trein naar Gent. We gingen een masterclass volgen ivm a.s.s. en hoe men daar een succesverhaal kan van maken. HEEL interessant. We hebben weeral VEEL bijgeleerd.
's Middags aten we daar een kleinigheid in de buurt van het station en daarna spoorden we weer naar huis. Tussenin had ik een uurtje om thuis nog wat te doen en dan vertrok ik naar Balen om met een vriendin naar toneel te gaan. Op voorhand gingen we uitgebreid eten want mijn vriendin was pas 2 keer oma geworden. Het toneel was hilarisch! Tranen gelachen!
Zaterdagmorgen alweer vroeg op! Een student van het Ritcs had mij gecontacteerd om mee te spelen in zijn kortfilm. Het verhaal speelde zich af in een rusthuis in Vorselaar. In de namiddag moesten we op het dak kruipen langs een smal brandladdertje en mijn knieën knikten nog een half uur na. Mijn medespeler had er ook veel last mee!!! De rest van het filmpje was WEL heel leuk!
Zondagmorgen moest ik nog even terug om een kleine scene op te nemen en na de middag reed ik naar Kontich om voor een andere student van het Ritcs een andere kortfilm op te nemen. Deze scene speelde zich af in een huiskamer en was een stukje ontspannender dan de dakscene! Achteraf kregen we nog een lekkere maaltijd aangeboden van de ouders van de student.
Ik was uitermate blij dat ik deze week had overleefd! Maar helemaal gedaan, was het nog niet!
Maandagavond ging ik repeteren in Beerse, waar ik morgen en zaterdag een optreden heb.
Dinsdagmiddag reed ik met de trein naar Antwerpen alwaar ik met Marc een inleef ging geven in een psychiatrisch ziekenhuis. Die mensen hebben ons ook weer bejubeld en ze willen zeker nog de inleef bis inplannen in de toekomst.
Momenteel heb ik een beetje rust en Tim heeft juist mijn printer komen aansluiten. Ik heb een week zonder printer gezeten omdat hij stuk was en vandaag mocht ik hem ophalen. En hij werkt weer!!!

Mix

Een mix van activiteiten stond weer op mijn programma.
Dan zegt men : "Wacht maar tot je op pensioen bent..." Terwijl ik van mijn pensioen geniet, heb ik totaal GEEN tijd meer voor mezelf. Gelukkig zijn het allemaal activiteiten die ik super graag doe!
Van de presentatie op het accordeonfestival heb ik enorm genoten. Er was heel weinig volk komen opdagen. De accordeongroep waarbij Bert speelt, opende het festival. Zij zijn heel erg geëvolueerd wat muziek-keuze en spel betreft. Ik zat achter Bert op het podium om mijn presentatie te doen en ik voelde me "apetrots".
Maandag spoorde ik met een bevriend koppel naar de boekenbeurs. Het grootste deel van de aanwezigen waren klassen met jongeren, die opdrachten moesten oplossen. Menige keer werd ik aangesproken: "Heb jij niet meegespeeld in dat filmpje : "Wachten op niets" of "Helden van de zee"?
Tal van foto's zijn er weer genomen! De Benidorm Bastards zijn nu naar de achtergrond verdrongen...
Het mooiste geschenk kreeg ik toch een paar dagen voordien. Merho had me laten weten dat hij "mijn hoed" (van de film van de Helden) gebruikt had in zijn laatste Kiekeboe album. De Bomma droeg hem. Ik had hem gevraagd om dat album, gesigneerd, klaar te leggen op de boekenbeurs omdat hij de dag dat wij gingen, daar niet aanwezig zou zijn. Ik zou hem dan kopen.
Rob vroeg mijn adres en liet me weten dat hij met graagte het boek zou opsturen. Dat gebeurde ook. Ik kreeg het album in mijn brievenbus. Voorin stond een knappe Bomma getekend met een warme boodschap van de tekenaar! :)
Dinsdag hadden we onze maandelijkse VVA avond. Deze keer ging het over VEERKRACHT. VEERLE (what's in a name) kwam dit onderwerp toelichten.
Het was weer zo'n avond waar ik niet genoeg kon van krijgen. Veerle vertelde haar leven als persoon met a.s.s. Het was ZO verrijkend! Zij had in haar leven al zoveel veerkracht moeten gebruiken dat haar elastiek gebroken was. Zij gebruikte beeldspraak en het was aangenaam om naar haar te luisteren. Als we haar onderbraken, was ze wel even haar draad kwijt. Maar dan hielp ik haar terug op gang. Achteraf bedankte ze mij om haar "rode draad" te zijn.
Donderdag was er een revue in de Zoerla met sketches en muziek uit de oude doos. Amusement volop!!!
Zondagnamiddag hadden we afspraak bij vrienden in Herentals. We reden er samen naartoe en 's avonds bracht Stan me naar de bushalte die dichtbij lag. Hij reed zelf verder naar huis. Toen de bus stopte, dacht ik NOOIT thuis te geraken : die bus zat bom en bom vol!!! De mensen plakten tegen de deuren. Ik ging naar de voorste deur en vroeg : "Is er geen plaats meer voor een heel klein madammeke?" Gelukkig kon ik mij ertussen wurmen. Ik had geen valies bij en dat was mijn geluk.
Heel de bus zat vol met studenten die naar Leuven moesten. De chauffeur vertelde mij dat hij al zeker 20 personen had moeten laten staan... :(  Toen ik uitstapte, moesten er eerst 3 mensen uit voor ik buiten kon.
Maandag was er een verjaardagsdinertje met mijn vriendin en woensdag ging ik naar toneel in Tongerlo, alwaar ik ook een amusante namiddag had. Daarna reed ik naar Stan.
Donderdag had ik een afspraak met een koppel voor een gesprek. Zij hebben ook een zoon met a.s.s. en ze wilden er eens over babbelen met mij. Het werd weerom een aangename avond. Wij verstaan mekaar met een half woord.
Vrijdag zijn er winterbanden onder mijn auto gezet en zaterdag gingen we naar een tentoonstelling van allerlei "houtsnijwerk".
Er stond een PRACHT van een stuk bij en ik vroeg aan de vervaardiger ervan om het te kopen.
Ik zei : "Ik ben verliefd op die clown." "Ik ook", zei hij. Hij deed het NIET weg!!!
Iemand anders zei: "Je weet toch wel waarom Lea dit wil kopen? Zij is zelf ook een clown."
Bij een andere houtsnijder bestelde ik een tekst. Hij snijdt die uit in hout en plaatst die in een foto kader.
Wie straalt, loopt nooit in het donker.

Aan variatie geen gebrek.

Wat variatie in mijn leven betreft, schiet ik toch wel de hoofdvogel af waarschijnlijk.
Na mijn "pech"weekend stonden er 3 dagen op rij activiteiten van de VVA op het programma.
Dinsdag onze eigen info avond in Noorderwijk, woensdag ging ik luisteren naar iemand van het Raster in Winkelomheide en donderdag moest ikzelf gaan spreken in Turnhout: "Ik wil dat het stopt".
De drie avonden waren uitermate "geslaagd".
Vrijdagmorgen reed ik mijn auto naar de garage omdat de expert van de verzekering langs kwam. Om 10 u was hij al geweest en de poetsvrouw van Tim voerde mij naar de garage om de auto op te halen.
Het was goedgekeurd dat er een nieuwe bumper op kwam!
Zaterdag reden Stan en ik naar een optreden van Christoff in de Ethias arena in Hasselt. Hij vierde zijn 25 jarige zang carrière. Wij waren uitgenodigd en zaten op een uitstekende plaats om alles goed te volgen.
Zondagmorgen reed Stan terug naar huis want ik moest de ganse dag gaan filmen voor : "Laakdal stopt met roken".
Er werden 4 filmpjes gemaakt die online gaan komen. Ik moest de mensen interviewen op verschillende plaatsen ivm hun wel/of niet rookgedrag. Het laatste stuk werd opgenomen bij een ludiek koppel (ook 2 acteurs) in huis.
De volgende dinsdag had ik een opdracht om te gaan filmen in Hasselt voor "Spitsbroers". Ik vertrok 's morgens vroeg en stond al vlug in de file. Tien minuten te laat kwam ik aan en men begon mij dadelijk te schminken en te kleden. De ganse voormiddag heb ik staan wachten. Gelukkig was het goed weer en heb ik buiten tussenin heel wat aangename babbels gehad met acteurs en medewerkers.
Om 12 u kwam er een medewerkster zeggen dat ze de scene die ik moest draaien gingen schrappen omdat het anders te lang zou duren! Gelukkig mocht ik mijn contract voor de wedde nog tekenen!
Woensdag reden Tim en ik naar de uroloog om alles te checken en hij werd goed bevonden voor de dienst!
Vrijdag werd de nieuwe bumper op mijn auto gezet en de omnium verzekering gaat alles betalen. Ik heb terug een nieuwe auto!
Zondag nog even naar de seniorennamiddag in de Sony bell studio's in Heist-op-den-Berg en donderdag naar de kapper.
Op vrijdag deden we een inleef in 't Graf in Turnhout voor leerlingen van een vijfde en zesde jaar. Zij gingen verder studeren in de zorgsector. Vijf en vijftig uiterst gemotiveerde en geïnteresseerde leerlingen luisterden naar onze uiteenzetting. Dat geeft ons altijd veel voldoening!
Maandag kwamen we samen met onze VVA moeders en dat doet ons ook altijd deugd! We spreken allemaal over hetzelfde en hebben maar een half woord nodig om mekaar te verstaan.
Vandaag bezocht ik mijn nonkel met dementie. Hij was weer erg achteruit gegaan. Heel de tijd heeft hij rusteloos rond gelopen: van de living naar de gang , naar de keuken, terug naar de living en weer opnieuw! Hij begint heel kwaad te worden en te vloeken en brabbelt onverstaanbare taal. Vlak voor ik naar huis reed, kwam de verpleegster om hem in bed te leggen. Hij weende heel erg en riep maar : "Moeke, moeke!" Ik werd er emotioneel van. Dit is zo schrijnend!
Volgende zaterdag gaan we met vrienden naar het toneel in Oevel en zondag ga ik het accordeon festival van de "kapelse accordeonisten" presenteren.
Volgende maandag breng ik een bezoek aan de boekenbeurs en dinsdag hebben we weer onze info avond van de VVA.
Aan variatie geen gebrek...

"Pech" weekend

Wat een "top" weekend had moeten worden, draaide uit op een "pech" weekend.
Zaterdag zouden de kleindochters komen logeren. Ik had het zetelbed, dat normaal bij Tim op de logeerkamer staat, naar mijn zolderkamertje gebracht. Daar staat al een eenpersoonsbedje maar dat kan natuurlijk niet dienen voor 2 meisjes! :)
Vrijdag voormiddag was ik bij mijn vriendin geweest om de power point presentatie voor te bereiden voor de info avond over "A.S.S. en communicatie".
Toen ik huiswaarts reed, draaide ik een straatje te vroeg in en ik reed achteruit om terug te keren. Het was er nogal smal en ik liet mijn auto zachtjes achteruit bollen. De sensoren maakten geluid maar volgens mij nog niet genoeg om ergens tegen te zitten... Mis poes! Ik tikte tegen een betonnen muurtje! Ik dacht dat het niet zo erg zou zijn en reed gewoon verder naar huis. Thuis gekomen, ging ik kijken en er waren toch wel diepe groeven in het koetswerk.
Na de middag reed ik naar de garage om het te laten zien en er moet TOCH wel een nieuwe bumper op want die is verschoven en gescheurd! (dat had ik nog niet gezien!)
Vermits het nog een vrij nieuwe auto is en ik omnium verzekerd ben , zal dit gebeuren. Vrijdag komt er een expert van de verzekering en ik zal alle kosten terug betaald krijgen. Gelukkig!
Zaterdag reed ik met de bus naar Turnhout, waar Stan mij kwam oppikken. We haalden de kleindochters thuis op en gingen samen frietjes eten. Na de middag was er een feestje van de broer van Stan en zijn vrouw (voor hun verjaardag) en daar gingen we naartoe met de kindjes.
's Avonds vierde het nichtje van de kleindochters haar 18de verjaardag in de pony hoeve. Daar gingen we ook samen naartoe. De meisjes leefden zich daar uit en we dachten : "Die zullen seffens wel slapen als een roosje..."
Om 22 u kwamen hier aan en ik zette ze beiden in een warm bad. Ze hebben daar boven nog kermis gehouden tot na middernacht!
Zondag morgen dacht ik hen te amuseren met de film "Helden van de zee". Op de zolderkamer staat nog een oude T.V. waar je een dvd kan insteken en we installeerden ons. Ik sukkelde en sukkelde om die T.V. aan de praat te krijgen en op de lange duur kreeg ik de dvd er niet meer uit! Stan is naar boven gekomen om te helpen en ik zei dat hij die T.V. mocht afbreken om de dvd eruit te krijgen.
Ik had toch nog een nieuwer T.V.tje  staan bij Tim op de logeerkamer. Daar kon je ook een dvd in steken.
Maar zo gemakkelijk ging dat ook niet! Eer die T.V ontmanteld was, brak er een mes in twee en moest ik een gereedschapskoffer gaan halen bij Tim. Uiteindelijk was de dvd eruit en probeerden we hem in de p.c. : hij "stropte"! We staken hem in de dvd speler en hij "stropte" ook! Hij was beschadigd.
De meisjes hebben een stuk in het begin kunnen zien en met een ontbrekend stukje nog een groot deel tot het einde.
Via Bol.com heb ik een nieuwe dvd besteld en ook een nieuw mes.
So far, so good.

Feest en zo

Twee opmerkelijke feestjes zijn er deze maand gepasseerd.
Ten eerste onze reünie van de Benidorm Bastards die deze keer doorging bij één van onze collega's thuis. Zij hadden kosten noch moeite gespaard. We konden ons tegoed doen aan de heerlijkste gerechten. De sfeer zat er goed in en we beleefden weer heel wat plezier!
Als tweede hadden we ons jaarlijks feestje met de neven en nichten van de familie Witvrouwen.
Om 15 u maakten we een wandeling door de abdij. Sommigen van ons wilden "Het laatste avondmaal" van Da Vinci zien en we mochten binnen in het museum. Pater Ivo gaf ons anderhalf uur lang een amusante maar leerrijke uiteenzetting. Het had gerust nog langer mogen duren.
Om 17 u werden we verwacht in Torenhof voor onze feestmaaltijd. Na een uitgebreide aperitief gingen we aan tafel waar de ene mop na de andere volgde zodat onze kaken pijn deden van het lachen! De opmerkelijkste mop was diegene die ging over de "warme" en de "koude" kant van de familie. Als er iemand die aangetrouwd was, iets zei werd hij onmiddellijk de mond gesnoerd met de opmerking: "Jij moet zwijgen want jij bent de "koude" kant!" Hilarische uitspraken volgden mekaar op : "Jij bent bij de warme kant of jij bent bij de koude kant.." Achteraf hoorde ik bij een radioprogramma dat dit ECHT bestaat! Personen die een bloedband hebben, noemen ze de "warme kant" en de schoonfamilie en aangetrouwden zijn van de "koude kant".
De afwezigen hadden weerom ongelijk!
Tot zover het "feest".
Ondertussen is Tim met succes geopereerd en hij heeft er weinig of geen last van gehad.
Een opmerkelijke gebeurtenis is er voorgevallen op de dag van zijn operatie.
Om 10 u kwamen ze Tim halen om naar de operatiezaal te brengen. Ik zou 2 uren moeten wachten tot ze hem terug brachten.
Daarom ging ik een koffie drinken in de cafetaria van het ziekenhuis. Ik stond te wachten aan de kassa en voor mij stond een vrouw die me heel bekend voorkwam. Ik zei aarzelend: "Ruth?". Met in mijn achterhoofd als ze het niet was: "Oh sorry, jij lijkt wel heel erg op iemand die ik ken."
Zij draaide zich om en we vielen in elkaars armen. Dat was een ongelooflijk heerlijk gevoel!
Zij was samen met haar man , haar schoonmoeder en schoonzuster op bezoek bij haar schoonvader. Zij moesten ook 2 uren wachten. Wij hebben daar 2  uren aan een stuk gebabbeld, gebabbeld en gebabbeld. Ruth woont met haar gezin al meer dan 20 jaar in New Jersey en wij houden enkel contact via facebook om mekaar een gelukkige verjaardag te wensen. Heel vroeger hebben wij nog samen toneel gespeeld in Herentals.
Zij waren pas die morgen geland in Zaventem en haar man zat met een jet lag.
Ze zouden een weekje blijven.
We hebben mail adressen uitgewisseld en ze heeft ons zelfs uitgenodigd om eens naar New Jersey te komen. We mogen bij hun logeren voor een "doos pralines", zei ze. :)

Er kwam ook nog een feestje van het toneelgezelschap van Oevel tussenin en daar werd eveneens veel plezier gemaakt.
Met Stan en zijn zoon ging ik naar een vliegshow kijken en dat was heel indrukwekkend.
Van een paar inleefmomenten heb ik een feestelijk gevoel gekregen. De waardering die je achteraf krijgt van de deelnemers geeft me een warm gevoel.
Toen ik op een toneelvoorstelling was, kwam er zelfs een vrouw naar mij om raad te vragen ivm haar kleinzoon met a.s.s. Zij had mij gezien op een inleef.
Met enkele bastards gingen we naar Paal. Daar ging een mens in een elektrische rolstoel een recordpoging wagen door in 24 uren meer dan 250 km af te leggen. Wij moesten daar wat rondlopen in onze bastard kleren en door wat zotte praat te verkopen, haalden wij toch een heleboel sponsorgeld op. Achteraf vernamen we dat de man 289 km had gereden! Record verbroken! Weer een goed gevoel!
Om af te sluiten, wil ik nog enkele bedenkingen schrijven over mijn vertellingen in het sprookjesbos.
De vertellingen lopen stilaan op zijn einde. Vrijdag is mijn laatste opdracht. Dan komt de school waar Lore schoolloopt. Ik verheug me er al op!
Vorige vrijdag zat er een jongetje van Irak in een eerste leerjaar. Hij was nog maar 3 maanden in België en dan droppen ze dat kind zo maar in een eerste leerjaar! Hij deed niets anders dan met dennenappels gooien en andere kinderen storen!
Gisteren kwam er een school van Laken. ALLEMAAL kinderen met vreemde namen: Abdullah, Amira, Bakkerdin? Lelul? (werd zo uitgesproken, ik ken de schrijfwijze niet). De kinderen zaten in een Vlaamse school maar spraken allemaal Frans thuis.
Ik heb een enorme bewondering voor die juffen! En stiekem ben ik blij dat ik zelf niet meer in het onderwijs sta...:)

De keerzijde van de medaille.

Hoe plezant de vakantie ook was, toch zaten er addertjes onder het gras.
Op maandag toen we onze eerste vakantiedag doorbrachten, kreeg ik een sms van de buurvrouw van Bert: "Hey Lea, ik heb Bert juist weg gebracht naar Zoerle. Zijn auto startte niet. Hij verzekerde mij dat hij zou thuis geraken. Klopt dat?" Ik deed een berichtje terug: "Zijn vader zal hem wel terug brengen. Wij zijn op vakantie in Ierland." Waarbij ik de boodschap terug kreeg om ervan te genieten.
In mijn binnenste was ik stiekem blij want het rijverbod van Bert omwille van zijn epilepsie was nog niet helemaal verlopen...
's Anderendaags kreeg ik een uitgebreide mail van Bert met alle details en zijn vader had hem inderdaad naar huis gebracht. Zijn auto zou nagekeken worden en achteraf bleek dat er een nieuwe batterij in moest.
Woensdagavond kreeg ik een mail van Tim. Hij had al 2 nachten niet geslapen, kon niet goed meer eten, had een beetje koorts en diarree.
Ik kon mails ontvangen op mijn smartphone maar kon niets beantwoorden of mails versturen!
Persoonlijke berichten via facebook kon ik wel versturen en ook berichten via whatsapp.
Daarom stuurde ik een bericht via fb naar Tim om te zeggen dat hij Immodium moest nemen en dat die in de koelkast lag. Ik stuurde hem ook een sms om te zeggen dat hij zijne fb moest nakijken maar ik kreeg NIETS terug.
Via whatsapp stuurde ik een bericht naar mijn zus om te vragen of ze eens wilde gaan kijken. Zij raadde mij aan om hem te bellen.
Dat heb ik gedaan en hij was heel emotioneel aan de andere kant van de lijn!
Ik stuurde hem naar de koelkast om de Immodium te zoeken en zo gebeurde. Ik zei hem dat mijn zus de volgende dag zou komen kijken en dat hij zijn werk moest verwittigen.
's Anderendaags deed mijn zus 's morgens al een bericht dat zij yoghourt zou gaan halen en dat hij er niet heel slecht uit zag. Ze had ook tegen hem gezegd dat hij moest rusten.(hetgeen hij HEEL letterlijk nam!)
De volgende dag zou hij alweer gaan werken.
Vrijdag kwam de poetsvrouw en ik had haar op voorhand gebriefd dat ze het een beetje in het oog moest houden of hij de badhanddoeken wel in de wasmachine had gedaan. Zij stuurde mij een bericht dat de handdoeken nog op de radiator lagen. Toen ik Tim hierover bevroeg, zei hij dat hij MOEST RUSTEN!
Zondagmorgen kreeg ik telefoon van de dochter van een collega acteur. Haar vader was de dag ervoor overleden! Zij deed een verwarde uitleg over hartfalen en een beenmergziekte en ik was helemaal overstuur van dit nieuws.
De volgende dag mailde zij mij de doodsbrief al door en achteraf kreeg ik nog een papieren brief in mijn brievenbus.
Zaterdag hebben we hem ten grave gedragen na een heel mooie viering.
Bokrijk zal nooit meer hetzelfde zijn...
Dinsdag ll kwam Tim mij vertellen dat hij pijn had bij het plassen. Gisteren naar de huisdokter geweest en Fimosis vastgesteld samen met een huidziekte. Operatie dringend vereist!
Deze morgen afspraak bij de uroloog en de operatie staat gepland voor maandag. Om 7 u 15 moeten we ons al aanmelden in het ziekenhuis.
En zo blijven we bezig...:)

Ierland

Maandag 15 augustus voor het krieken der dagen vertrokken we richting Mol om in te schepen in de bus van Carolus reizen.
We vertrokken een paar minuten voor 6 u en kwamen na een ommetje in Hasselt om 8 u 15 in Zaventem aan. Het aanschuiven duurde tot 9 u 30!!! De knie van Stan piepte en hij moest opzij gaan staan om de bewijzen te leveren.
Rustig koffie drinken en ontbijten zat er niet in want we stegen op om 10 u 30. Daarom namen we maar een tas koffie en een koekje in het vliegtuig.
In Dublin arriveerden we om 12 u 30 (plaatselijke tijd). We moesten onze klok een uur terug draaien.
Een bus van Carolus stond ons op te wachten om naar een hotel te rijden waar we de lunch gebruikten. Na de lunch om 13 u 45 reden we naar het Trinity college waar we Book of Kells konden bewonderen. We stonden perplex bij het zien van zoveel boeken!!!
Daarna stond St. Patrick's cathedral op het programma. Daar zagen we gepersonaliseerde stoelen met kussentjes op.
Ons laatste bezoek was de Guiness brouwerij waar we allemaal een Guiness mochten proeven. Dit bier is niet aan mij besteed. Ik nam een frisdrank.
Na het avondmaal ging de groep nog een wandeling maken naar Tempelbar en Molly Malone maar wij gingen naar onze kamer: mijn pijp was uit!
De volgende morgen moesten we zeer vroeg uit de veren om naar Galway te vertrekken.
Dinsdag 16 augustus: valiezen weer inladen om te vertrekken om 8 u 30. Onderweg zagen we de plaatsnaam "Limerick". Mijn gedachten gingen dadelijk naar de Lukrakers. Achteraf is er nog menige limerick gemaakt in de bus.
We maakten een stop aan Kinvara castle en gingen lunchen in Hylands Burren Hotel. Het was 26 graden. (De hoogste temperatuur die we gehad hebben!)
Onderweg kwamen we de Aran eilanden tegen waaronder het grootste eiland Inishmore. Opeens moest ik denken aan het toneelstuk dat in Balen werd gespeeld: "De luitenant van Inishmore".
Op de Cliffs of Moher vlogen we bijna uit onze kleren. Een medereiziger is zelfs omver geblazen!
Daarna bezochten we nog een abdij met een scheve toren en een kerkhof.
's Avonds kregen we van het hotel een Irish coffee aangeboden. Iemand van het personeel maakte die klaar terwijl we erop stonden te kijken.
De ganse nacht bracht ik door op het toilet: diarree!
Woensdag 17 augustus : weer vroeg op! We vertrokken om 8 u 30 naar Connemara.
Ik kreeg een Immodium en een reispilletje van een medereizigster want ik was een wrak!
Via Galway reden we naar Clifden "de hoofdplaats van Connemara". Daar gebruikten we 's middags een koude visschotel als lunch : HEEL LEKKER!
Voor we gingen eten, regende het fel en we gingen een paraplu kopen in een klein winkeltje. Ik zei tegen de verkoper: "we need it because it is very bad weather in Ireland. It is much better in Belgium!"
Na de lunch reden we verder naar Kylemore Abbey. De abdij heeft ooit nog in Ieper gestaan en was een elite school voor meisjes van rijke families. De Benedictijner nonnen leidden de school.
We zagen nog de Kylary fjord en kwamen pas na 19 u aan in het hotel.
Donderdag 18 augustus was het weer hetzelfde liedje: vertrek om 8 u 30!
We reden naar Bunratty castle en Folk Park. We kwamen precies in Bokrijk aan. Er stonden allemaal van die oude huisjes en er werden toneeltjes opgevoerd. Ik heb in de klas gezeten bij een heel strenge meester en heb in de doktersstoel gezeten. Dat was lachen geblazen!!!
's Middags aten we onze lunch in Limerick en gingen nog mooie cottages bekijken.
Om 16 u waren we al terug in ons hotel en de meesten gingen nog naar de kathedraal kijken. Wij gingen samen met enkele andere koppels gewoon wat wandelen in het centrum van Killarney.
's Avonds stond er een bezoek aan een plaatselijke pub op het programma: er was live music!!!
We zaten aan een ronde tafel met een hele groep van ons gezelschap en er zijn heel wat moppen getapt!!! HELE gezellige avond!
Vrijdag 19 augustus mochten we een klein beetje langer slapen want we vertrokken pas om 9 u 15.
We deden de graafschappen Kerry en Cork aan. Na de Irish stew in Glengariff vaarden we naar Garnish Island met de Ilnacullin tuin. Tijdens de overtocht zagen we zeehonden op de rotsen liggen. We konden ze bijna aanraken. Het bezoek in de tuin ging gepaard met regen en wind. Maar als we foto's achteraf bekijken is daar niets van te zien. Mooie foto's!!!
's Avonds was er live muziek in de bar van het hotel en we hebben ons weer reuze geamuseerd!
Zaterdagmorgen 20 augustus : onmenselijk VROEG opstaan om te ontbijten om 7 u 30. Onze valiezen moesten weer gepakt staan en naar de bus gebracht worden.
Rit naar Kells om 8 u 45, waar we schaapherder Brendan bezig zagen met zijn schapen en zijn afgerichte honden. Opmerkelijk!
De Ring of Kerry lag in de regen en we stopten in Waterville (what 's in a name?). Charlie Chaplin was daar ook geweest. Zijn standbeeld stond daar en het hotel waar we onze lunch gingen gebruiken, stond helemaal in het teken van Chaplin: uitermate CHIC! Zelfs bloemen op het toilet en zeteltjes om in te wachten als je naar het toilet moest en er staat een rij!
In Sneem stopten we nog even om te gaan winkelen. Stan kocht een regenhoed want de paraplu was al kapot gewaaid!
Zondag 21 augustus : weer valiezen inpakken en vertrekken om 8 u 45. We reden terug oostwaarts naar de Torc waterval en Muckross House. We bezochten Muckross castle en aten daarna in een self service aldaar onze lunch.
Daarna naar Cork om The Jameson Old Whiskey Distillery in Midleton te bezoeken. Om 17 u vertrokken we naar Waterford (what 's in a name? alweer) om daar aan te komen om 18 u 30 en ons avondmaal namen om 19 u 30.
Maandag 22 augustus : ONMENSELIJK vroeg opstaan, valiezen laden en gaan ontbijten om 6 u!
Vertrek naar de Ferry in Rosslare om 7 u.
Rond 7 u 30 hoorden we een raar geluid in de bus. De chauffeur stopte aan de kant en wist ons te vertellen dat er een gaatje was in het luchtkussen. De neus van de bus zakte altijd een beetje verder naar beneden. In mijn binnenste sloeg de paniek toe! Hoe en wanneer zouden we thuis geraken???
De chauffeur was heel kalm en verzekerde ons dat alles in orde zou komen. Aan de Ferry aangekomen moesten we wachten tot laatst en achteruit op de brug rijden want de neus van de bus zat bijna op de grond.
Tijdens de overtocht naar Engeland heeft de chauffeur verschillende telefoontjes gedaan en we moesten weer achteruit van de boot.
Onderweg zijn we gestopt aan een parking en er was een passagier die vroeger mecanicien was bij De Lijn. Hij heeft samen met de chauffeur het luchtkussen vervangen. Na anderhalf uur konden we probleemloos verder rijden; DIKKE PROFICIAT!
Om 18 u 30 arriveerden we in Swindon (Engeland) , dineren, nog een drankje in de bar en gaan slapen want de volgende morgen was het weer vroeg dag!
Dinsdag 23 augustus : vertrek uit Swindon om 7 u 30, Ferry Dover-Calais om 13 u 05 en aankomst in Calais om 15 u (Belgische tijd).
Onderweg stopten we nog even om te eten en om 20 u 15 arriveerden we in Mol.
Moe maar met een heleboel mooie herinneringen en een avontuur om U tegen te zeggen!

Vakantie 2016

Het woord "vakantie" heeft voor mij toch wel een heel andere betekenis als de betekenis die de meerderheid van de bevolking eraan geeft.
Ik heb het zo mogelijk nog drukker gehad dan tijdens het jaar.
Maar het was een gezellige drukte en dat noem ik dan "vakantie".
We vierden het vijftig jarig jubileum van Stans broer en zijn vrouw en we hebben de ganse avond gedanst dat de stukken eraf vlogen!
's Anderendaags ging ik eten met mijn zonen om de verjaardag van Bert te vieren.
Dinsdagavond reden mijn schoonbroer en ikzelf naar Westerlo om een optreden van Nigel Williams bij te wonen. We hebben ons enorm geamuseerd.
Woensdagmorgen reed ik naar Diest om samen met Bert naar de neuroloog te gaan. Daar hebben we weer wat bijgeleerd over epilepsie.
Op vrijdag zaten we samen met de moeders van de V.V.A. en dit was ook weer heel gezellig.
Tussendoor had ik nog wat vertellingen in het sprookjesbos met een heel aandachtig publiek en op dinsdag ging ik met 2 vriendinnen foto's laten maken in de Netevallei aan 't Schipke. Deze foto's moeten dienen voor het Sigmaplan. Hierover had ik een mail gehad van Tim. Iemand van zijn werk zocht figuranten om zich te laten fotograferen.
De foto's zouden we achteraf krijgen maar mogen niet gebruikt worden voor commerciële doeleinden. Een professionele fotograaf nam de foto's en hij was zeer tevreden over ons.
Met mijn nichtje ben ik ook nog het menu gaan bespreken voor ons familiefeestje en we maakten er een gezellige avond van.
De dag erna deed ik 2 vertellingen na mekaar in het sprookjesbos, reed na de middag met een vriendin naar een andere vriendin en bolde 's avonds naar Baarle om met Stan naar de opening van een etablissement van zijn neef te gaan. Druppelsgewijs kwamen de vroegere vrienden van Stan bij ons zitten. Nu heb ik die ook eens leren kennen en Stan heeft er ongelooflijk van genoten! :)
Zaterdag vertrok Tim op reis met de Lukrakers en vermits hij er niet kon geraken met zijn elektrische auto, had ik een alternatief geregeld. Ik zou hem naar Heist-op-den-Berg brengen,waar hij kon meerijden met iemand van de Lukrakers.
Tijdens de volgende week planden wij 3 dagen naar Blankenberge zoals we dat gewoonlijk doen als Tim op reis is.
Op woensdagmorgen mochten wij met de auto meerijden met vrienden van ons en we mochten daar zelfs 's middags mee eten op hun appartement. Nadien vertrokken wij met de tram naar ons hotel.
Donderdag "tramden" wij samen naar Oostende : onze vrienden, de dochter en schoonzoon en hun 2 kleinzonen en wij. We bezochten de zandsculpturen. Aan de kassa had ik nog een klein incidentje.
Ik had in de Libelle gelezen dat je met je lidkaart binnen kon: één betalen en één gratis. Het meisje dat aan de kassa zat, wist van niks en is het 3 keer gaan vragen!!! Volgens haar moest je een bon bij hebben. Uiteindelijk mochten we op die manier binnen. "Allee, omdat je het niet wist," zei ze...
Thuis heb ik een mail gestuurd naar Libelle en heb mijn uitleg gedaan. Ik kreeg antwoord: "Er stond een wedstrijd in Libelle en ik had daar niet aan deelgenomen!" Ha ha ha , ik had weer niet goed gelezen! :)
Zondagnamiddag ging ik met de partner van mijn neef naar het Fakkeltheater om naar "Viva Minerva" te gaan kijken. Weer heel goed geamuseerd!
De dinsdag daarna kwamen we voor het eerst samen in Oevel om het toneelstuk te bespreken waarin ik ging meespelen in oktober. Het was een aangename avond tot wanneer de repetities besproken werden. De regisseur kon NIET repeteren op vaste dagen en sprak erover om veel in het weekend te repeteren.
Toen ik thuis kwam, begon ik erover na te denken en 's morgens belde ik de voorzitter op om mijn medewerking te annuleren. Mijn agenda strookte niet met hun agenda...
Vrijdagavond was er in Westerlo een film in open lucht, voorafgegaan door sappige vertellingen van enkele ouderen van de gemeente.
Zaterdagavond zijn Stan en ik terug naar Westerlo gereden om een muziekoptreden bij te wonen samen met onze vrienden. Daar maakten we afspraak om zondagnamiddag samen naar de kleinkunst namiddag in Olen te gaan.
Maandag ging ik voor de eerste keer filmen voor "Show time". Rik en ik reden samen met de trein naar Kalmthout. Bart de Pauw was heel content.
In de late namiddag kwamen we thuis en ik ben dadelijk aan mijne strijk begonnen.
Op donderdag vertrok ik terug naar Blankenberge met een vriendin om samen naar de show in het Witte Paard te gaan kijken. Deze keer gingen we naar het "80 jarig" jubileum kijken.
Met onze vrienden waren we ook naar het Witte Paard geweest maar toen was er een show met Jan Van Dyck.
De laatste tijd wordt ik terug veel herkend: op straat , in een restaurant, in de zaal...
Nu maandag was onze tweede draaidag voor "Show time" en we mochten meerijden met een meisje van Olen die achter de schermen werkt. Om 5 u 55 vertrokken we aan het station in Herentals want we moesten om 7 u 30 in Deinze bij de make up zijn.
Om 7 u kwamen we al toe en we mochten nog mee ontbijten. Bart de Pauw is mij 3 keer komen bejubelen : ik werd er verlegen van...
Na de middag reden Rik en ikzelf met de trein terug naar Herentals: moe maar voldaan.
Morgen nog wat poetsen bij Tim want de poetsvrouw heeft verlof en daarna kan "mijn" vakantie "echt" beginnen.
Maandagmorgen vertrekken wij met Carolus reizen naar Ierland.
We vliegen naar Dublin en daar wacht een bus ons op om een rondreis te maken. We zullen in 6 verschillende hotels logeren.
Laat het avontuur maar beginnen!

Jong, oud en dementie

Om met het "jong" zijn te beginnen.
Mijn fans worden steeds jonger heb ik al verschillende keren gezegd.
De kleutertjes in het sprookjesbos spannen toch wel de kroon! Deze week kwamen er kindjes die mij zegden dat ik de "beste" was en die mij één voor één kwamen knuffelen.
Tegenwoordig word ik herkend door de juffen als Benidorm Bastard maar door de kinderen als Heldin van de zee!
Tonnen energie haal ik uit die ontmoetingen!
Evenals ik veel voldoening haal uit de inleef momenten die ik geef samen met Marc.
Onze laatste "last minute" inleef was verleden week in Berchem.
Achteraf kwam er een jong moedertje raad vragen aan mij. Zij had een zoontje van 4 met een sterk vermoeden van a.s.s. Ik heb haar geholpen zo goed ik kon en zij pakte mij heel stevig vast om mij te bedanken. "Daar doen we het voor hé!" zei Marc. En daar ben ik het volledig mee eens!
"Oud worden" is niet zo positief.
Mijn vader is de laatste tijd nogal negatief. Alhoewel hij 93 jaar en nog goed bij verstand is, voelt hij zich "versleten"! Hij valt soms onverwacht en is bang om alleen te zijn.
Vorige week sprak hij erover om een apparaatje te kopen waarin onze telefoonnummers staan. Zo worden wij (mijn zus en ikzelf) automatisch verwittigd als hij valt.
Onlangs bezochten we zijn jongste broer (met dementie). Hij was er heel erg van geschrokken en zei achteraf in de auto : "Dat is het ergste wat een mens kan overkomen!"
Het is de laatste tijd ook heel erg geworden met onze nonkel. Hij is heel onrustig. Zoals hij in het ziekenhuis was. Maar nu loopt hij constant rond in huis. Je kan hem niet uit het oog verliezen want hij neemt alles vast en geeft het een andere plaats. Hij loopt rond met flesjes en breekbare voorwerpen. Tante moet hem voortdurend achterna gaan om alles af te nemen.
We zaten aan tafel om een stukje taart te eten met een tas koffie erbij. Hij heeft de tassen, ondertassen, lepeltjes, vorkjes allemaal vast gehad en op een andere plaats gezet. Toen we klaar waren met eten, heeft hij het tafelkleed misschien wel 50 keren opgeplooid: altijd op dezelfde manier! En maar wrijven en wrijven...
Ik begrijp het heel goed dat mijn vader zegt dat dit het ergste is. Hij is de oudste en nonkel is de jongste.
Dementie is een kwaal waarvan we nog lang het fijne niet van weten. Maar ik weet wel dat het NIET LEUK is!!!

Vreugde en verdriet

Hoe vreugde en verdriet heel dicht bij elkaar liggen...
Na de heerlijke periode van voorheen volgde nu een golf van die twee gevoelens.
Ik ging langs bij het Raster in Heverlee en had een zeer vruchtbaar gesprek.
In Olen woonde ik een voorstelling bij van Warre Borgmans en amuseerde me te pletter.
's Anderendaags moest ik vroeg opstaan want we vertrokken naar Dordrecht. Twee maal per jaar gaan we met z'n drieën een dagje stappen in Antwerpen. Er is één vriendin bij die in Den Haag woont en daarom hadden we afgesproken om eens naar Nederland te komen.
Was het die vrijdag toch wel staking van het spoor zeker!!!
Stan had voorgesteld om ons naar Breda te brengen zodat we daar de rechtstreekse trein naar Dordrecht konden nemen.
Mijn vriendin uit Balen kwam 's morgens in de vroegte naar mij en we vertrokken samen naar Baarle Hertog. Daar aangekomen, vertelde Stan dat er in Breda veel wegenwerken waren en dat we naar het station van Gilzen Rijen reden. Dat was veel dichterbij maar we moesten dan in Breda wel overstappen.
De spoorwegen in Nederland werken helemaal anders dan hier en we hebben heel wat afgesukkeld eer we onze tickets hadden...
Maar eind goed, al goed! We hebben een TOP dagje gehad in Dordrecht en 's avonds reden we moe maar voldaan naar huis.
Zondagmorgen kreeg ik een mail van de schoonzoon van Irene (onze collega van de Benidorm Bastards). Irene was 's morgens om half 7 overleden. :(
Alle bastards hadden die mail gekregen behalve 3. Aan die drie heb ik het doorgestuurd.
Ineens dacht ik : "En ik ben Irene niet meer gaan bezoeken in het rusthuis!!!"
Ik heb haar dochter gebeld en zij heeft mij de hele uitleg gedaan hoe het allemaal gegaan was.
Irene had 2 maanden geleden een hersenbloeding gehad, was in het ziekenhuis terecht gekomen en daarna in een revalidatiecentrum / rusthuis.
Ze zou de vrijdag worden begraven.
Die week heb ik verschillende mails en telefoons moeten beantwoorden. Zowel van de collega's als van de mensen van VTM.
Maandag was het "boterhammen eten" bij mijn nichtje en het was zeer aangenaam , ondanks de hevige regen en het gedrup in de keuken.
Dinsdag was het mijn verjaardag en ik ging repeteren in Mechelen voor de nieuwe reeks van Bart de Pauw waarin ik mag meespelen. Ik zat aan de tafel met de ECHTE Bart de Pauw!!!
's Avonds was het ledenvergadering van het theater en er werd uitbundig voor mij gezongen!
Donderdagavond nog even een voorstelling meegepikt in Westerlo.
Omdat ze de vrijdag weer moeilijkheden aankondigden bij het spoor had ik met een collega bastard afgesproken om naar Wechelderzande te komen en daar de bus te nemen.
We waren ruim op tijd in Antwerpen en gingen nog een koffie drinken.
De uitvaartdienst was uitermate emotioneel. Vitalski gaf een mooie hommage aan Irene en er werd heel ontroerende muziek gespeeld. Aan het einde van de dienst werd het nummer van Edith Piaf gespeeld: "Non je ne regrette rien". Hetgeen het leven van Irene helemaal typeerde.
Omdat wij niet bij de begraafplaats en de koffietafel geraakten wegens "geen vervoer", gingen we maar iets eten alvorens we terug naar Wechelderzande "busten".
's Avonds nog naar een voorstelling in Balen gaan kijken en zaterdag met de bus naar Turnhout waar Stan mij oppikte om naar het verjaardagsfeestje van de kleinzoon te gaan.
Maandagavond reed ik met een vriendin naar Antwerpen naar toneel en dinsdag hadden we onze maandelijkse V.V.A. avond. "kinderen met a.s.s. in het gewone onderwijs" ZEER GOED!!!
Donderdag schafte ik mij een nieuw kleedje aan en ging op kraambezoek en vrijdagavond was het vergadering van tpASSt, waar ik meter van ben.
Vandaag vierden wij mijn vader die 93 werd. Het doet ècht deugd om te zien hoeveel plezier zijn broers en zus eraan beleven om gezellig samen te eten en herinneringen op te halen.
Vader gaf zelfs een speech voor we gingen eten. Dit had hij nog nooit gedaan. Hij was heel emotioneel; heette iedereen welkom en vond het heel spijtig dat zijn overleden zus en zijn jongste, zwaar dementerende broer er niet bij waren...
Morgen gaan we met mijn nichtje en haar man naar Kasterlee aan de molen. Daar vinden allerlei activiteiten plaats. Onze overleden neef heeft daar altijd brood gebakken op ambachtelijke wijze.
Dit gaat voor ons ook weer heel confronterend zijn...

Heerlijke momenten.

Sinds mijn laatste blogpost heb ik alleen maar positieve dingen meegemaakt.
De opendeurdag in het sprookjesbos opende de reeks. Bijna 1000 kindjes passeerden onze vertellingen: allemaal even enthousiast! Er kwam zelfs een meisje (ik schatte haar 12 jaar) naar mij om te zeggen dat ze mij gezien had in de film "Helden van de zee". Zij herkende mij door mijn "heksen" kleed heen.:)
De twee volgende dagen stonden er weer vertellingen op het programma. De ene groep is al wat aandachtiger dan de andere maar over 't algemeen zijn ze toch allemaal heel leuk!
Op donderdagavond woonde ik een toneelvoorstelling bij in Gierle: "Vriendinnen" met Marleen Merckx en Annemarie Picard. Achteraf hebben we nog een interessante babbel gehad en zijn we samen op de foto gegaan.
Vrijdagavond had ik afgesproken om samen met een collega van "Ladies night" naar Mol te rijden om een toneelvoorstelling te gaan bekijken die geregisseerd werd door een andere collega van "Ladies night". Voor de voorstelling mocht ik eerst heel lekker gaan eten om daarna samen Mol waarts te rijden.
Zaterdag kwamen ze mijn nieuwe gordijnen hangen. Dit viel ook geweldig mee want ze konden in de gaatjes van de vorige gordijnen gehangen worden: dus NIET boren!
Na de middag reed ik naar Baarle omdat de kleindochter jarig was en 's avonds alweer terug huiswaarts want zondagmorgen stond er een vertelling op het programma.
Na de middag mocht ik naar een communiefeestje van de zoon van mijn "persoonlijke therapeute" en dat was natuurlijk HEEL gezellig. Stan mocht eigenlijk ook meekomen maar omwille van zijn beperking met de knieprothese was dit nogal moeilijk...
Dinsdagavond hadden we een babbelavond over a.s.s. in plaats van onze maandelijkse info avond.
Er waren maar 5 personen komen opdagen, met mij erbij dus 6. Maar het was reuze interessant! Iedereen kon gemakkelijk zijn zegje doen en we hebben er alle 6 veel aan gehad!
Pinksterweekend was echt wel "vurige tongen"! Stan mocht terug met de auto rijden en hij kwam voor het eerst sinds 2 maanden naar hier!
Maandag reed ik naar het ziekenhuis in Geel. Mijn neef had laten weten dat zijn vader opgenomen was. 's Morgens belde ik nog naar mijn tante om te vragen of ik mocht komen en zij vond het goed.
Na de middag kwam ik dus aan in de kamer van mijn zwaar dementerende nonkel. Hij zat in de zetel en er hingen allemaal draadjes en buisjes aan hem. Tante gaf hem een potje yoghourt. Hij kan geen zinnig woord meer uitbrengen en is voortduren heel onrustig. Hij had zijn sonde uitgetrokken de dag ervoor en daarom hadden ze hem een pamper aangedaan. Ik vergeleek hem met een peuter.
Hij brabbelt zo maar wat.Maar soms komen er verstaanbare woorden uit zijn mond. Daarop reageerde ik dan zoals ik tegen een klein kindje zou praten en dan moest hij onbedaarlijk lachen!
We hebben gezongen, geteld en veel gelachen. Met tante heb ik ook een goed gesprek gehad.
Ik vind het heel boeiend om het brein van een dementerend persoon proberen te begrijpen.
Evenals ik het enorm boeiend vind om het brein van een persoon met a.s.s. proberen te begrijpen.
De persoon van begeleid wonen kwam dinsdagavond even babbelen over Tim.
Zij vertelde mij dat ze HEEL graag bij Tim komt omdat het zo'n crème van ne gast is! :)
Drie keer heeft ze aan mij gevraagd: "Gaat het wel met jou? Hoe doe jij het toch allemaal???"
Ik vertelde haar dat ik mijn energie haal uit de kindjes in het bos en de kleinkindjes van mijn zus.
Deze morgen ging ik vertellen en de kindjes vochten bijna om mij een handje te mogen geven om door het doolhof te gaan. Toen ik hen begeleidde naar de volgende verteller kwamen ze mij één voor één een knuffel geven. (smelt, smelt, smelt)
Na de middag was ik bij Tim in de garage bezig met de deur open. Mijn zus was Lore uit de school gaan halen en ineens hoorde ik roepen: "Hé tante Lea!!!" Ze kwam naar mij gelopen om haar nieuwe schoentjes te tonen.
En dan komt nu het "heerlijkste" moment!
Toen ik maandag in het ziekenhuis was, kreeg ik telefoon van iemand van Woestijnvis. Zij vroeg of ik dinsdag op de middag kon komen filmen voor de Ideale Wereld. Jelle de Beule had naar mij gevraagd!!! Natuurlijk kon ik komen! Ze kwamen mij zelfs afhalen aan het station van Vilvoorde.
Ik wist van toeten noch blazen wat ik moest doen. Daar aangekomen , werd ik dadelijk in de strijd gegooid en iedereen was super vriendelijk! Ook nog een fijne ontmoeting gehad met een medewerkster van de film. Zij werkt daar nu.
Het filmpje was hilarisch. Ik postte het op facebook en de reacties stroomden binnen! Allemaal even positief , nog positiever!
HEERLIJK!

Pieken en dalen

Of hoe een mens vanop de hoogste top van een berg in een paar dagen in het diepste dal kan terecht komen...
Het voorbije weekend was echt TOP!
We speelden voor 2 bomvolle zalen "Ladies night" in 't Getouw in Mol.
De toeschouwers gingen uit hun dak en we kregen menig open doekje en telkens een staande ovatie op het einde!
De vriendschap en samenhorigheid tussen de acteurs spat van het podium!
We speelden zondagavond voor de dertigste keer en iedereen had het gevoel alsof het nog niet de laatste keer was...
Achteraf cirkelden de lovende berichten rond via facebook en mail. Oh , wat is dat toch een zalig gevoel!
Aanvankelijk zouden we spelen in het Vito in Mol maar vanwege de terreur dreiging werd dit verzet naar ' Getouw. Maar dat bracht mee dat we niet op vrijdag en zaterdag zouden spelen maar wel op zaterdag en zondag.
Had ik toch wel een VIP ticket voor" Oscar" in Antwerpen op zondag zeker!!!
Gelukkig was die voorstelling in de namiddag om 15 u 15. Ware het niet dat er achteraf steeds een receptie bij hoort!!! Die receptie kon ik wel op mijn buik schrijven...:(
Ik had aan mijn nichtje gevraagd om mee te rijden want Stan is nog steeds immobiel wegens zijn knie prothese.
Mijn nichtje zou zelf met de auto rijden en dan konden we na het stuk dadelijk naar huis komen. We spraken af dat ik om 13 u bij haar zou zijn. Ik liet mijn auto daar staan zodat ik achteraf ineens naar Mol kon rijden. Daar aangekomen zei ze dat haar man zou rijden en ons ging weg brengen en komen halen. We stonden vertrekkensklaar toen de buurvrouw in volle paniek kwam aangelopen. Ze had zichzelf buiten gesloten! Er werd eerst naar een slotenmaker gebeld. Het leek een chinees te zijn die engels sprak... Het zou 2 uren duren eer hij daar was. Dat leek ons helemaal niet koosjer.
De buurvrouw is dan bij ons in de auto gestapt. We brachten haar naar haar zus.
Onderweg hebben we ons te pletter gelachen. Eerst en vooral belde ze de slotenmaker af en zei dat ze de sleutel had gevonden. Ze kreeg als antwoord: "Oh dat is een koede mop!".
We fantaseerden erop los: dat het een gokchinees zou zijn die buiten zijn uren bij de mensen ging inbreken enz...
Achteraf vernamen we dat haar zus een sleutel van haar huis gevonden had en ze kon terug binnen.
Onderweg naar Antwerpen zeiden we tegen mekaar: "Als we met dat stuk niet zo erg moeten lachen als nu, gaan we onder de pauze naar huis."
Maar het tegendeel was waar: het stuk was HILARISCH! Echt een goede komedie met ras acteurs!
We reden vlug naar huis achteraf en ik was ruim op tijd in Mol.
Tot zover de pieken.
Gisteren kreeg ik de schrik van mijn leven.
Omstreeks 10 u kreeg ik telefoon van mijn ex: "ik heb juist telefoon gekregen: Tim is niet aangekomen op zijn werk!" Hij was in het huis van Tim en zag dat de auto weg was. Mijn hart stond even stil en ik ging in overdrive! Tim nam ook zijn gsm niet op.
Ik belde dadelijk naar het werk en zij wisten mij eveneens te vertellen dat de auto van Tim er niet stond! Zo gauw ze iets wisten, zouden ze het mij laten weten.
Even daarna kreeg ik telefoon van zijn overste. Zij was niet in het gebouw maar op een andere locatie. Daarom had ze geen sms gekregen, zei ze. Gewoonlijk krijgt ze een sms van Tim als hij zich overslapen had. Dus : zij ook ongerust! Zij had iets ingesproken op zijn gsm en een sms gestuurd met de vraag om haar aub iets te laten weten.
Rond 10 u 30 kreeg ik telefoon (een 03 nummer). Ik zei mijn naam en kreeg aan de andere kant te horen: "dag ma". Ik sprong een gat in de lucht!!! Ik heb hem dat ook gezegd dat ik HEEL blij was om hem te horen en dat ik HEEL ongerust geweest was. Hij was gewoon overslapen : tot 9 u notabene!
Nadien belde ik zelf terug naar zijn overste en zei wist mij te vertellen dat heel Waterwegen en Zeekanaal op zijn kop stond van ongerustheid!!!
Het doet wel goed om te vernemen dat iedereen zo met mijn zoon begaan is. Gisteravond heb ik hem gezegd dat hij ALTIJD een sms moet sturen als hij te laat is en hij gaat dat doen. :)
Vrijdag gingen we voor de laatste keer naar de psychologe. Hij is "ontslagen". Volgens haar gaat het zeer goed met hem en kan de begeleidster van begeleid wonen het verder opvolgen.
Eind goed al goed.
Van de jongste zoon kreeg ik weerom een paar mails waar ik ondersteboven van was! Bij de ene mail weet ik ondertussen dat het lag aan "duidelijkheid". Ik was niet "duidelijk" genoeg.
Over de andere mail kreeg ik achteraf excuses.
Maandag kreeg ik ook nog telefoon van zijn begeleidster ivm zijn werk. Zij had niets dan lof over hem: hij doet het HEEL goed, maakt enkel kleine foutjes, goede omgang met de collega's enz...
Eén minpuntje: hij is traag. Maar dat zou geen invloed hebben op de evaluatie.
Deze rollercoaster maakte ik mee op 4 dagen tijd.  Het was "de moeite".

Bordje gemengd

Deze titel (vlag) dekt helemaal de lading.
"Gemengd" zowel van activiteiten als van gevoelens.
Maandag : nichtjes komen boterhammen eten bij mij en 's avonds een toneelavondje in de Peerdestal.
Dinsdag: voormiddag afspraak met Louis en zijn moeder om info te geven over het kortfilmpje dat hij moet maken voor school. Ik zal een demente vrouw spelen die in haar droomwereld leeft.
Op de middag even een blitzbezoek aan de dementerende (cfr. mijn rol...) nonkel. Ik moet vlug verder om te gaan poetsen in Diest. De nichtjes blijven nog even buurten.
Donderdag is het de dag van "Authentisme wasda?" in Diepenbeek. Ik haal weer die jongen uit Beringen op en breng hem daarna ook weer thuis.
Vrijdagmorgen vergadering over het sprookjesbos ivm de open deur dag op 1 mei. We hebben er een nieuwe sprookjesvertelster bij!!! Het ziet er goed uit!!!
's Avonds met een vriendin naar toneel in Balen , waar we ons reuze geamuseerd hebben.
De volgende maandag repeteren we in Balen omdat we de Ladies night nog eens gaan spelen op 23 en 24 april.
Woensdag voormiddag rijd ik voor de eerste opnamedag van mijn "dementie" filmpje naar Oud-Turnhout. Ik moet in een rolstoel aan een vijver in de verte zitten staren terwijl mijn kleinzoon een hele uitleg (waar ik natuurlijk GEEN aandacht aan schenk) doet naast mij.
Donderdag voormiddag rijd ik met Tim naar de notaris ivm een testament en 's avonds is het de tweede opnamedag in salons De Limpens in Herentals. Ik beweeg mij in mijn droom tussen dansende koppels. Met een fel groen balkleed wals ik tussen de "grijze" koppels.
Vrijdag avond woon ik een voorstelling bij in de Zoerla. Fred Ringoot brengt op een ontroerende manier zijn levensverhaal. Hij heeft kanker en zit in een rolstoel maar er gaat zo'n positieve kracht van hem uit dat het alle toeschouwers omver blaast. Achteraf komt hij nog een babbeltje doen en ik heb weer een uitzonderlijke "mooie" mens ontmoet!
Zaterdag is het wereld autisme dag. In Geel is er een nieuwe groep ontstaan voor en door mensen met autisme "'t pASSt". Men heeft mij gevraagd om "meter" te worden van die groep en ik heb toegezegd. Die zaterdag werd er een pannenkoekenslag georganiseerd en een reporter van de Gazet van Antwerpen kwam een dubbel interview afnemen van een meisje met a.s.s. en mezelf.
Weer heb ik een "bijzonder" meisje ontmoet. Met haar heb ik de krant gehaald.
Zondag middag repeteerden we weer in Balen. Daarna gingen we samen eten om 's avonds naar Ladies night te gaan kijken bij onze collega's in Veerle Laakdal.
Maandag morgen lekker gaan ontbijten met mijn vriendinnetje en woensdag nog maar eens een interviewtje gegeven voor de Rondom.
Vrijdag morgen moest Stan binnen in het ziekenhuis voor zijn knie operatie. De hele dag brandde hier een kaarsje. 's Avonds reed ik ernaartoe samen met de schoondochter. Hij was opmerkelijk "wakker".
Wij dachten dat het was omwille van de pijnpomp. Gedrogeerd! De dokter zei dat de operatie heel goed meegevallen was. Kaarsje geholpen!
Zaterdag verbleef ik de ganse namiddag in het ziekenhuis bij Stan en hij verbeterde zienderogen.
Zondag namiddag reed ik er weer naartoe en hij vertelde dat hij de maandag al naar huis mocht.
's Avonds had ik afgesproken om met Bert naar Tessenderlo te rijden. Wij gingen kijken naar "Ooit gemist". Alweer een super amusante voorstelling gezien!!!
Maandag kreeg ik een bericht dat Stan na de middag naar huis mocht en daarom ben ik naar Baarle gereden om de stand van zaken te bekijken. Hij pikkelde al vrolijk rond!
Dinsdag hadden we onze maandelijkse info avond van de V.V.A. ivm "Emotionele ontwikkeling bij mensen met a.s.s." We hebben een BERG informatie over ons gekregen en het moet nog even bezinken bij velen van ons.
Zo meteen vertrek ik naar Meeuwen Gruitrode voor een "Inleef bis". Beamer en laptop mee en off we go!

Inleef enz.

Ettelijke inleef momenten heb ik al gegeven maar de laatste was toch de opmerkelijkste!
Half maart gingen we ons inleef moment geven in Malle.
Er waren ongeveer 30 mensen aanwezig waaronder ook personen met a.s.s.
Marc had gezegd dat die personen een kaartje gingen vast hebben zodat ze de prikkelende oefeningen niet moesten meedoen in het begin.
Wij starten elke keer met een inleef oefening die te maken heeft met zintuiglijke prikkels: zicht, gehoor, reuk, tast , rituelen en voorspelbaarheid.
Zonder te spreken, laten we de mensen in groepjes van 3 binnen komen. Ze moeten dan op een door ons opgegeven manier aanschuiven aan de tafel. Ik leidde een man naar zijn plaats maar hij begon onmiddellijk te steigeren: "Ik moet bij mijn vrouw zitten! Ik WIL hier niet zitten!!!" Ik deed teken naar Marc en hij leidde die man naar een groepje waar zijn vrouw al zat.
Hij had GEEN kaartje vast maar ik had WEL door dat hij a.s.s. had...
Wij werken in 3 blokken: 1) zintuiglijke prikkels en rituelen  2) sociale moeilijkheden
3) communicatie.
Elk blok is onderverdeeld in 3 delen: oefening, ervaring uitwisselen, duiding van ons beiden.
Iedere keer wordt er ook vermeld dat mensen met a.s.s. oog hebben voor detail. Een duidelijk voorbeeld kreeg ik die avond van mijn jongste zoon. Ik had hem een kommetje gekocht om zijn ontbijtgranen in te doen omdat het vorige versleten was. De kom had maar 1 euro gekost omdat het een reclame stunt was. Er kwam die avond een berichtje binnen op mijn gsm dat op mijn lachspieren werkte: "Ik heb ondervonden waarom ze die kommen bij de Carrefour bijna weggaven: die hebben oneffenheden, de mijne verschillende kleine aan de binnenkant. Maar dat is maar klein bier in vergelijking met een bamboe kom die afbrokkelt. :)"
Tijdens het deel van "ervaring uitwisselen" gaan Marc en ikzelf bij de verschillende groepjes even luisteren.
Ik kwam bij een groepje waar een jongeman zat die nogal luidruchtig aan 't babbelen was. Hij vertelde dat hij zijn diagnose vorig jaar gekregen had en hij was 21 jaar! Hij bleek de zoon te zijn van de man die bij zijn vrouw WILDE zitten!
Aan het einde van zo'n inleef moment bedankt Marc mij steeds uitvoerig en vraagt een groot applaus voor mij.
Nadien komen er dan altijd nog mensen met vragen over van alles en nog wat. Er kwam een vrouw naar mij : begeleidster bij het Raster in Turnhout. Zij zei: "Ik heb een enorme bewondering voor u! Ik hoorde u zeggen dat je een zoon had van 42 jaar! Ik had nooit gedacht dat jij kinderen had van die leeftijd! En wat jij allemaal DOET!!! Chapeau hoor! Ik zou eens graag naar een voordracht van jou alleen komen..."
Achteraf kregen wij ook nog een mail van de regio verantwoordelijke van Malle. Zij bedankte ons voor de fantastische inleef en vermeldde dat alle mensen heel tevreden waren. Zelfs die jongeman met a.s.s. had gezegd dat hij zich nu pas "begrepen" voelde.
Dit geeft mij een gelukzalig gevoel.
Maar dit gevoel is de voorbije week helemaal te niet gedaan.
Tot welke laffe daden zijn sommige "mensen" (of zijn het geen mensen?) in staat???
Er zijn geen woorden voor. Ik heb de laatste dagen zulke mooie teksten gelezen van mensen die ik ken. Allemaal woorden van samenhorigheid, respect en LIEFDE!
Donderdag was het de dag van "Authentisme was da?" Ik ging helpen in de universiteit van Diepenbeek zoals vorig jaar.
Er was opmerkelijk veel minder volk!  Ook in Antwerpen , Leuven en Gent waren er minder deelnemers. Allemaal het gevolg van die zinloze aanslagen!
Zoals verleden jaar ging ik weer de jongen van Beringen ophalen om mee te rijden. Hij moest daar gaan spreken. Hij had voor mij een attentie bij: een half eitje met chocoladen paaseitjes in. Er hing een kaartje aan : Met dank!
We hebben weerom een interessant gesprek gevoerd in de auto. Hij kan het ZO goed verwoorden hoe hij zich voelt!
Tijdens de gesprekken van die avond kwam toch ook weer ter sprake dat ELKE persoon met a.s.s. VERSCHILLEND is!!!
Ik heb een enorme bewondering voor de personen die daar hun verhaal komen vertellen!
Volgende week is het Wereld autisme dag op 2 april.
Er wordt al veel aandacht aan besteed in de media maar er is toch nog veel werk aan de winkel.
Vandaag is het Pasen. Voor al de lezers van mijn blog : een vrolijk Pasen met veel liefde en geluk!!!

Al maart!

Wat vliegt de tijd toch! Maart is al bijna half gepasseerd.
Eind februari hadden Tim en ikzelf een afspraak bij de notaris om wat info te vragen ivm een testament. Zowel voor Tim als voor mezelf was deze info heel geruststellend.
Op diezelfde dag na de middag reden we naar Mechelen Indigo voor een afspraak met de psychologe. Er werd afgesproken om de bankkaarten terug te geven en half april wordt er geëvalueerd.
Diezelfde week kwam er al een pakje aan van Bol.com : een boek over sterren van Frank Deboosere.
Hopelijk blijft het hierbij.
De "nieuwe" van begeleid wonen is ondertussen al 3 keer geweest en het lijkt goed te klikken.
De vorige heeft mij een mail gestuurd met de melding dat ze heel blij is dat ze Tim heeft mogen begeleiden. Ze noemt hem een pracht en een schat van een kerel! Dat kan ik alleen maar beamen.
Begin maart gaven Marc en ik een inleef in een school in Aarschot. Elke keer wordt ik nog herkend bij zo'n inleef. "Mag ik eens iets vragen? Ben jij niet die van den T.V.? ik hoor het aan uw stem!"
Ze begrijpen niet hoe ik het allemaal kan klaarspelen: acteren, lezingen geven, begeleiding geven enz...
Na de middag ging ik naar een toneelopvoering van het Echt Antwaarps theater in de Zoerla. Het deed deugd om nog eens zoveel mensen van vroeger terug te zien.
's Avonds reed ik nog naar Stan want we hadden een sterfgeval in de familie. De zus van Stan was overleden. Zij verbleef al 18 jaar in een rusthuis nadat ze een hersenbloeding had gekregen. De laatste week ging ze heel erg achteruit en toen we haar bezochten, gingen ze haar naar de palliatieve afdeling overbrengen. Daar heeft ze maar 3 dagen gelegen.
Vrijdag werd ze begraven in Turnhout.
Die vrijdag hadden we normaal afgesproken om de auto van Bert te gaan ophalen. Zijn vader heeft een nieuwe auto gekocht en die komt pas eind maart binnen. Zijn oude auto was afgekeurd en bijgevolg zat hij zonder vervoer om Bert te gaan ophalen. GROOT probleem.
Ik dacht de oplossing gevonden te hebben. Ik zou zijn vader wegbrengen en dan zouden ze samen met de auto van Bert naar Voortkapel komen. 's Avonds kon hij Bert terug brengen en met de auto van Bert naar huis komen. Zo heeft hij tijdens de week ook een auto om ergens te geraken. Bert mag toch niet rijden tot nader order.(epilepsie)
Maar die begrafenis gooide roet in het eten. Moeder ging het weeral maar regelen. De "oude" auto zou nog 1 keer moeten rijden op vrijdag en op zaterdag zou ik die mee wegbrengen naar de garage. Nadien reden wij ineens verder naar Diest om de auto van Bert op te halen. Eind goed , al goed.
Ik kreeg zelfs een mail van Bert met de melding dat het een win-win situatie was. Zijn auto reed weer regelmatig, hij stond warm binnen in de garage, geen vervuilende diesel enz...
Dinsdag hadden we onze maandelijkse info avond in Noorderwijk en er was weerom veel volk!
Onze regio draait goed! Deze keer ging het over plotselinge veranderingen bij mensen met a.s.s.
We hebben toch weer wat bijgeleerd. Het was een psychologe die de avond kwam vol praten en zij zei dat je bij veranderingen best INEENS alles verandert en niet met kleine beetjes. Want dan moeten die personen met a.s.s. zich ELKE keer terug aanpassen.
Woensdag morgen moest ik weer heel vroeg uit de veren om naar Mechelen te rijden voor een inleef.
Weer herkend! Maar achteraf werden we uitgebreid bedankt en zowel Marc als ikzelf doen het daarvoor!
Na de middag reed ik met de bus naar Turnhout. Ik wilde nog eens naar de film "Helden van de zee" gaan kijken in alle rust. Met de première was ik te zenuwachtig om het goed te volgen.
En rustig was het inderdaad! Zeven personen in de zaal , mezelf inbegrepen.
Maar die 6 personen hebben mij toch wel proficiat gewenst.
's Avonds ging ik in Herentals naar de generale repetitie van een toneelstuk kijken. Eerst ging ik nog vlug een hapje eten bij de Mac Donalds en daar werd ik aangesproken door een moeder met een jongetje van 7 jaar. Zij herkenden mij van de film en de jongen vroeg een handtekening.
Mijn fans worden alsmaar jonger!