A.S.S.

A.S.S. = autismespectrumstoornis.
Dan denk je dat je er ongeveer alles over weet en dan kom je weer voor verrassingen te staan!
Hoeveel boeken ik er al over gelezen heb, kan ik niet meer tellen.
Mijn zonen ken ik ook goed (dacht ik...) en toch...
Als ik ergens moet gaan spreken over a.s.s. zeg ik altijd dat elke persoon uniek is en zeker elke persoon met a.s.s. is UNIEK!
Mensen denken dat alle personen met a.s.s. hetzelfde zijn en dat ze allemaal hetzelfde handelen. Was dit maar waar!!!
Mijn jongste zoon heb ik in mijn boek beschreven als het zonnetje in huis en later toen ik gescheiden ben, wist ik er niets meer van!
Hij gaf commentaar op mijn boek , op mijn blog en ik was er ondersteboven van!
De laatste tijd heb ik een uitzonderlijk goed contact met hem. Hij kijkt uit naar mijn wekelijkse bezoekjes aan zijn stulpje. Hij stuurt mij opbeurende mailtjes en is bezorgd om mij.
De oudste zoon heeft nog steeds veel hulp nodig. Dat begrijpen mensen ook niet: "Zo een hoogbegaafde die moet dat toch kunnen!"
Elke zondagmorgen ga ik zijn badkamer opruimen nadat hij 's zaterdags een bad en een douche heeft genomen. De laatste weken had ik altijd al kleine plasjes gevonden naast het bad. Vandaag lag de mat en de weegschaal te zwemmen in het water! Zijn zeepdoos stond vroeger ook altijd met de zeep in een badje te zwemmen. Dat heb ik hem al afgeleerd. Nu volgt de les nog om de douche in de juiste richting te draaien.
ALLES moet aangeleerd worden!!! En ik blijf erbij: als mijn zonen vroeger hun diagnose hadden gekregen, zou dit allemaal al achter de rug geweest zijn!
Heel dikwijls vraag ik mij ook af wat er in die hoofden omgaat.
De vader van mijn jongens noemt mij "Lea" als hij iets tegen de jongens zegt. Bijvoorbeeld : "Lea heeft dit of dat gedaan". Precies of ik ben hun moeder niet meer!!!
Als ik iets tegen mijn zonen zeg, zeg ik altijd : "uwe pa".

Deze namiddag zijn Stan en ikzelf mijn nieuwe keuken gaan bestellen.
Op zo'n momenten voel ik het grote verschil met vroeger!
De keuken van Tim komt uit diezelfde zaak en die zijn wij indertijd samen gaan kiezen. Toen deed ik de meeste uitleg terwijl Tim en zijn vader erbij zaten.
Nu mengt Stan zich op de juiste momenten in het gesprek en geeft mij goede raad.
In februari ga ik een hele mooie keuken hebben!

Bijkomend voorval.
Gisteren reed ik zoals gewoonlijk naar Tim om daarna met de waszak naar Bert te rijden. Tim zat aan tafel zijn ontbijt te verorberen. Tussen haakjes: het was bijna 12u! Ik vroeg hem of hij verlof had want ik had niets op de kalender zien staan. Hij zei : "Nu staat het er wel op." Ik keek op de kalender en zag staan: Verlof . Brussel 14u30. Ik vroeg hem of dit voor het werk was en hij antwoordde: "Onrechtstreeks wel."
Op zijn salontafel zag ik papieren liggen : een afgeprint treinticket, een plannetje en een brief met een mededeling. Toen ik die brief las , sloeg de schrik mij om het hart. Hij moest een selectieproef gaan doen voor een job als boekhouder waar hij een hele tijd geleden voor gesolliciteerd had! En ik die dacht dat het zo goed ging op zijn werk??? Enfin, ik dacht : "Het zal toch niets worden want de communicatie bij hem is toch beneden alle peil!" Toen hij thuis kwam , vroeg ik hoe het geweest was en hij antwoordde dat hij dat vandaag zou weten.
Deze avond moeten wij toch naar de auti-coach en daar zal wel een hartig woordje over gewisseld worden, vermoed ik...
De zelfredzaamheid van mijn oudste zoon is heel laag maar zulke dingen achter mijn rug om organiseren, lukt dan wel!
En dat zijn dan de verrassingen waar ik regelmatig mee te maken heb. Niet goed voor mijnen tikker hoor!

Vervolg.
Zoals hierboven vermeld, is er een hartig woordje gewisseld bij de psychologe.
Toen we ernaartoe reden , had ik al aan Tim gevraagd of hij al iets wist? En ja , zoals ik had gedacht : NIET communicatief genoeg! Hij zou moeten spreken voor een groep mensen...:(
Hij heeft een ferme preek gekregen bij de auti-coach. "Waarom ging je daar solliciteren?" Tim: "Ik wilde nog eens meemaken hoe dat voelt en de inhoud van de job sprak mij aan."
De psychologe heeft dan heel goed uitgelegd dat het voor hem HEEL erg zou zijn : verandering van omgeving, verandering van reisweg, verandering van collega's, verandering van werkruimte enz...
Zijn a.s.s. zou dan heel erg opspelen!!!
Binnen de maand zou hij dan terug onder nul zitten, in een zware depressie...
We hebben nu al zo hard gewerkt om het voor hem aangenaam te maken op het werk en dat is tot nu toe heel goed gelukt: hij voelt zich goed , hij wordt gewaardeerd en hij mag terug de taken doen waarvoor hij aangenomen is.
Dat is dan ook weer een trekje van a.s.s.: ze zien een job die hen aanstaat en ze gaan erop af! Niet nadenken over al het goede dat ze achterlaten...
Ze kijken zo eng en  bekrompen naar hetgeen ze zelf willen en dat wordt erger met het ouder worden : rigiditeit!
De psychologe vroeg ook aan mij: "Uw hart ging nogal tekeer zeker?" Ik: "En of!"
Hopelijk ziet Tim nu in dat hij gebeiteld zit op zijn werk en dat hij daar gerust tot zijn pensioen kan blijven.:)