Voor mij is dit een ideale periode omdat Tim gedurende de week van 21 juli op vakantie is met de Lukrakers. Dan moet ik niet in zijn huis zijn om hem te helpen.
De week voordien had ik het nog even HEEL druk, dus de "zee dagen" waren zeer welgekomen!
Maandag : vertellen in het sprookjesbos en 's avonds met mijn nichtje gaan eten in het restaurant waar we met de familie gaan feesten in september.
Dinsdag: Diest-dag en 's avonds naar Olmen om Nele Goossens in actie te zien in open lucht!
Woensdag: vertellen in het sprookjesbos en na de middag naar Stan gereden. Rust!
Vrijdag zou ik moeten vertellen om 10 u in het bos en dat kwam goed uit want ik moest om 11 u in Aarschot bij Goci zijn. Bert mag aan een stage beginnen en zijn toekomstige werkgever had eens graag met mij gebabbeld.
Op mijn papier van de planning stond dat er maar 20 kindjes zouden komen: dus 1 groepje! Gedaan om half 11 en dan snel naar Aarschot: uitgerekend dat dit perfect te doen was!
Toen ik onderweg naar het bos was, kreeg ik telefoon van de verantwoordelijke van de dienst Toerisme: "de groep zou later komen en ze kwamen in groepjes van 5 met een klein busje dat elke keer moest over en weer rijden naar Averbode!!!"
Mijn bloed begon al te koken! Ik ben toch maar verder gereden en heb gewacht in het boswachtershuis. Om kwart over 10 arriveerden de eerste 5! Ik ging me omkleden en nam plaats bij hen op het terras : al wachtende. Toen de tweede groep aankwam om half 11, stelde ik voor om te beginnen. Die derde groep moest dan maar aansluiten als ze naar de tweede verteller gingen. (die ondertussen ook al gearriveerd was!)
Na mijn vertelling breng ik de kindjes tot aan de dreef om naar de volgende te gaan en toen kwam het derde groepje er juist aan! Zij vertrokken mee naar verteller 2.
Als een pijl uit een boog spurtte ik naar het kleedhok om mij om te kleden en vertrok.
Om 11 u 25 stopte ik bij Goci!
Daar is mijn stemming dadelijk omgeslagen! Een super fijn gesprek gehad met de toekomstige werkgever van Bert!
De volgende dag vertrok Tim op vakantie met "zijn" Lukrakers.
Op voorhand had hij al opgezocht welke de kortste weg was naar Dinant om er gemakkelijk te geraken met zijn elektrische auto.
Die kortste weg ging over kleine wegen maar duurde een uur langer.
Daarom raadde ik hem aan om een uur vroeger te vertrekken.
Hij begon zijn auto in te laden en zijn gps in te stellen. De gps BLEEF de autostrade aangeven en hij maar kloppen op het touch screen!!! Stress, stress, stress!!!
Terug naar binnen gelopen om op zijn pc die alternatieve route op te zoeken: natuurlijk DUURDE het en DUURDE het om de pc op te starten! Ondertussen belde ik naar een collega van de Lukrakers die in Heist op den berg woont. Misschien kon hij daar nog mee mee rijden? Maar die waren al ginder!
Terwijl ik nog aan 't telefoneren was, kwam Bert bij Tim langs. Hij was zijn gsm kwijt!
Tim is dan toch maar in zijn auto gestapt nadat ik hem wat gekalmeerd had door te zeggen dat hij maar RUSTIG moest rijden, wieltje zuigen en goed in 't oog houden waar er laadpalen staan.
Als één bolleke stress is hij vertrokken. Ik had gevraagd aan die collega om hem wat in 't oog te houden en iedereen te verwittigen dat hij mogelijk wat later zou toekomen.
Uiteindelijk is hij toch een uur later vertrokken. Maar om 16 u 50 kreeg ik al een berichtje van die collega: "Tim is goed aangekomen!" Om 17 u kreeg ik een sms van Tim: "Ik ben er. Goed wieltje kunnen zuigen en ze zegt dat er nog 40 km over zijn." Zijn auto heet "Zoë" : dus het is een "zij"!
's Avonds deed er een andere collega nog een bericht via facebook : "Tim is zonder kleerscheuren aangekomen en morgen gaan we eens bekijken waar we zijn auto kunnen laden."
Tim heeft toch wel hele fijne vrienden. Voor mij een hele geruststelling.
Vanaf de volgende dag kreeg ik elke dag een mailtje van Tim met een kort verslagje over hetgeen ze gedaan hadden en de zoektocht naar een laadpaal.
De gsm van Bert was die zaterdag ook terug gevonden in zijn eigen auto!
Dus : so far so good.
Zondag reden Stan en ik naar Wintam. Drie jaar geleden leerden we een wielerclub kennen in Valkenburg en sindsdien bleven we contact houden. We hebben hun 25 jarig bestaan mogen mee vieren en we beloofden toen om eens langs te komen als ze gingen rijden.
Op de middag kwamen we in het café waar we samen nog iets gedronken hebben en nadien reden we naar het kasteel van Hingene. Spijtig dat het regende maar we hebben toch enkele mooie foto's kunnen nemen.
Woensdag vertrokken we naar Blankenberge. Eerst de bus naar Leuven en dan de trein recht naar Blankenberge. Na de middag naar een show van "Nonkel Jef aan zee" gaan kijken en veel bekenden van vroeger terug gezien: heel leuk!
In de trein, op restaurant, op straat, in een winkel, in het hotel: "Ik ken u van ergens... Ben jij niet die van Benidorm Bastards? enz..."
Het is al meer dan 5 jaar geleden en toch word ik nog altijd VEEL herkend! Zou dat mijn stem kunnen zijn???
Donderdag brachten we een dagje door in Oostende met kennissen van het toneel in Balen.
Vrijdag na het ontbijt spoorden we terug huiswaarts. Stan miste niet graag de ronde van Frankrijk in de namiddag.
Zaterdag is Tim thuis gekomen. Anderen komen na het ontbijt van 10 u om half 12 thuis maar hij is aangekomen om 13 u 30. Zijn auto was opgeladen tot 200 maar al gezakt tot 150 als hij aan het hotel aankwam. Op de autostrade gaf de gps aan dat hij maar 20 km meer had en dat hij moest laden. Hij werd van de autoweg afgeleid naar een Renault garage in Brussel en daar heeft hij bijgeladen.(snel)
's Avonds gingen Stan en ik naar een trouwfeest en 's zondags woonden we een kleinkunst festival bij in Olen. We hebben ons goed geamuseerd. :)
Eind goed , al goed!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten