Sinds mijn laatste blog stukje hadden we nog een info avond van de VVA in Noorderwijk.
Het onderwerp was "zintuiglijke relaxatie". Zij gaf aan dat ze op voorhand naar de de sauna moest gaan als ze een hele drukke week had. Ze bouwde daardoor energie op die in de loop van de week afnam.
Ze gaf een goede tip om te ontstressen: "body scan". Dat is niet alleen goed voor mensen met a.s.s. maar ook voor n.t.-ers. Ik heb het zelf al aan de lijve ondervonden!
Je ligt in bed en je begint je te concentreren op je lichaam. Je denkt aan je hielen die het laken raken, dan ga je verder naar je onderbenen, je dijen, je zitvlak enz. tot helemaal bovenaan je hoofd.
Tegen dat je bovenaan bent, slaap je al bijna maar je bent in elk geval HEEL rustig!
De volgende week moesten we op maandag weer naar Indigo voor de verslaving van Tim.
Wat ik daar te horen kreeg, sloeg in als een bom! Tim is namelijk heel emotioneel en de psychologe vond dat niet normaal. Ze bleef maar vragen wat er aan de hand was. Want volgens haar zat hij met een serieuze blok in zijn maag! Uiteindelijk kwam er na lang vragen uit dat hij het verschrikkelijk vindt dat hij "anders" is dan anderen. Zij beschreef dit als "een schot in de roos" van haar kant.
Hij heeft dus zijn a.s.s. nog altijd niet aanvaard! Vanaf nu mag ik niet meer bij de raadpleging aanwezig zijn. Zij gaat eraan werken ; wat ik natuurlijk uitstekend vind!
In diezelfde week had ik ook een afspraak bij R.T.V. voor het programma: "Favorieten". Ik moest mijn favoriete boek meebrengen en ik nam het boek mee: "Waarom ik soms op en neer spring" van die Japanse jongen met a.s.s. van 13 jaar. Er is bijna niets gezegd over dat boek. Altijd over mijn toneel ervaringen en over mijn boek!!!
Bij mijn wekelijkse poetsbeurt bij Bert kwam ik te weten dat hij een aantal goede vrienden heeft die hem met raad en daad bijstaan. Daar ben ik uiteraard zeer blij mee. Zeker nu hij zonder werk zit en nood heeft aan klankborden.
De volgende week reed ik op vrijdag naar Maaseik om samen met Marc 2 inleefmomenten te gaan geven in een BUSO : één in de voormiddag en één in de namiddag.
Het was weer een succes! Achteraf komen die mensen dan bedanken en zeggen dat ze zoveel geleerd hebben: daarvoor doen we het!!!
De volgende maandag reed ik op de middag met Tim naar Indigo (waar ik in de wachtkamer bleef zitten) en in de namiddag met Bert naar Goci. Daar kregen we een duidelijke uitleg over het hoe, waar en met wie hij aan een volgend werk kon geraken. De start is genomen!
Voor de WAD (wereldautismedag) vroeg men mij of ik kon komen helpen in de universiteit van Diepenbeek. Er zouden 10 mensen met a.s.s. komen getuigen en n.t.-ers mochten komen luisteren en vragen stellen. Natuurlijk had ik veel interesse! Onderweg naar Diepenbeek moest ik een jongen oppikken die een getuigenis zou geven. Hij zou op de carpooling van Beringen op mij wachten. Ik was goed op tijd en hij stond er al. Zijn moeder had hem gebracht. Het was een zeer lieve jongen en wij hebben heel gezellig gebabbeld in de auto. Hij had zijn diagnose nog maar sinds november en hij praatte er met zoveel openheid over dat mijn mond openviel van verbazing!
Bij de getuigenissen die gegeven werden, kwam ik ook nog iets interessants te weten. Een jonge vrouw met a.s.s. vertelde dat ze ZOVEEL energie in haar had en dat die energie er op één of andere manier uit moest. Zij zei dat veel mensen met a.s.s. daarom met hun handen of hun benen altijd dezelfde bewegingen maken. Dat geeft hen rust!
Toen we 's avonds naar huis reden , had ik een voldaan gevoel over mij en ik bracht die lieve jongen terug tot aan zijn deur. We spraken af dat we contact zouden blijven houden.
En daarmee is het weeral Pasen.
Vrolijk Pasen aan iedereen die dit leest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten