Leuke dingen

In deze kersttijd wil ik nog wat positivisme opschrijven.
Ondertussen hebben we ons theaterstuk in Balen al 12 keer gespeeld en elke keer met een staande ovatie achteraf (uitgezonderd 1 keer) en 3 of 4 keer terug komen om te groeten.
We zijn zelfs geselecteerd voor het Landjuweel!!!
Nog 6 opvoeringen hebben we voor de boeg waarvan 4 extra's.
Verleden week gingen we met de ploeg van Balen naar een toneelstuk kijken in Olen.
Daar heb ik een enorme flater geslagen.
Er speelde namelijk iemand mee die ik heel goed ken: Rina.
Toen we binnen kwamen, zag ik haar samen met haar man ook binnen gaan. Ik dacht nog : "Amaai , die is laat!" Ik riep haar nog na: "Doe da goe hé!" Zij reageerde niet!!!
In de zaal zat ze op de rij voor ons en ik vroeg: "Moet jij niet meedoen?"
"Neen, ik kom vandaag eens kijken " zei ze "en je gaat verschieten van mijn vervangster!"
Toen het stuk bezig was, liet ik haar merken dat ik wist welke rol zij had moeten spelen...
In de cafetaria achteraf kwam ze naar mij en toen was mijne frank gevallen. Rina had mij ooit eens verteld dat zij een tweelingzus had die ook goed kon zingen. Ik vertelde haar dat en ze zei: "Ik BEN die zus: Hilde"
Je kan je niet voorstellen welk figuur ik toen sloeg!!!
Mijn gezelschap natuurlijk lachen, lachen, lachen...
Maar achteraf moesten ze toegeven dat het een identieke tweeling was en dat je ze niet uit mekaar kon houden als ze niet naast elkaar stonden.
Ook verleden week ben ik naar Antwerpen gespoord om naar de musical "Assepoester" te gaan kijken.
Ik had het allemaal goed nagekeken wanneer het gedaan was en wanneer ik mijn laatste trein had.
Ook de uren van de tram had ik goed nagekeken ; dacht ik...
Maar ik kwam van een kale reis thuis toen ik de tram voor mijn neus zag wegrijden en als ik de volgende tram nam , zou ik mijn laatste trein missen...
Natuurlijk had ik op een verkeerd lijstje gekeken voor de uren van de tram : weekends ipv weekdagen...:(
Ik ben toen als een kieken zonder kop beginnen rondlopen in Antwerpen om een taxi te vinden en natuurlijk geen ENKELE te vinden!
Ik dacht er zelfs al aan om naar het centraal station te wandelen en daar een taxi naar Herentals te nemen ; waar mijn auto stond.
Maar dan ineens schoot mij te binnen dat ik Luc Stevens van Geel daar ook gezien had in de cafetaria.
Ik als de bliksem terug naar de schouwburg en gelukkig stond hij er nog. Ik vroeg hem of hij met de auto was en of ik eventueel mocht meerijden? En ja : het mocht als ik eerst even mee naar Tilburg reed om zijn dochter weg te brengen. Uiteindelijk heeft die dochter medestudenten van haar school gevonden waarmee ze naar Tilburg kon rijden..
Dus kon ik gezellig met Luc mee tot in Herentals. En dan voel ik mij zo warm vanbinnen. Dat noem ik dan echte empathie. :) Ik zou nog mee naar Tilburg gereden zijn ook hoor!!!
Dan even een minder "leuk ding".
Mijn vader is verleden week geopereerd van een dubbele liesbreuk en hij is langer in het ziekenhuis moeten blijven omdat hij niet kon plassen. Maar ja: voor een mens van 90 jaar is dat normaal zegden de verpleegsters.
Na 3 dagen mocht hij naar huis en hij heeft tot gisteren nog geklaagd van pijn .
Maar vandaag was hij zo gelukkig als een klein kind.
Mijn zus en ik zijn voor hem een relax zetel gaan kopen voor zijne nieuwjaar. Mijn schoonbroer heeft hem al geleverd en zei dat hij mijn vader nog nooit ZO gelukkig had gezien...
Dus: dat is ook weer positief uitgedraaid ! En maar goed ook want op kerstdag moet hij bij mij komen eten samen met mijn zonen.
Het wordt zeker en vast een ZALIG KERSTFEEST!