Aanvulling maart en begin april

In de vorige blogpost ben ik nog iets heel belangrijks vergeten te vermelden.
De kleerkast in de slaapkamer van Tim was aan vervanging toe. De schuif onderaan was compleet uiteen gevallen!
De dag van het verhoor bij de politie reden wij samen naar Leenbakker om een nieuwe kleerkast te kiezen. We kozen dezelfde kast als bij Bert op de slaapkamer.
Die kast had Stan indertijd ook in mekaar geknutseld en ik dacht dat het "een fluitje van een cent" ging worden.
Het volgend weekend zou de kast geleverd worden tussen 16 en 18 u. Natuurlijk kwam de levering pas even voor 18 u. :(
Na ons avondmaal gingen we met veel moed aan de slag. We werkten van 19 u tot 22 u!!! En hadden toen nog maar enkel de kastdeuren in mekaar gekregen. De beschrijving trok op niets!!! HEEL KLEIN en onduidelijk!!! Daarbij kwam nog dat we geen plaats hadden om alles uiteen te leggen. Het bed stond in de weg. Bij Bert was toen de slaapkamer nog helemaal leeg en konden we alles mooi uit mekaar op de grond leggen.
We hebben de kastdeuren maar tegen de muur gezet en alles zo goed mogelijk terug op zijn plaats gezet; want Tim moest toch kunnen slapen die avond...
Zondagmorgen reden we eerst naar Diest om bij Bert eens gaan te kijken hoe die kast nu EIGENLIJK moest ineen komen...
Na de middag gingen we terug aan de slag en we werkten weer een paar uren tot ik het beu werd en mijn schoonbroer ging halen. Hij heeft een goed inzicht en zonder zijn hulp waren we er NOOIT mee klaar gekomen. In totaal zwoegden we 7 uren aan die kast!!!
Toen ik achteraf de commentaren las op de website vond ik overal dezelfde hiaten!
Ik heb mijn commentaar natuurlijk ook op die website gezet! Uiteindelijk is het toch wel een mooie kast geworden...
Ondertussen hebben we ons toneelstuk al 8 keren opgevoerd en het wordt telkens beter en beter. Bij de vijfde opvoering kreeg ik een black-out om U tegen te zeggen!!! In het midden van een lange repliek werd het opeens zwart voor mijn ogen. Het angstzweet druppelde in mijn nek en ik ging een beetje dood... Tot ik de ingeving kreeg om naar de souffleur te kijken die achter het raam zit. Zij lipte een woord en ik was weer vertrokken.
Op maandag reed ik met de bus en de trein naar Antwerpen. Ik ging "Jacko Bond zingt Marva" bijwonen. Na de voorstelling mocht ik met de journalist van de GVA mee naar huis komen. Het was een heerlijke avond. Alle liedjes van Marva kon ik nog meezingen en achteraf hebben we nog een fijne babbel gehad met Riet.
Bij de kinesist ben ik ondertussen ook al 5 keren geweest en ik voel al redelijk wat beterschap.
Pasen is ook weeral gepasseerd en Stan en ik haalden herinneringen op uit onze jeugd en die van onze kinderen. Pijnlijk: omdat we zulke dingen niet meer meemaken...
Gelukkig kan ik nog terecht bij mijn zus. De kleinkindjes kwamen vandaag eitjes rapen en brunchen. Het was daar een gezellige drukte. "Tante Lea" werd meermaals geroepen en op mijn schoot zitten, is een geliefde bezigheid.
Binnenkort beginnen de vertellingen in het sprookjesbos weer en dat is voor mij ook "puur genieten".

Maart roerde zijn staart.

Dit gezegde heeft met het weer te maken. Maar bij mij gaat het over de variatie in mijn leven!
De inleef avond bij tpASSt was een overdonderend succes! De persoon die mij gecontacteerd heeft voor de ontmoeting met minister Van Deurzen was ook aanwezig. Er is daar ter plaatse al afgesproken om een inleef bis te komen geven in september.
De maandag daarna kwamen de nichtjes bij mij boterhammen eten. We maakten van de gelegenheid gebruik om naar onze tante te bellen. Zij had gevraagd om bij haar ook eens "bokes" te komen eten en zo onze dementerende nonkel nog eens te bezoeken. Afspraak is vastgelegd voor april.
In die week ging ik naar de kapper voor een permanent. Bij de toneelvoorstelling moet ik een helm dragen. Als ik die helm op en af zet, was mijn haar niet om aan te zien? Nu haal ik een hand door mijn haar en de krulletjes liggen goed!
's Zondags hadden wij een feestje voor mijn vader zijn verjaardag. Het was wel twee en een halve maand te vroeg maar het restaurant waar wij gewoonlijk feesten, is vorige week dicht gegaan.
Elke keer hebben die "oudjes" zo veel plezier om elkaar terug te zien en herinneringen op te halen.
Want iedereen wordt ouder en bij mijn vader is het de laatste tijd wel heel erg achteruit gegaan. Na de laatste keer dat hij gevallen is, kan hij niet meer fietsen en is hij zijn vrijheid kwijt. Mijn zus en ik moeten hem nu overal naartoe voeren en naar de winkel rijden.
Vorige dinsdag was ik in Diest zoals gewoonlijk en ik kreeg telefoon van de verantwoordelijke van de VVA met de vraag of ik vrijdag een inleef kon gaan doen in Dendermonde?
Vrijdag had ik première van mijn toneelstuk en ik dacht het die dag rustig aan te doen. Het was nogal een dringende vraag want er was NIEMAND anders beschikbaar. Ik heb dan maar toegezegd omdat het 's middags zou gedaan zijn. Van mijn collega kreeg ik een mail dat ik met hem kon meerijden maar dan moest ik 's morgens om 6 u 30 in Kontich zijn. Dat zag ik helemaal niet zitten en ik belde naar de verantwoordelijke van die school of zij me kon komen afhalen aan het station? Dan moest ik om 6 u 39 de trein nemen in Olen. Zo was ik mooi op tijd om 8 u in Dendermonde. Zo is gebeurd. Ik had een zeer rustige tijd in de trein en kon zo mijn tekst nog eens overzien.
De inleef was zoals gewoonlijk weer een succes en men bracht mij terug naar het station zodat ik om 15 u thuis was. Nog even een middagdutje gedaan zodat ik fris en monter naar de première kon vertrekken.
We speelden de pannen van het dak en onze vrienden van de reis naar Oostenrijk waren komen kijken zodat ik achteraf nog een leuke babbel had.
Zaterdag is Stan komen kijken samen met 2 bevriende koppels en na de "beruchte" tweede voorstelling hadden we nog een gezellig samenzijn.
Zondag was het "wereld autisme dag" en hadden we pannenkoeken slag bij tpASSt. Heel de namiddag heb ik genetwerkt ivm de ontmoeting met minister Van Deurzen. Heel vruchtbare gesprekken gevoerd!
Vandaag ben ik voor de eerste keer naar de kinesist geweest. Vorige week ging ik naar de dokter met een pijnlijke knie. Het verdict was: water in de knie en artrose!!! Tien kine beurten en dan kijken of het helpt. Op hoop van zegen.