De kleerkast in de slaapkamer van Tim was aan vervanging toe. De schuif onderaan was compleet uiteen gevallen!
De dag van het verhoor bij de politie reden wij samen naar Leenbakker om een nieuwe kleerkast te kiezen. We kozen dezelfde kast als bij Bert op de slaapkamer.
Die kast had Stan indertijd ook in mekaar geknutseld en ik dacht dat het "een fluitje van een cent" ging worden.
Het volgend weekend zou de kast geleverd worden tussen 16 en 18 u. Natuurlijk kwam de levering pas even voor 18 u. :(
Na ons avondmaal gingen we met veel moed aan de slag. We werkten van 19 u tot 22 u!!! En hadden toen nog maar enkel de kastdeuren in mekaar gekregen. De beschrijving trok op niets!!! HEEL KLEIN en onduidelijk!!! Daarbij kwam nog dat we geen plaats hadden om alles uiteen te leggen. Het bed stond in de weg. Bij Bert was toen de slaapkamer nog helemaal leeg en konden we alles mooi uit mekaar op de grond leggen.
We hebben de kastdeuren maar tegen de muur gezet en alles zo goed mogelijk terug op zijn plaats gezet; want Tim moest toch kunnen slapen die avond...
Zondagmorgen reden we eerst naar Diest om bij Bert eens gaan te kijken hoe die kast nu EIGENLIJK moest ineen komen...
Na de middag gingen we terug aan de slag en we werkten weer een paar uren tot ik het beu werd en mijn schoonbroer ging halen. Hij heeft een goed inzicht en zonder zijn hulp waren we er NOOIT mee klaar gekomen. In totaal zwoegden we 7 uren aan die kast!!!
Toen ik achteraf de commentaren las op de website vond ik overal dezelfde hiaten!
Ik heb mijn commentaar natuurlijk ook op die website gezet! Uiteindelijk is het toch wel een mooie kast geworden...
Ondertussen hebben we ons toneelstuk al 8 keren opgevoerd en het wordt telkens beter en beter. Bij de vijfde opvoering kreeg ik een black-out om U tegen te zeggen!!! In het midden van een lange repliek werd het opeens zwart voor mijn ogen. Het angstzweet druppelde in mijn nek en ik ging een beetje dood... Tot ik de ingeving kreeg om naar de souffleur te kijken die achter het raam zit. Zij lipte een woord en ik was weer vertrokken.
Op maandag reed ik met de bus en de trein naar Antwerpen. Ik ging "Jacko Bond zingt Marva" bijwonen. Na de voorstelling mocht ik met de journalist van de GVA mee naar huis komen. Het was een heerlijke avond. Alle liedjes van Marva kon ik nog meezingen en achteraf hebben we nog een fijne babbel gehad met Riet.
Bij de kinesist ben ik ondertussen ook al 5 keren geweest en ik voel al redelijk wat beterschap.
Pasen is ook weeral gepasseerd en Stan en ik haalden herinneringen op uit onze jeugd en die van onze kinderen. Pijnlijk: omdat we zulke dingen niet meer meemaken...
Gelukkig kan ik nog terecht bij mijn zus. De kleinkindjes kwamen vandaag eitjes rapen en brunchen. Het was daar een gezellige drukte. "Tante Lea" werd meermaals geroepen en op mijn schoot zitten, is een geliefde bezigheid.
Binnenkort beginnen de vertellingen in het sprookjesbos weer en dat is voor mij ook "puur genieten".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten