Wat een week!!!

Terwijl de berichtjes, mailtjes e.d. binnenstroomden om mij te feliciteren met mijn bijdrage in de film en de uitzending van "Den elfde van den elfde" beleefde ik de meest hectische week in mijn leven.
Maandag stond mijn strijk te wachten. Die MOEST op tijd gedaan zijn want ik wou de trein van 17 u 20 nemen in Herentals om naar Antwerpen te sporen.
Daar zou ik naar een toneelopvoering in de Peerdestal gaan kijken samen met een vriendin. Zij had enkele dagen voordien afgebeld wegens omstandigheden. Maar dat was geen probleem want mijn neef en zijn partner zouden ook meegaan.
We spraken om 18 u af om iets te gaan eten in een etablissement dicht bij het theater.
Bijna in Antwerpen aangekomen, kreeg ik bericht van mijn neef dat het etablissement gesloten was!
Na wat over en weer gebeld te hebben, vonden we een punt om af te spreken. Verschillende restaurants sloten hun deuren om 18 u en na lang zoeken, vonden we er nog één op de Groenplaats.
Wij hebben ons goed geamuseerd met het toneelstuk en de après theater maar ik moest het gezelschap vroeger verlaten om mijn laatste trein te halen.
Na middernacht in Herentals aangekomen en dan nog even bij Tim binnen om zijn brooddoos en thermos om te spoelen. En maar goed ook want zijn schoenen stonden op de keukentafel met een briefje erbij: "Veters kapot!". Dan maar vlug nieuwe veters gezocht en in de schoenen gestoken en naar huis gereden. Heel laat in mijn bed!!!
Dinsdagvoormiddag reed ik naar de opticien in Hulshout om de lenzen van Bert op te halen. Hij had mij gemaild met de vraag om die lenzen op te halen vooraleer ik naar Diest zou komen op dinsdag.
De lenzen waren er NIET! De koerier had ze in een verkeerde zaak afgeleverd!
Ik ben heel vroeg naar Diest gereden want ik moest op tijd terug zijn om met Tim naar de dienst van begeleid wonen te rijden. Daar vond een info vergadering plaats van 18 tot 20 u.
Om 17 u kwam ik thuis ; vlug omgekleed ; wasgoed weggedaan en met Tim vertrokken. Na nog even naar een parkeerplaats gezocht te hebben, kwamen we om 18 u 05 aan in de zaal.
We kregen uitleg ivm de toekomst. Vanaf 2018 zouden alle mensen die begeleid wonen krijgen een assistentie budget krijgen waarmee ze hun hulp kunnen betalen. Vanaf 2017 moet Tim zelf 5 euro per bezoek betalen. Zo heb ik het tenminste begrepen. De uitleg was zo moeilijk dat er vele mensen afgehaakt hebben!
Achteraf hebben we een Mac Donalds-je gedaan en nog wat bij gebabbeld. Thuisgekomen, legde ik uit wat Tim moest doen als ik weg was. Want woensdag en donderdag moest ik filmen.
Woensdagmorgen nam ik om 6 u 20 de trein in Herentals om tijdig op de set in Sint Niklaas te zijn. (7 u 40).
Een medewerkster pikte mij op aan het station en die dag filmde ik met Stijn Van Opstal , Peter van den Begin en Veerle Baetens. Eén voor één heel aangename mensen!
Omdat ik tot de late namiddag moest filmen, mocht ik daar blijven overnachten. Het Ibis hotel bevond zich op 100 m van de set.
Ik meldde mij aan en begaf mij met mijn kaart naar de kamer. Binnengekomen, knipte ik het licht aan: GEEN licht , GEEN T.V. NIKS! Dan maar terug naar beneden om te gaan vragen wat ik moest doen. "Mevrouw , naast de deur staat een kastje om die kaart in te steken en dan werkt alles!"
Oh wat vond ik mezelf stom...!
Ik heb het mezelf dan maar gemakkelijk gemaakt, mijn pyama aangedaan en op bed gaan liggen om de ganse avond T.V. te kijken. Een kussen onder mijn voeten gelegd want ik had pijnlijke benen. De ganse dag had ik recht gestaan!
Donderdagmorgen werd ik weer vroeg op de set verwacht en die dag filmde ik ook nog met Gene Bervoets en Ruth Beekmans. Weer heel plezierig!
Die dag zat mijn bijdrage erop na de lunch en was ik thuis om 15 u. Eerst bij Tim aangereden en dan heb ik mijn appartement gestofzuigd.
Ik had ook nog een bericht gekregen van de poetsvrouw van Tim dat ze nog 2 weken langer zou moeten thuis blijven maar daar is de poets deze week overgeslagen.Volgende week ga ik er weer tegenaan.
Vrijdagmiddag vertrok ik weer met de trein naar Antwerpen. Om 12 u moest ik in de school van PiusX zijn om een inleef te geven.
Deze keer was het niet met mijn collega waar ik gewoonlijk mee ga maar met een medewerkster van de VVA. Daarbij kwam nog dat het voor studenten was! Dit had ik nog nooit gedaan en ik was er wel wat bang voor. Maar het is 100% meegevallen. Zij waren allemaal één en al oor.
Stinne bracht mij om 16 u 30 naar Berchem station zodat ik op een deftig uur thuis was.
Niet voor lang want 's avonds stond een toneel op de planning.
Met de mensen van het toneel van Oevel gingen we kijken naar een collega van ons die meespeelde in Itegem. Het was verrassend leuk!
Een minder leuk voorval maakte ik mee toen ik vrijdagvoormiddag langs mijn vader reed om te informeren hoe het met hem was na de onderzoeken in het ziekenhuis.
"Niet goed" zei hij: "mijn hart wil niet meer mee en ik moet een pace maker laten zetten."
Hij was helemaal niet de opgewekte vader die we kennen want hij mag nu niet meer fietsen. Hij zou kunnen vallen en dat zou fataal kunnen aflopen.
We hopen op een goede afloop.