Maandag ging het nog: mijn strijk kreeg ik gemakkelijk gedaan en 's avonds ging ik repeteren in Kasterlee.
Dinsdagmorgen moest ik naar de bank om mijn nieuwe credit kaart af te halen en omdat dit niet lang geduurd had, reed ik verder naar de Aldi. Ik zag onderweg de man die mijn vorig appartement gekocht had en ik dacht : "Laat ik daar nog eens een goeiedag gaan zeggen..."
Zij wonen daar nu ondertussen een jaar. Toen ik verhuisd ben, hebben zij het hele appartement verbouwd voor ze er zelf introkken. Ze gaan het verkopen!!! Ze hebben al een ander gekocht en dit staat nu te koop!
Toen ik naar huis reed, dacht ik : "Wat ben ik blij dat ik terug in mijn vroegere habitat woon..."
Na de middag was het zoals gewoonlijk : dinsdag = Diestdag.
s' Avonds ging ik naar toneel kijken in Wiekevorst. Een hele mooie voorstelling gezien en fijne mensen ontmoet.
Op woensdag zouden de mensen van de kringwinkel mijn grote zetel en mijn 6 stoelen komen ophalen: ik had hiervoor gebeld en ze zouden komen tussen 9 en 13 u. MAAR : alles moest beneden staan op het gelijkvloers. De stoelen stonden al in de kelder. Die kon ik zelf gemakkelijk één verdieping hoger brengen met de lift. Alle scenario's was ik al aan ' t bedenken hoe ik die zetel naar beneden kon krijgen! Alleen ging dit absoluut niet! Maandag was het dus een kalme dag en ik dacht : "Als hij al beneden staat, ben ik er vanaf." Om 16 u 30 was ik thuis van de strijknamiddag en ik belde bij de buurvrouw aan. Na wat over en weer gepraat : dan geen tijd , dan geen tijd , enz besloten ze om mij te komen helpen na het eten : 17 u 15. Wij hebben met 3 gesukkeld en gesukkeld om die zetel in de lift te krijgen maar het is gelukt! We hebben ook veel plezier gehad: ik stond achter de zetel die op zijn smalle kant in de lift stond. De buurvrouw zei: "Nu laten we Lea daar zitten!!!" In een kleine ruimte en benepen achter een zware zetel en ik met mijn claustrofobie!!! Gelukkig was die lift snel beneden. :) Ik heb dan maar een papier aan het prikbord gehangen : beste medebewoners enz.
Woensdagmorgen was ik maar vroeg opgestaan om mijn stoelen naar boven te brengen en dan zijn die mannen daar pas om half 12 hé!!!
Donderdagmorgen reed ik al vroeg naar Baarle-Hertog want na de middag gingen we naar het grootouderfeest van de jongste kleindochter. Op de middag ging ik mijn favoriete kleindochter ophalen in de school: zij zit in het eerste leerjaar en ik wilde wel eens zien wat ze al geleerd had.
Wat is dat een pienter kind zeg: zij maakt met gekende letters al nieuwe woorden! Toen we haar terug naar school brachten , zei de juf, die aan de poort stond : "Dat is toch wel een flinke hé!" Glunder, glunder!
Na het optreden in de zaal reden we naar het ziekenhuis in Turnhout. Stan moest eigenlijk om 16 u al binnen komen maar ik had gebeld dat het later ging zijn omdat we grootoudersfeest hadden.
Rond 16 u 30 stonden we bij de inschrijvingen. Hij kreeg een kamer toegewezen en we mochten samen nog iets gaan eten in de cafetaria. Daar ontmoetten we zijn buurvrouw die op bezoek was bij haar dochter. Het was heel gezelllig.
Stan moest een ader, die verkalkt was, laten doorboren en ze gingen een procedure volgen die ze nog nooit gevolgd hadden. Daarom moest hij op voorhand binnen komen. Ze moesten nog wat testen doen om allergische reacties te voorkomen.
Toen hij geïnstalleerd was op zijn kamer , ben ik vertrokken. Ik moest immers 's avonds een lezing geven in de bibliotheek van Westerlo ivm mijn boek.
Ik was enorm zenuwachtig. Er was 50 man : allemaal bekende mensen en zelfs een kozijn van mijn jongens met zijn vrouw!
Anderhalf uur heb ik gesproken: je kon een muisje horen lopen! Achteraf werden er veel vragen gesteld en verschillende mensen kwamen mij zeggen dat het HEEL interessant was, dat ik een sterke vrouw was enz. Dat doet dan toch ook weer goed maar die nacht heb ik amper geslapen...
Vrijdagnamiddag ben ik naar de kliniek mijne Stan gaan bezoeken en daar vernam ik dat ze met twaalven rond zijn bed hadden gestaan, waaronder 4 dokters , om die nieuwe procedure te volgen!
Maar het was allemaal TOP verlopen! Dus : weer een pak van mijn hart!
Ik kon hem met een gerust gemoed achterlaten om s' avonds naar een optreden in Diest te gaan.
Die kaart nam ik over van mijn zoon die niet naar dit optreden kon gaan omwille van omstandigheden.
Zaterdag mocht Stan naar huis nadat de dokter was geweest. Hij deed s' middags al een berichtje dat hij thuis was. Hij mag niets heffen en moet zich kalm houden. Gelukkig kon ik hem wat in 't oog houden in het weekend toen hij hier was.
Maar als hij thuis is , kan hij onmogelijk stil zitten! Toen ik hem gisterenavond belde, vertelde hij dat hij weeral muren had bepleisterd en behang had geplakt.
De voorbije week was heftig maar deze week is ook al heftig begonnen!
Gisteren had ik een opnamedag voor een nieuwe reeks die Tom Van Dyck heeft geschreven.
De opnames gingen door in Kieldrecht. Gelukkig kon ik meerijden met een collega van toneel waarmee ik samen een koppel moest vormen. Natuurlijk hebben we in de file gestaan!!! Maar het was heel plezant! Op 1 december moeten we nog eens terug.
Dat maakte dat ik gisteren helemaal niets kon strijken.
Vandaag zijn ze in mijn appartement aan 't werken: een vaste airco en verwarming en een nieuw badkamermeubel.
Bert was al verwittigd dat mijn dinsdag=Diestdag niet doorgaat en dat ik morgen kom. Dit was voor hem geen probleem.
Ik hoop dat ik de mannen seffens alleen kan laten en dat ik nog een beetje kan gaan strijken.
Zij stonden hier deze morgen notabene al om 7 u! Dat deed PIJN voor mij : gisterenavond nog gaan repeteren in Kasterlee!
Tim heeft 2 dagen verlof genomen omwille van de wintertijd die ingegaan is. Als ik ga strijken, kan ik mijn radio niet opzetten...
En straks ga ik een opkuis hebben van hier tot ginder!!! Heftig? Ja zeker!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten