Scherven brengen geluk? No way!

Als scherven geluk moesten brengen, had ik de laatste tijd BERGEN geluk gehad!
Het begon al voor Kerstmis. Ik moest mijn papier buiten zetten voor de ophaling en ik droeg een grote doos voorbij mijn schoenenrek in de berging. Bovenaan op dat rek stond een zware glazen vaas die ik ooit nog had gekregen van het Wit Russische meisje dat bij mij logeerde. Het was dus ECHT een ZWARE glazen vaas : zo'n typische Russische! Met de doos botste ik tegen het rek en de vaas donderde naar beneden: in duizend stukjes overal achter en onder...
Stan was bij mij en we hebben zo goed en zo kwaad als het kon, alle stukjes bijeen gezocht.
Ik zei direct : "Oh dat is niks , scherven brengen geluk."
Stan vertelde toen dat er bij hem thuis ook scherven geweest waren. Zijn rolgordijn was zomaar uit het niets naar beneden gedonderd en had een glazen postuurtje op de vensterbank verpulverd.
Op kerstdag zelf zaten we hier gezellig aan tafel en werd er een wijnglas omgestoten : weer scherven!
Op korte tijd : VEEL SCHERVEN en weinig geluk!
Het begon nochtans goed.
De week na nieuwjaar moesten we naar de psychologe in Mechelen.
Na de raadpleging kwam ze bij mij en zei: "Voor de volgende afspraak gaan we afspreken dat je gaat mailen als het nodig blijkt. Anders gaan we het houden op "om de 3 maanden". Want Tim doet het echt heel goed! Ik ben er fier op ! En ook met de persoon van begeleid wonen gaat het prima hé!"
Mijn hart maakte een sprongetje van blijdschap!
Dit was op een vrijdag. De maandag nadien spoorde ik naar Antwerpen voor de reünie met de Benidorm Bastards. Het regende maar dit kon de pret niet drukken. We hadden mekaar al zo lang niet meer gezien en het was super gezellig.
Ik had mezelf een nieuw fototoestel cadeau gedaan voor mijne nieuwjaar en nam een 30 tal foto's.
Toen ik in de trein naar huis zat, kreeg ik telefoon van de persoon van begeleid wonen. Zij vroeg om een gesprek met mij vooraleer ze naar Tim zou rijden die avond. Ik kreeg al een wrang voorgevoel.
Thuisgekomen zette ik eerst mijn foto's op de computer en door een stomme fout van mijn eigen zichzelve was ik ineens al mijn foto's kwijt!
Eerste tegenslag.
Rond 19 u kwam de persoon van begeleid wonen bij mij om te zeggen dat er een wissel ging komen!
Zij hadden zitten puzzelen en puzzelen maar konden er niet uit geraken. Er moest een nieuwe komen bij Tim! Zij heeft er al 5 jaren opzitten en ze is echt een vertrouwenspersoon voor Tim!
Daarbij komt nog dat de volgende persoon op een dinsdag zal komen om 19 u!!! Juist de tijd dat Tim gaat eten naar zijn vader!
Zij stelde voor om het eten naar Tim te brengen zodat hij niet zo vlug moest zijn.
's Avonds moest ik naar een intervisie van de V.V.A. in Geel en ik had gezegd om nog langs Tim te rijden achteraf.
Om 23 u kwam ik bij hem en hij zat in de zetel naar T.V. te kijken. Ik ging naar hem en vroeg: "Wat vind je van die wissel?" Hij begon direct te wenen! "Ja mijn vertrouwenspersoon kwijt hé!"
En dat eten? "Ik zal dan wel wat vroeger gaan eten, " zei hij. Maar dan moet hij wel VEEL vroeger vertrekken op het werk! Dan heb ik voorgesteld dat ik bij zijn vader het eten zou gaan halen. Ik zal het dan in het begin zelf nog opwarmen en er nog bijblijven als die nieuwe komt. TERUG VAN NUL BEGINNEN om een vertrouwensrelatie op te bouwen.
Tweede tegenslag.
Diezelfde week kreeg ik van de poetsvrouw van Tim een berichtje met slecht nieuws: ze had een hernia en moest rusten , rusten , rusten.
Wat kon ik doen? Zelf maar poetsen nietwaar!
Derde tegenslag.
Gisteren hadden we onze maandelijkse bijeenkomst in Noorderwijk van de V.V.A.Onderwerp: hoe omgaan met kritiek op je kind met autisme?
We hadden een grote groep en er werd over van alles gepraat : iedereen over zijn eigen kind met a.s.s. maar over die kritiek is WEINIG gezegd!
Vrijdag rijd ik naar Houthalen-Helchteren om weer een inleef te doen met Marc en zo volgen er nog een stuk of 5 doorheen heel het Vlaamse land.
Eindigen doe ik met iets hartverwarmend. Zondag had Tim zijn jaarlijkse nieuwjaarsreceptie met de Lukrakers. Op die bijeenkomst doen ze altijd een tombola voor het goede doel : deze keer was een deel van de opbrengst voor de V.V.A en Tim had een Pracht van een prijs gewonnen.

Bye bye 2015, welkom 2016!

Weeral een jaar voorbij!
De laatste loodjes wogen toch weer zwaar...
Vader viel met de fiets en brak zijn duim: gespalkt en NIETS meer kunnen doen!
Om de andere dag brengen ze eten en de overige dagen spraken mijn zus en ik af om voor zijn eten te zorgen.
De laatste tijd is hij zeer vlug moe en daarom reed mijn zus ermee naar de kliniek voor een onderzoek. Bloed hebben ze al getrokken en op 25 januari moet hij voor een volledige check up.
De eerste maandag van de kerstvakantie trakteerde ik mezelf op een filmpje in de cinema van Geel.
"Wat mannen willen." Stiekem hoopte ik om mezelf te zien in de trailer van "Helden van de zee" die ze vooraf zouden draaien. Ik had al verschillende sms-jes gehad van mensen die mij gezien hadden in één of andere Metropolis. Maar in Geel NIKS!
De grootste tegenslag kreeg ik enkele dagen later in mijn brievenbus: een proces van 165 euro! Overtreding van de derde graad! Blijkbaar is in Geel de verkeerssituatie veranderd: ik had een KLEIN stukje gereden in een straat waar het enkele richting was geworden!!!
Ik voelde me een "crimineel"...
Woensdag poetste ik bij Tim want de poetsvrouw die normaal op vrijdag komt, moest natuurlijk ook Kerstmis en Nieuwjaar vieren.
Kerstavond vieren wij al jaren bij de jongste zoon van Stan en daarom reed ik op donderdag met de bus naar Turnhout waar Stan mij oppikte aan het station om zo ineens naar Weelde te rijden.
We hebben daar heel lekker gegeten en ons reuze geamuseerd.
Op kerstdag 's morgens komen wij terug naar Voortkapel omdat er dan gewoonlijk bij mij wordt gefeest. Onderweg stopten we bij de traiteur om al het lekkers op te halen en daarna ging ik mijn vader ophalen.
Vervolgens ging ik kijken hoe het was met Tim. Ik had immers donderdagmorgen een mail gekregen van zijn bazin dat hij ziek en met koorts aan het werk was. Hij wilde niet vroeger naar huis komen en zij raadde mij aan om na de middag een dokter te raadplegen. Ik belde mijn huisarts op maar met die kerstdagen werkte hij natuurlijk niet! Hij zei me om Dafalgan en keelpastilles te proberen en als de koorts bleef duren en er kwam geen hoest of snot aan te pas moesten we een dokter van wacht opzoeken.
Tim kwam thuis : lijkbleek en met waterige ogen. Ik maakte hem ineens een tas warme melk met honing en gebood hem om nog 3 Dafalgans te nemen die dag.
Ook de zuigtabletten voor de keel legde ik binnen handbereik. Daarna reed ik naar zijn vader (die niet thuis was) om te zeggen dat Tim niet kwam eten die avond. Ik legde dus een briefje met de melding om een kommetje soep te brengen want dat Tim ziek was.
Toen we 's avonds aan tafel zaten bij de zoon van Stan heb ik nog een paar sms-jes gestuurd om te vragen hoe het allemaal ging. Gelukkig had hij mijn raad opgevolgd!
Vrijdagmiddag was hij al heel wat opgeknapt. Hij kwam zelfs te voet naar mij om te komen eten.
Alles is goed verlopen: Tim heeft mijn computer weer in orde gebracht en mijn vader heeft enorm genoten van de oude foto's die ik te voorschijn haalde. Hij zei: "Dat deed nu eens deugd se. Nu heb ik nog eens veel van vroeger kunnen vertellen!"
Zaterdagmorgen na het ontbijt is Stan naar huis gereden nadat we eerst nog samen gingen winkelen.
Zondag reed ik samen met Tim met de bus naar Utopolis in Turnhout. Tim ging naar "Star Wars" kijken en ik naar "de Kampioenen". Mijn film was vroeger gedaan en we hadden een punt afgesproken waar ik ging wachten. Na de film werd iedereen langs een andere weg naar buiten geleid en ik kwam terug in de inkomhal uit. Daarom deed ik een berichtje : "beneden in de hal". Tim zou daar ook uitkomen en ik ging wachten aan de uitgang. Daar kreeg ik telefoon van een vriendin en waarschijnlijk heb ik hem gemist. Een beetje later kreeg ik een sms: "ik sta aan de kassa's". Toen ik hem ging zoeken , zag ik hem met een blik vol paniek naar het punt kijken waar we afgesproken hadden... Hij vertelde me dat hij gezocht, gezocht en gezocht had om aan dat punt te geraken!!!
We namen de bus terug naar huis en weer hadden we pech! De bus reed maar tot Herentals!
Daar moesten we een uur wachten op een volgende bus en we zijn dan maar iets gaan drinken in een café aan het station. Was ik er niet bij geweest , had Tim hoogstwaarschijnlijk een uur op het perron staan wachten op de bus...
Maandag spoorde ik naar Antwerpen. Eén van de helden was vader geworden en ik had beloofd om zijn dochtertje te komen bezoeken.
Dinsdag: Diestdag en woensdag poets bij Tim.
Donderdagvoormiddag zijn er ocharme 8 zangertjes aan de deur geweest en 's avonds hebben we er onder ons tweeën een gezellige avond van gemaakt.
Vrijdag: nieuwjaarsdag! Elk jaar komen we met de ganse familie samen bij mijn vader. Dit jaar moesten mijn zus en ik alles zelf doen wegens de gebroken duim van vader.
Maar dit maakte het niet minder gezellig!
Bert was er deze keer ook bij. Ik had hem opgehaald in Diest in de voormiddag.
Zaterdag morgen reed ik met Stan mee naar Baarle Hertog want de kindjes stonden te popelen om hun nieuwjaarsbrief voor te lezen.
Stan bracht mij na de middag naar Turnhout waar ik de bus naar huis nam.
Gisteren ging ik met vrienden naar de nieuwjaarsreceptie van de stad Antwerpen en we mochten op de boerentoren waar we een mooi uitzicht hadden op de omgeving.
Ik had mezelf een nieuw fototoestel cadeau gedaan en dat kwam nu goed van pas.
Vandaag stond er natuurlijk weer een berg strijk te wachten en zo is er alweer een druk jaar van start gegaan...