En of het meegevallen is!!!
Vooraleer we vertrokken, had mijn zus een onderzoek laten doen bij de gynaecoloog en men had een vlekje ontdekt in haar borst. Ze zou een biopsie moeten laten doen op de dinsdag dat wij in Wenen waren.
Ik had haar gevraagd om mij iets te laten weten via mail want ik had toch mijn pc bij.
Wij vertrokken op maandagmorgen bij mij thuis om 4u15 (onmenselijk vroeg!!!).
Om 5u moesten we in Mol op de parking van Carolus reizen zijn.
Wij zijn 14 uren onderweg geweest : 4 maal gestopt om naar het toilet te gaan , iets te drinken en/of te eten.
Al bij al valt zo'n busreis geweldig mee: je zit in comfortabele zetels , airco in de bus en drankjes aan democratische prijzen te verkrijgen.
Kwart over 7 kwamen we aan in ons hotel en om 20 u werden we verwacht voor het aperitief.
Na het eten zijn we gaan slapen want we waren toch wel moe van de reis...
Dinsdagmorgen moesten we om half 8 gaan ontbijten. Ik deed mijn contactlenzen in en voelde dat de rechtse lens niet zo comfortabel zat. Na het ontbijt deed ik de lens terug uit en zag dat ze stuk was!
Dus : mijn bril maar terug opgezet. Gelukkig was het die dag niet zo zonnig want met mijn bril kan ik geen zonnebril opzetten.
Ik vroeg aan de gids of er ergens in de buurt een optieker was en ik had er zelf één gezien niet zo ver van het hotel. De gids zei dat we 's avonds misschien zouden kunnen gaan kijken of anders de volgende dag.
In elk geval vertrokken we met de bus voor een rondrit langs de Ringstrasse van Wenen. We zagen de Staatsoper, de Neuburg, de paleizen van de Natuur en kunsthistorische musea, het parlement, het Rathaus,het Burgteater.
We stopten aan de rozentuin van de Volksgarten waar het beeld van Sissi staat.
Daarna reden we verder langs de Weense universiteit en de Votiv-kirche en stopten weer even aan het Hundertwasserhaus. Dit is een huis met allemaal verschillende kleuren en elke deur en elk venster is ook verschillend : heel origineel!
Ons middagmaal gingen we nuttigen in het draaiend restaurant van de Donautoren op een hoogte van 160m.
In de namiddag reden we naar de Weense Prater waar het Riesenrad staat en daarna naar het stadspark waar we een gouden Johann Strauss vonden. Iedereen ging er netjes naast staan om een foto te nemen maar ik moest natuurlijk iets speciaals doen! Ik ging aan zijn been hangen!!!
Met de tuinen van het paleis Belvedere besloten we onze dag.
Toen we in het hotel aankwamen, sprak ik de gids terug aan over mijn kapotte lens. Hij ging naar de hotelbazin en zij belde naar de optieker om zijn winkel open te houden. Want de winkel sloot om 18u en het was al 17u55! De gids mocht haar auto gebruiken en wij weg! In mijn beste Duits probeerde ik uit te leggen welke lenzen ik moest hebben en hij ging zoeken. De maandlenzen die ik gewoonlijk gebruik, had hij niet maar wel "tage lenzen" , zei hij. Ik was al blij dat ik er gevonden had :)
En gelukkig maar want de volgende dag scheen de zon volop en kon ik mijn zonnebril opzetten :)
Woensdagmorgen : weer ontbijt om half 8 en vertrek naar het romantische Wienerwald met het jachtslot van Rudolf van Habsburg , die op zulke verschrikkelijke wijze aan zijn einde is gekomen ; weliswaar samen met zijn minnares; maar toch!
Vervolgens de cisterciënzerabdij met het Heiligenkreuz en middagmaal terug in ons hotel.
Na de middag bezochten we de prachtige Staatsoper en het paleis Schönbrunn. Na de begeleide rondleiding in het paleis kuierden we nog wat in de immense tuinen.
Toen we aan de uitgang kwamen, stond er een verklede Mozart op een verhoog. Ik ging hem begroeten en zei : "Eine kleine nachtmusic". Hij begon ineens de melodie te fluiten en nam mijn hand en kuste die. Stan heeft daar natuurlijk een foto van genomen. Een medereiziger van onze bus kwam voorbij en zei tegen die Mozart: "She is famous hé! She is an actrice!" Mozart vroeg mij in welk programma en ik zei : "Benidorm Bastards". Hij kende het niet maar toen ik wegging , riep hij toch nog achterna: "Benidorm Bastards hé?"
Volgens mij ging hij dat 's avonds googlen!
Donderdagmorgen : weer ontbijt om half 8 en vertrek naar de Stephansdom , het oude stadscentrum Dorotheum, Albertinaplatz, de Hofburg, de Heldenplatz, de Maria Theresienplatz en vandaar naar het restaurant voor het middagmaal.
Na het middagmaal : Burggarten met de standbeelden van Mozart en keizer Franz-Jozef.
We bezochten ook de keizerlijke grafkelder (Kaisergruft) waar ongelooflijk mooie graftombes stonden!
De gids vertelde : als er iemand van de keizerlijke familie begraven werd, moesten ze 3 keer op de deur kloppen en als er dan aan de achterkant iemand vroeg : "Wie is daar?" , antwoordden ze met de hele titel van die keizerlijke hoogheid. "Die kennen we niet." werd er dan gezegd. Deze handeling werd nog eens herhaald en ze kregen hetzelfde antwoord. De derde keer klopten ze 3 keer en bij de vraag : "Wie is daar?" , antwoordden ze: "Rudolf, een gewone zondaar." En dan mochten ze pas binnen met de kist.
Na ons avondmaal in het hotel gingen we van een prachtig Walser und Operettenkonzert genieten :)
Toen we terug in het hotel kwamen, was mijn kaarsje uit : ik viel in slaap waar ik stond. Een zalige slaap was de bekroning van mijn dag.
Vrijdag na het ontbijt om half 8 bezochten we de Karlskirche: dit is de mooiste kerk van Wenen. Pracht en praal : soms denk ik : " Naast het decadente af..."
Langs de Karlsplatz via Musikverein gingen we naar de Nashmarkt. Zoveel verschillende soorten fruit en groenten had ik nog nooit gezien! En kleurrijk!
Ondertussen was het ook steeds warmer geworden en ik was al heel lang op zoek naar een strooien hoed.
Stond daar toch wel een kraam met hoeden, zonnebrillen, riemen enz zeker!
Ik vond een mooi wit, strooien hoedje met een kleurrijk lint rond en vroeg de prijs. 15 euro.
Ik betaalde en Stan had ondertussen een zonnebril gevonden voor hem. Ik vroeg de prijs. 20 euro.
Ik zei : " Dat is veel te veel!" en de verkoper zei toen : " 15 euro zoals de hoed."
We namen de zonnebril mee voor 15 euro.
Nadien kwamen 3 medereizigsters van onze bus ons voorbij met een gelijkaardige zonnehoed en maar lachen! Zij hadden 3 hoeden gekocht aan datzelfde kraam voor 21 euro! Dus 1 hoed voor 7 euro!
Mijn hoedje was vanaf toen onderwerp van hilariteit...
Na het middagmaal in hetzelfde restaurant als de donderdag hadden we een vrije namiddag of we konden nog eens mee met de gids voor een wandeling langs de Peterskirche, het huis van de Duitse orde, het Mozarthuis, de Ankerklok, de huwelijksfontein, de Judenplatz en de Ferstelgalerij.
Nadien zijn we nog wat souvenirs gaan kopen : een viool voor Stan , een Sissi beeldje en een Strauss beeldje voor mij.
Moe maar voldaan keerden we terug naar het hotel.
We pakten onze valiezen in want we moesten de volgende morgen om 5u45 gaan ontbijten om te kunnen vertrekken om half 7.
Ondertussen waren onze medereizigers vrienden geworden omdat we samen zoveel leuke dingen hadden beleefd.
Na nog een dutje gedaan te hebben in de bus , stopten we juist over de Duitse grens in een wegrestaurant.
Men had mij gevraagd om wat geld rond te halen voor de gids en de chauffeur en ik zou dan een "actje" doen bij het overhandigen. Ik had al iets in mijn hoofd: ik zou de gids achterna doen.
Toen ik in die stopplaats naar het toilet ging, kreeg ik een sms van mijn zus: "ben jij thuis?"
Dat vond ik al raar. Ik schreef terug: "Neen , wij zijn juist over de Duitse grens. Heb jij goed of slecht nieuws?" Zij schreef: "slecht". Ik ben beginnen wenen en iemand van de medereizigers vroeg wat er aan de hand was. Ik vertelde het en iedereen probeerde mij gerust te stellen. Even heb ik dan de knop omgedraaid en heb mijn presentatie gedaan in de bus. Met veel succes nog trouwens!
Mijn zus heeft dan ook nog gebeld toen we in de bus zaten. Zij vertelde dat ze maandag onderzoeken moest laten doen : botscan, bloedonderzoek en echo van de lever. Dinsdag moest ze dan naar de gynaecoloog om te weten te komen wat ze gingen doen.
Uiteindelijk heeft ze toch nog een "beetje" goed nieuws gekregen. Ze wordt volgende week donderdag geopereerd en ze gaan borstsparend werken. Nu hangt het er nog van af of de lymfeklieren aangetast zijn.
Niet aangetast: alleen bestraling, wel aangetast: chemo.
Zo zie je maar: na een week euforie, komt de ontnuchtering wel hard aan...
Wij hebben ook al tegen mekaar gezegd: "We gaan genieten van elke dag die we samen kunnen doorbrengen!" Want op een vingerknip kan het gedaan zijn...
Duimen, duimen, duimen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten