Blankenberge

Zoals elk jaar vertrokken we verleden week voor 3 dagen naar Blankenberge.
Wij pikken dan altijd de show in het Witte Paard mee en een bezoekje aan de psychologe van Tim die daar ook logeert.
We hadden natuurlijk schitterend weer!
Woensdagmiddag kwamen we aan en ik deed ineens een berichtje naar de therapeute. Zij berichtte mij terug om af te spreken rond 16u45 in een taverne op de dijk.
Wij zijn dan maar de winkelstraat ingedoken : winkel in, winkel uit. Tot we aan de Standaard boekhandel kwamen. Ik zei tegen Stan: "Ik ga eens kijken of ze mijn boek hier ook verkopen..." Toen ik aan de afdeling psychologie enz. stond en zei : "Als hij er is, moet hij hier tussen staan.", kwam er een verkoopster naar mij.
Zij vroeg mij wat ik zocht en ik noemde de titel van mijn boek. Ze ging dadelijk in haar computer kijken en vond terug dat hij er geweest was en dat ze er 2 verkocht hadden.
Toen begon die vrouw een uitleg tegen mij te doen , waar ik nog niet goed van ben.
Zij woonde tot voor kort in Frankrijk en had 1 zoon van 12 jaar.
In maart was zij terug naar Blankenberge komen wonen om dicht bij haar ouders te zijn.
Al heel lang had zij bij haar zoon vreemde gedragingen waargenomen en ze was in Frankrijk naar de dokter geweest. Die had haar naar de dermatoloog gestuurd. De zoon krabde altijd op zijn hoofd zodat hij daar een wonde had...
Hij was ook soms heel agressief en was de hele tijd met computerspelletjes bezig...
Nu ze terug in België woont, was haar zoon bij haar ouders als ze moest werken en daar was hij heel onhandelbaar, vertelde ze.
Ze was die dag 's morgens naar de dokter geweest en die sprak over "autisme".
Ik heb haar aangeraden om haar zoon zo snel mogelijk te laten testen en ze ging zeker ook mijn boek aanschaffen.
Maar hij was maar "licht" autistisch , zei ze. En daarvan gaan mijn haren recht omhoog staan en kook ik vanbinnen!!!
Zelfs mensen die al een diagnose hebben, durven nog zeggen : "Hij heeft maar een "lichte" vorm van autisme, hoor!".
Maar tot zover die ontmoeting in de Standaard boekhandel: toch allemaal toevallig nietwaar?

Nadien gingen we dan iets drinken met de therapeute en dat was heel gezellig. Zo ben je eens in een andere omgeving en babbel je ook over andere dingen dan in haar bureau.
Daarna gingen we ergens iets eten en dan naar het plein waar Vlaanderen Muziekland werd opgenomen.
Christoff kwam daar optreden en ik mag hem een goede vriend noemen. Achteraf zijn we naar de kleedkamers gegaan en heb ik hem ontmoet. Hij zei: "Weet je wat ik gekregen heb voor mijn verjaardag? Jouw boek! Binnenkort vertrek ik naar Spanje en dan ga ik het zeker lezen!" Ik vroeg hem om mij te laten weten wat hij ervan vond en hij beloofde om dat te doen.
Ik ben HEEL benieuwd.

De volgende dag zijn we met de tram de halve kustlijn afgereden: ik had immers een tramkaartje voor 3 dagen en dat moest toch zijn geld opbrengen!
In Oostende gingen we iets drinken, in Middelkerke gingen we eten en in Oostduinkerke aten we een ijsje.
s' Avonds genoten we volop van de show in het Witte Paard. Achteraf nog een gezellige babbel met  enkele bevriende artiesten en die dag kon niet meer stuk!
Vrijdagmorgen moesten we om 10u van de kamer en we zijn dan maar naar huis gekomen: het regende trouwens ook!
In Aarschot moesten we de bus nemen naar huis en daar hebben we ook nog een heel avontuur meegemaakt.
In het station stond aangegeven: bus 305 vertrekt om 14u op perron 10. Wij buiten gaan zoeken; maar geen perron 10 te vinden! Op perron 4 stond bus 305 aangegeven maar enkel richting Leuven. Ik vroeg aan verschillende buschauffeurs waar die bus kwam , maar niemand wist het! Eén zei: "Soms komt die hiernaast , soms langs de andere kant, hou het maar in 't oog." Aan de overkant was er wel een etablissement met de naam "Perron 10". Stan zei nog dat we daar misschien moesten wachten. :)
Toen kwam er een meisje die op haar gsm kon zien waar de bussen kwamen en zij zei dat die bussen sinds de dag ervoor niet meer aan het station kwamen maar wel in een straat even verder.
Dus vertrokken wij met onze valiezen richting die straat en wat kwam eraan? BUS 305!!!
Terug lopen , lopen, lopen en al hijgend zei ik tegen de chauffeur: "Nu ben ik blij dat ik u zie! Men had ons gezegd dat de bus hier niet meer kwam." "Dat is ook zo mevrouw, maar er is iets met de brug en daarom ben ik hier." zei hij.
Enfin, begin er maar aan hé!!! NIETS aangegeven in het station, geen ENKELE buschauffeur die iets weet.
De lijn krijgt van mij een grote klachtenbrief binnenkort.
Uiteindelijk zijn we dan toch goed thuisgeraakt nadat ik een halte te vroeg had gebeld in de bus. Dus in de verzengende hitte een heel stuk te voet met de valiezen (gelukkig op wieltjes) naar huis!
Eind goed , al goed.

Bakken en braden

Bijna ben ik gesmolten...
Zulke temperaturen zijn helemaal niet voor mij weggelegd! Op mijn appartement is het nu gemiddeld 26 graden. s' Avonds zet ik de ramen tegen mekaar open en dan haal ik s' morgens 25 graden nadat ik ben gaan slapen toen het 27 graden was!
Een ventilator ben ik ook al gaan kopen maar die brengt niet veel soelaas...
Gelukkig had ik nog een draagbare airco staan , dacht ik... Maar helaas , die helpt ook niet veel: na uren draaien haalt hij 24 graden... Zet ik hem af , gaat de temperatuur als een pijl de hoogte in!
Maar we kunnen zoveel klagen als we willen. Helpen doet het toch niet!
Daarom zullen we het maar ondergaan en er het beste van maken.
Momenteel zit ik in het frisse huis van Tim aan mijn laptopje te bloggen.
Deze morgen toen het nog een beetje te doen was, heb ik al veel strijkwerk gedaan zodat ik morgen het gewassen en gestreken textiel mee naar Bert kan nemen. Poetsen ga ik daar niet doen, denk ik. Hoop en al een beetje stofzuigen en fris dweilen...
Mijn zonen kunnen al helemaal niet tegen de warmte en de zon. Ik hoor ze nog altijd zeggen: "Die rottige zon!!!"
Hopelijk kan Tim op zijn vakantie met de Lukrakers de schaduw opzoeken...
Hij is zaterdag vertrokken en komt volgende zaterdag weer terug.
Gisteren antwoordde hij toch al positief op een berichtje van mij. Ze hadden veel de schaduw opgezocht en hij had redelijk goed geslapen. :)
Gisteren moest ik gaan vertellen in het sprookjesbos. Tijdens de vakantie zijn er 4 zondagen dat er vertellingen zijn: 2 in juli en 2 in augustus. Dit was mijn tweede vertelzondag. Stan had de kleindochter meegebracht zaterdag en ze had heel goed geslapen in mijn warme appartementje. :)
Zondag mocht ze dus mee naar het sprookjesbos. Onze kleine meid heeft hier enorm van genoten!
Oma heeft een stukje minder genoten! In mijn zwarte heksenplunje stond het zweet op mijn rug en met die zwarte heksenhoed op mijn hoofd kon ik s' avonds genieten van een kanjer van een hoofdpijn!
Maar als ik die glunderende kindergezichtjes bekijk , word ik telkens zo week. Het zijn voor mij elke keer vitamientjes waar ik een hele tijd mee verder kan...

Als laatste wil ik nog even iets kwijt wat helemaal niets met het onderwerp te maken heeft.
Mensen kunnen soms bedrogen worden. Als ze denken iemand te kennen, blijkt het toch iemand anders te zijn. Waarom kunnen alle mensen niet zo eerlijk zijn als mijn zonen en elke persoon met a.s.s.???

Internet perikelen

Hier volgt een verslag van de problemen die iemand kan hebben bij het uitvallen van internet.
Vrijdagavond 28 juni belde Stan naar mij met de melding dat hij problemen had met zijn computer: zijn internet was uitgevallen!
Hij had al naar Telenet (die er prat op gaan dat ze 24 op 24 beschikbaar zijn) gebeld.
Hij belde op zaterdagmorgen 9u terug omdat hij de avond daarvoor een computerstem hoorde en er niet mee verder kon. Toen hebben ze beloofd om het probleem binnen de 5 werkdagen op te lossen. Hola Paula!!!
Op zaterdag komt Stan gewoonlijk naar mij en op mijn computer hebben we een mailtje gestuurd naar Telenet met een klacht en ook met de melding dat ze mij konden verwittigen op mijn gsm. Zo moest Stan niet de ganse dag bij zijn telefoon blijven zitten wachten.
Maandagavond kreeg ik telefoon op mijn gsm van Telenet: "Wij hebben jouw telefoonnummer doorgekregen voor meneer en we willen laten weten dat dit vanaf nu geactiveerd is!"
Dus vanaf dan WEER 5 werkdagen , dacht ik!!!
Op woensdag ben ik naar Stan gereden zoals gewoonlijk en niemand van ons twee had iets vernomen van Telenet...
Ik had mijn klein laptopje meegenomen en zo kon ik zelf wel op internet.
's Namiddags heb ik van bij Stan nog naar Telenet gebeld en ze beloofden om de volgende dag een technieker te sturen tussen 10 en 14u30. Ze zouden mij een half uur op voorhand verwittigen via gsm.
Wij natuurlijk heel blij!
Donderdagmorgen moest Stan nog even op zijn fiets rondrijden met mijn gsm want wij hadden woensdagavond in Nederland gezeten bij zijn zus en ik had geen bereik meer. Maar gelukkig had ik terug bereik voor 10u.
De ganse dag gewacht , gewacht en nog eens gewacht. Even voor 14u30 mailde ik op mijn laptopje nog maar eens naar Telenet (in naam van Stan) met de melding dat hij niet meer wist wat hij nu nog moest doen en dat hij zijn volgende rekening niet meer zou betalen!
Ik dacht dan toch maar naar huis te rijden en juist voor ik vertrok , belde mijn gsm. TELENET. Er zou een technieker op komst zijn die van Turnhout moest komen want die vorige technieker had problemen!!!
Toen ik juist thuis was , deed Stan een berichtje dat het in orde was! Ikke blij natuurlijk!
Maar toen we 's avonds belden, kreeg ik nog een heel vreemd verhaal te horen.
De technieker was juist weg en Stan wilde naar de koers te gaan kijken op T.V. : GEEN T.V. MEER!
Gelukkig had hij gevraagd aan de technieker of hij nog in de buurt moest zijn en had hij het adres onthouden. Hij is op zijn fiets gesprongen en de technieker was gelukkig nog op dat adres.
De technieker is even daarna terug komen kijken en heeft nog een half uur werk gehad!
Dan is er hier in deze streek nog een groot probleem! Baarle-Hertog is een "grensgeval" en heeft HEEL regelmatig problemen met de kabel!!! Zowel met de telefoon als de T.V. als het internet.
Vrijdag belde ik naar Stan en de telefoon gaf steeds de bezettoon aan. Gelukkig hebben we nog een gsm en ik deed een berichtje om te vragen wat er aan de hand was. Hij vertelde me dat hij WEER  zonder telefoon, T.V. en internet zat. Ik belde van bij mij naar Telenet en zij wisten mij te vertellen dat er een algemene panne was in Baarle-Hertog en dat het zou duren tot 16u30! Allee, kijk maar koers hé!!!
Gelukkig was het vroeger opgelost en moest hij niet bij zijn broer naar de koers gaan kijken...
Baarle-Hertog is een "grensgeval" maar gelukkig is mijne Stan dat NIET!

Dan heb ik nog een mededeling over mijn eigen leven met mijn zonen.
Op het werk van Tim is het bijlange nog niet in kannen en kruiken: zijn vroegere buddy is terug aan het werk en de vervanger, waar het heel goed mee klikte is er niet meer. Tim mist hem enorm en we vreesden dat hij terug in een dip zou terecht komen...
Gelukkig komt het verlof er aan en kan hij nu wat ontspannen.
Hopelijk komt alles terug op zijn pootjes terecht...

Bij Bert zijn ook de gordijnhaken opnieuw in de muur bevestigd. Ondertussen waren er al 3 los gekomen.
De vuile ruiten zijn ook gewassen en terug proper en ikzelf heb de rotzooi dinsdag allemaal opgekuist.
Bert vertelde over de verhuis van zijn werk. Zij gaan van Diest naar Hasselt in de week van 15 augustus. Bert zelf mag in Diest blijven want zijn baas heeft ondervonden dat hij het best werkt als hij alleen zit. Hij zal nog wel op regelmatige basis naar Hasselt moeten rijden...

Laat de zon in je hart en alles komt goed.