Heet, heter, heetst.

Niet alleen de temperaturen maar ook mijn gemoedstoestand hebben betrekking tot deze titel.
Toen de temperaturen de hoogte begonnen in te schieten , zou ik voor de eerste keer mijn vaste airco gaan gebruiken. Sinds oktober 2014 had men dit toestel in mijn living geplaatst. Dit toestel kon warmte produceren in de winter en koude in de zomer. Een grote buiten unit was daarbij noodzakelijk.
Op dinsdag zette ik de airco aan en vertrok naar de repetitie in Oevel voor toneel.
Het was warm en we deden na de repetitie nog een terrasje. Rond 23 u 30 kwam ik thuis en mijn halve living stond onder water!
Onmiddellijk schakelde ik het toestel uit en begon te dweilen tegen de sterren op! Hierbij stootte ik mijn cd rekje omver en lagen al mijn cd's ook nog eens her en der verspreid. Na het nodige gevloek en een halve emmer water verzameld te hebben , begon ik de cd's terug in het rekje te plaatsen.
De airco heeft de ganse nacht nog na geronkt met pauzes.
Woensdag was ik van plan om naar Stan te rijden maar ik belde eerst 's morgens naar de firma die mijn airco geplaatst had. Een technicus zou mij terug bellen wanneer hij zou komen , werd er beloofd. Tot 's middags had ik gewacht en er kwam NIETS! Ik belde terug en volgens hen was het doorgegeven. Een half uur later kreeg ik telefoon met de melding dat er 2 mensen zouden komen.
Ondertussen had ik al naar Stan gebeld dat ik misschien niet zou kunnen komen???
Om 14 u stonden er 2 Poolse werkmannen aan mijn deur. Ze konden wel goed Vlaams maar tegen mekaar spraken ze Pools. Heel de unit in mijn living werd afgebroken en ze merkten dadelijk dat de airco zijn water niet kwijt raakte. Eén werkman stond aan de buiten unit en één binnen. De leidingen hebben ze ook helemaal nagekeken en om 15 u was alles in orde. Maar ondertussen waren de temperaturen binnen ook gigantisch opgelopen!
Ik deed een berichtje naar Stan dat het in orde was maar dat ik alles nog moest opruimen. Dat ging nu natuurlijk vlotjes want mijn airco werkte perfect!
Om 16 u kon ik eindelijk vertrekken.
Op vrijdag zou er een medewerker van Telenet komen om al mijn toestellen van Telenet te updaten.
Deze dienst kreeg ik aangeboden omdat ik samen met Hilda (mijn collega van de Benidorm Bastards) een promo filmpje ging opnemen op maandag. Deze opnames zouden doorgaan bij Hilda thuis.
Die maandag hebben we de ganse voormiddag gedraaid. Veel plezier gemaakt en de mensen waren zeer tevreden! Het was een hele ploeg die bij Hilda over de vloer kwam: camera mannen, regisseurs, mensen van Telenet zelf...
Er werd wel gezegd dat het "een proefopname" was en dat we voor écht moesten draaien de volgende woensdag.
Twee dagen later kreeg ik telefoon dat Telenet had afgezien van onze medewerking. We zouden WEL betaald worden voor onze prestaties. WEERAL een tegenvaller!

Zondagavond rond 18 u 30 werd ik opgebeld vanuit Diest met de melding dat men Bert had gevonden op de grond en dat men hem met de ziekenwagen naar het ziekenhuis ging voeren.
De overbuurman belde mij omdat ik toestemming moest geven om hem mee te nemen met de ziekenwagen. Hij vroeg mij ook om zo snel mogelijk naar daar te komen.
Stan was juist naar huis vertrokken omdat hij bij zijn zoon, die op vakantie is, de dieren moest gaan voeren.
In allerijl ben ik in mijn auto gestapt , helemaal overstuur. Het was zo erg dat ik zelfs de weg niet meer wist na een omleiding! Ik moest mijn gps opzetten!
Toen ik aan het appartement aankwam, kwam de buurvrouw er juist aan en zij is met mij naar de overbuurman gegaan. Hij heeft mij het hele verhaal gedaan en dacht aan epilepsie...
Hij raadde mij aan om naar het ziekenhuis te rijden en dat heb ik gedaan. Bert zat in de wachtzaal te wachten op de dokter. Hij had nog niet gegeten en ik ook niet. Dus ging ik op zoek naar eten.
De cafetaria van het ziekenhuis was al dicht want het was al 19 u 30! Ik had gezien dat er rond het ziekenhuis een evenement bezig was met een orkestje en wat tentjes er rond.
Daar moest eten te vinden zijn! Gelukkig stond er een kraam met frieten en hamburgers. Maar eerst moest je bonnetjes kopen! Ik stond aan te schuiven en werd herkend! "Heb jij niet meegespeeld in Nonkel Jef en de Benidorm Bastards?"" Mogen wij een foto nemen met jou? Mijn zoon is een grote fan van jou!" Op zulke momenten kan ik dit missen als kiespijn! Ik heb dan maar vlug een fotootje laten nemen. Zij stonden hun plaats af in de rij.(toch nog een beetje geluk!)
We hadden uiteindelijk toch wat te eten. Nog een drankje uit de automaat in de kliniek en we konden ertegen. Er werden verschillende onderzoeken gedaan en Bert werd op een kamer gelegd met monitor. Op maandag zou er een EEG en MRI gemaakt worden.
Ondertussen reed ik terug naar zijn appartement om propere kleding , pyama enz. op te halen en om 23 u reed ik huiswaarts.
Daarna nog even bij Tim binnen om voor hem alles klaar te maken en om 24 u 30 kon ik eindelijk even naar Stan bellen voor de stand van zaken.
Dinsdag middag mocht Bert naar huis met het verdict: epilepsie ! Medicatie noodzakelijk.
WEER een labeltje erbij!