De ontmoeting met minister Vandeurzen is 100% meegevallen. We kwamen een uur voor mijn lezing samen in een etablissement naast de zaal waar de lezing zou doorgaan. Iedereen was super zenuwachtig. De jonge CDenV schepen nog het meest! Hij had immers alles in gang gestoken. :)
We zaten er met 3 ervaringsdeskundigen en 1 moeder met zoon en schoonzoon met a.s.s.
Na 20 minuten zagen we de minister voorbij het raam stappen. Iemand riep hem binnen en hij gaf iedereen een hand. Hij ging recht tegenover mij aan tafel zitten en begon met mij als "icoon" te bestempelen. Hij wist ook dat ik een boek had geschreven en vroeg naar mijn 2 zonen! Volgens mij had hij mij op voorhand "gegoogled"!
Ik heb uitgebreid mijn verhaal gedaan en gaf aan dat ik al bijna 12 jaar aan 't vechten ben als een leeuwin voor haar welpen. En dat het vechten NOOIT ophoudt!
Daarna deed Kristel van tpASSt haar verhaal en vervolgens Bieke van 't ASSiette. De minister trok grote ogen en wist precies niet dat het ZO schrijnend was...
Hij gaf ons perspectieven en we mogen altijd contact met hem opnemen om alles op te volgen.
Wordt vervolgd...
Veel te laat gingen we naar de zaal waar de minister mijn lezing voorging. Hij bleef een tiental minuten luisteren en is doorgegaan.
Anderhalf uur aan een stuk heb ik gebabbeld. Iedereen was uiterst tevreden. Ze hingen aan mijn lippen. Sommigen beloofden zelfs om mijn boek nog te kopen.
's Anderendaags kreeg ik telefoon van een mevrouw die op de eerste rij zat. Zij wilde mij persoonlijk bedanken en mij zeggen dat ik "een sterke vrouw" was. Ze vond het ZO herkenbaar.
Zaterdag mochten we de 70ste verjaardag van onze vriend gaan vieren en het was super lekker!
Zondag : Open deur dag in het sprookjesbos.
Dat is voor mij PUUR genieten. Ontelbare kabouterkindjes hebben op mijn schoot gezeten omdat de ouders een fotootje wilden van hun spruit. Menige keren ben ik herkend: door de volwassenen als Benidorm Bastard en door de kinderen als tante Lea van Helden van de zee.
Er is zelfs iemand naar mij gekomen met de vraag: "Hoe doet gij het toch allemaal? In de week zat ik nog op een lezing van u over a.s.s.!"
Dinsdagavond hadden we onze maandelijkse info avond in het Dorpshuis : autisme en eetproblemen.
Het was een heel verrijkende avond voor iedereen. Ikzelf heb geleerd dat Tim "hypo sensitief" is. Hij heeft geen hongergevoel en dat komt omdat hij onderprikkeld is , wat hongergevoel betreft.
Kinderen die hyper sensitief zijn ; overprikkeld dus, kunnen niet stoppen met eten.
Donderdagavond gingen mijn nichtje, haar man en ik ons familiefeestje van september bespreken in het restaurant en omdat we daar toch waren, proefden we al van de lekkernijen!
Vrijdagavond was het première in Herentals en mijn kaken deden pijn van het lachen!
Zaterdagavond bezochten we een vriendin waarmee we samen op reis waren en het werd een keigezellige avond!
Gisterenmiddag "bokes eten" bij ons nichtje : lachen , lachen , lachen!
's Avonds nog eens GENIETEN van de kleinkinderen van mijn zus. Alle pluchen beestjes hadden ze tevoorschijn gehaald. Er lag een leeuw op mijn hoofd en de andere beesten hadden ze in mijn armen geduwd. Spijtig dat hier geen foto van genomen is... "En nu vertellen, tante Lea!" roepen ze dan! :)
En volgende zaterdag vieren we de 75ste verjaardag van de zus van Stan! In Nederland nog wel!
Dat zijn de leuke dingen van het leven, of niet soms?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten