Mijn lieve "speciallekes"

Dit kon ik nu toch niet nalaten om te posten.
Ik voel me vanbinnen zo warm en dit komt door mijn zonen.
Verleden week legde ik een briefje op tafel bij Tim met de vraag: "Kan jij deze avond eens naar mij komen om mijn aangifte voor de belastingen te helpen invullen?"
Ik doe dit via Tax on web maar het lukt mij absoluut niet om het klaar te krijgen: een uitgesproken leek op de computer ben ik !!!
Ik moest nog terug bij hem zijn om een doos terug te brengen die ik tijdens de dag had meegenomen en toen ik het briefje op tafel zag liggen las ik achter mijn vraag "TUURLIJK!"
Hij is dan met mij meegekomen en op een wip was mijn aangifte ingevuld.
Zo maakt hij ook regelmatig mijn pc , mijn laptop, mijn tablet en mijn smart phone up to date!
Als hij met die dingen bezig is , kan ik onmogelijk volgen maar achteraf loopt alles op wieltjes. En dat is voor mij het belangrijkste.
Vandaag reed ik met Bert naar de notaris om de akte te ondertekenen voor de koop van zijn garage.
Om die reden was ik al vroeg daar en hebben we gezellig samen gegeten deze middag.
Hij had dus een halve dag verlof moeten vragen en was bijgevolg aanwezig tijdens mijn poetsbeurt.
Zo tussendoor wordt er dan wel eens wat gepraat. Op een zeker moment ging het over "het tekort aan sperma donoren" en hij vertelde dat hij graag zou doneren (hij is ook bloedgever!) maar dat de maatschappij daar niet mee gediend zou zijn... :)
RAAK!
Op een ander moment vroeg ik hem om een nieuwe vuilniszak te nemen uit de voorraad en hij kon hem niet direct vinden. Ik ging ernaartoe om te tonen waar hij die kon vinden maar hij zei: "Laat me maar zoeken, ik heb a.s.s. hé! Ik kijk eerst naar alle details." WEER RAAK!
Tijdens de namiddag reed hij naar de Standaard boekhandel om een boekenbon te gaan inruilen. Ik had hem verteld dat ik eigenlijk ook zulke boekenbon wilde aanschaffen om als verjaardagscadeau te geven aan een vriendin. "Als je mij geld meegeeft , zal ik voor jou een boekenbon meebrengen." , zei hij.
Mooi toch nietwaar?
En dit wilde ik maar even posten: ik zou mijn "speciallekes" voor geen geld willen ruilen!
I love them.

Nog even iets over mezelf.
Donderdag maakte ik een ervaring mee waarvan ik dacht dat het heel sterk aanleunde bij het gevoel dat mensen met a.s.s. constant ervaren.
Men had mij gevraagd om opnames te komen doen voor een piloot aflevering waar ik momenteel nog niet veel over kwijt kan.
Daarvoor moest ik naar Watermaal-Bosvoorde. Omdat ik niet met de auto zo ver kan en wil rijden had ik gevraagd of er een station in de buurt was. Aanvankelijk dacht ik dat Brussel Noord het dichtst was maar de mensen van de productie hadden mij laten weten dat er ook een station in Watermaal was.
Zij mailden dat ik in Herentals moest opstappen om 8 u 30 ; dan overstappen in Mechelen naar Brussel Noord en daar de trein nemen naar Watermaal.
Na wat opzoekingswerk van mijnentwege vond ik een gemakkelijkere reisweg: om 8 u 23 vertrekken in Herentals , rechtstreeks naar Brussel Noord waar ik 45 minuten tijd had om een koffietje te gaan drinken en een ontbijtkoek te nuttigen. So far , so good.
Ik had op voorhand goed nagekeken op welk spoor ik moest zijn voor de stoptrein naar Ottignies.
Het was een spiksplinternieuwe trein en ik wist dat ik op de vierde stopplaats moest uitstappen.
Op voorhand ging ik al aan de deur staan en toen de trein stopte, zag ik niet meteen waar ik moest duwen om de deuren te openen. In het midden van de deur was een rondje waarop ik duwde maar de deur ging NIET open. Dan maar naar de andere deur: ook op dat rondje geduwd, maar die deur ging ook NIET  open! Opzij zag ik een gele knop waarop ik ook duwde maar WEER geen beweging!!! Ondertussen had die trein zich terug in beweging gezet!!! Ik zag in de verte de kaartjesknipster staan en in PANIEK liep ik naar haar toe: "Ik moest hier uitstappen maar de deur ging niet open!!! En ze komen mij hier afhalen! Waar moet ik er nu uit???"
Zij zei: "Binnen 3 minuten in Bosvoorde en ik zal eens mee naar de deur gaan. Je moet wachten tot het lichtje groen wordt en dan mag je duwen op dat rondje in de deur!"
Toen ik uitgestapt was, heb ik dadelijk gebeld met de persoon van de productie die mij zou komen afhalen: zij stond natuurlijk te wachten in Watermaal.
Uiteindelijk zijn we dan 10 minuten later aangekomen op de set maar dat was niet erg want ze stonden toch achter.
Maar de paniek die ik gevoeld heb op die trein was ZO verschrikkelijk dat ik toen moest denken aan mensen met a.s.s. die ook dikwijls zulke gevoelens meemaken , denk ik...

Juni 2014

Dit is de enige titel die ik kan bedenken bij dit blog stukje.
Het is immers een aaneenrijging van gebeurtenissen en gevoelens die ik heb beleefd.
Na de perikelen met de smart phone en mijn verjaardag heb ik nog een heleboel beleefd en gevoeld.
Ik dacht dat ik mijn smart phone onder de knie had maar deze avond kwam ik tot de bevinding dat het telefoonnummer van mijn zus uit de contacten verdwenen was!!!
Ik had van haar een mailtje ontvangen met mooie foto's van Wardje (de jongste aanwinst in onze familie) en ik wilde haar een sms-je sturen om haar te bedanken. WEG nummer! Dan maar gebeld met de vaste telefoon en haar nummer terug gevraagd.
Op 3 juni reed ik met Tim naar de auti-coach. Daar werden interessante dingen afgesproken wat de toekomst betreft. Mensen met a.s.s. kunnen zich hun toekomst niet voorstellen en het is juist daarover dat ik mij zorgen maak.
Mijn vader zou jarig zijn op 11 juni en daarom reden mijn zus en ik naar een restaurant in Noorderwijk om een etentje te regelen voor zijn broers en zus. We wisten anders toch niet welk geschenk we moesten kopen...
Dit feestje hebben we verleden zaterdag gevierd en ze hebben er allemaal enorm van genoten!
In het vervolg gaan we dit elk jaar doen want het kan elke keer de laatste keer zijn : vader is er 91 geworden!
Onderaan ga ik een foto bijvoegen : vader is de uiterst rechtse persoon.
Met Pinksteren is de kleindochter weer op bezoek geweest bij mij. We zijn er de zondag mee naar de zoo van Antwerpen gereden met de trein.
Het was de eerste keer dat ze in een trein zat en ook de eerste keer dat ze in de Zoo kwam. En of ze ervan genoten heeft!!!
Onderaan komen er ook foto's.
Tot zover de gebeurtenissen.
Dan volgen nu mijn gevoelens.
Verleden week kreeg ik een mail van Bert met de melding dat zijn week KAPOT was!
Een collega die ontslag had genomen, een Humo die niet op tijd in de brievenbus zat en een zonnescherm voor zijn slaapkamerraam dat beloofd was en niet klaar bleek te zijn , waren de boosdoeners!
Ik schrok van de toon van zijn mail maar onderaan stond dan toch dat hij er wel bovenop zou geraken...
Dit weekend is het kermis in het dorp en de foor staat naast mijn deur.
Gisteren zag ik de buurvrouw van mijn zus , die van de foor naar huis ging met haar 3 kinderen met partners en haar 6 kleinkinderen. Zoals gewoonlijk spreek ik de kindjes vriendelijk toe en binnenin woedt een groot verdriet...
Ook was het gisteren schoolfeest in Noorderwijk. De kleindochter van mijn zus moest optreden en een vriendin van mij die leerkracht is , had mij uitgenodigd. Weer liep ik daar rond met een grote smile en er was natuurlijk veel bekend volk waar ik een babbeltje mee deed. Maar dan zie ik al die oma's die daar zitten te glunderen en maar fotootjes nemen van hun spruiten en dan krijg ik weer de krop in de keel...
Als ik er dan over spreek met Stan zegt hij altijd: "We zullen er met ons 2 maar het beste van maken en genieten zolang we nog kunnen." En gelijk heeft hij!

Smartphone en verjaardag

Vermits ik zaterdag ll jarig was, kocht ik al een week op voorhand een smartphone.
Waarschijnlijk zou ik toch geld krijgen van mijn vader en daar kon dit "speeltje" wel af...
Mijn zoon Tim was secretaris geweest bij de verkiezingen en kreeg de maandag erna vrijaf. Hij moest zelf ook naar de telefoonwinkel voor een nieuwe sim-kaart voor zijn gsm en daarom reden we samen.
Ik nam hem graag mee om naar de uitleg te luisteren want voor mij is dit allemaal latijn!
In die winkel smeerden ze mijn zoon een nieuwe gsm aan omdat een nieuwe sim-kaart (zogezegd) ook niet werkte in zijn gsm. Gelukkig nam hij de goedkoopste die er was want toen we achteraf thuis kwamen, bleek zijn oude gsm WEL te werken met die nieuwe sim-kaart.!
Voor mijn smartphone moesten we ook nog naar een Telenet winkel om er een sim-kaart te laten insteken want zij hadden zulke "kleintjes" niet... De mensen in de Telenet shop waren super vriendelijk en zij hebben mij de eerste uitleg voor de beginselen gegeven. Ik had heel veel spijt dat ik mijn smartphone niet gekocht heb in die Telenet winkel want daar verkocht men er ook.
Thuis gekomen , heeft Tim mij nogmaals de uitleg gedaan en ik dacht dat ik het kon!!!
Ik was al blij dat ik kon sms-en en bellen...
Toen ik woensdag naar Stan reed , ben ik nog 2 keer naar zijn zoon gereden om uitleg te vragen want hij heeft dezelfde smartphone. WEER had ik iets bij geleerd! Door overal maar op te duwen , had ik 2 contacten verwijderd en nu weet ik hoe die er terug op te krijgen.
Vandaag moest ik vertellen in het sprookjesbos en ik dacht: "Ik ga die mooie kaboutertjes eens fotograferen en op facebook zetten.". De HELE namiddag heb ik geprobeerd en geprobeerd en het LUKTE NIET!!!
Toen mijn zoon thuis kwam van zijn werk , hebben we samen geprobeerd en toen ging het na lange tijd WEL! Uiteindelijk stonden de foto's er drie keer op en heb ik op mijn pc de dubbele eraf gezwierd.
Over de sprookjesvertelling van vandaag wil ik ook nog even iets kwijt.
De kleutertjes zaten in een kring rond mij te luisteren en opeens zei er ééntje: "heksemie , jij bloedt."
Ik vroeg : "Waar?" En hij wees naar mijn vinger. Ik had een pleister rond mijn vinger omdat ik met een ontsteking kamp.
Na de vertelling kwamen er ook 2 kindjes om mij heel lang te knuffelen. ZALIG vind ik dat!!!
Die sprookjesvertellingen : dat is puur genieten voor mij! Daarom heb ik die mooie kaboutertjes ook gefotografeerd en die wil ik hieronder wel delen.
Zaterdag was het dus mijn verjaardag.
Vanaf 's morgens regende het al sms-jes en felicitaties op facebook : 190 in totaal!!!
Zelfs van Tim had ik juist na middernacht al een felicitatie gekregen op facebook! :)
Bert had me ooit gemaild dat hij een geschenk zou geven en dat vond ik toen ik zijn waszak ging halen bij zijn vader. Een doos met 3 well-ness producten (milieuvriendelijk). Een sms-je stuurde hij me ook nog na de middag en daarin stond dat ik iets ging vinden in de waszak.
Bij Tim lag er 's morgens een pakje op tafel toen ik zijn pistolets bracht. Ik was al in blijde verwachting en dacht dat het voor mij was. Maar ik ving bot! In het pakje zat een linnen boodschappentas en 3 pakjes soepgroenten. Hij had een goed doel gesteund door misvormde groenten te kopen! Achteraf vroeg ik hem waar hij ermee gebleven was en hij had ze aan zijn vader gegeven!!! Precies of ik moet niet eten!!!
Van mijn zus kreeg ik een mooie tuil bloemen. Die prijkt hier nu op tafel. Foto volgt.