Jong, oud en dementie

Om met het "jong" zijn te beginnen.
Mijn fans worden steeds jonger heb ik al verschillende keren gezegd.
De kleutertjes in het sprookjesbos spannen toch wel de kroon! Deze week kwamen er kindjes die mij zegden dat ik de "beste" was en die mij één voor één kwamen knuffelen.
Tegenwoordig word ik herkend door de juffen als Benidorm Bastard maar door de kinderen als Heldin van de zee!
Tonnen energie haal ik uit die ontmoetingen!
Evenals ik veel voldoening haal uit de inleef momenten die ik geef samen met Marc.
Onze laatste "last minute" inleef was verleden week in Berchem.
Achteraf kwam er een jong moedertje raad vragen aan mij. Zij had een zoontje van 4 met een sterk vermoeden van a.s.s. Ik heb haar geholpen zo goed ik kon en zij pakte mij heel stevig vast om mij te bedanken. "Daar doen we het voor hé!" zei Marc. En daar ben ik het volledig mee eens!
"Oud worden" is niet zo positief.
Mijn vader is de laatste tijd nogal negatief. Alhoewel hij 93 jaar en nog goed bij verstand is, voelt hij zich "versleten"! Hij valt soms onverwacht en is bang om alleen te zijn.
Vorige week sprak hij erover om een apparaatje te kopen waarin onze telefoonnummers staan. Zo worden wij (mijn zus en ikzelf) automatisch verwittigd als hij valt.
Onlangs bezochten we zijn jongste broer (met dementie). Hij was er heel erg van geschrokken en zei achteraf in de auto : "Dat is het ergste wat een mens kan overkomen!"
Het is de laatste tijd ook heel erg geworden met onze nonkel. Hij is heel onrustig. Zoals hij in het ziekenhuis was. Maar nu loopt hij constant rond in huis. Je kan hem niet uit het oog verliezen want hij neemt alles vast en geeft het een andere plaats. Hij loopt rond met flesjes en breekbare voorwerpen. Tante moet hem voortdurend achterna gaan om alles af te nemen.
We zaten aan tafel om een stukje taart te eten met een tas koffie erbij. Hij heeft de tassen, ondertassen, lepeltjes, vorkjes allemaal vast gehad en op een andere plaats gezet. Toen we klaar waren met eten, heeft hij het tafelkleed misschien wel 50 keren opgeplooid: altijd op dezelfde manier! En maar wrijven en wrijven...
Ik begrijp het heel goed dat mijn vader zegt dat dit het ergste is. Hij is de oudste en nonkel is de jongste.
Dementie is een kwaal waarvan we nog lang het fijne niet van weten. Maar ik weet wel dat het NIET LEUK is!!!