Ten eerste : de film "Helden van de zee". Ik vond het een enorm voorrecht om in zulke productie te mogen meespelen.Wat een fijne mensen heb ik leren kennen! De topper was een mail die we allemaal kregen van de regisseur : hij bedankte IEDEREEN voor het engagement, de gedrevenheid, de professionaliteit enz...
Daarna volgde onze trip naar Parijs waar ik eveneens enorm van genoten heb.
En dan : "Jeanneke van Oevel" !!!
Nog nooit heb ik zoveel zenuwen gehad om een rol te spelen als deze keer!
Het is een kanjer van een rol!!! Vanaf het begin tot het einde bijna constant op het podium en een turf van een tekst!!!
Op woensdag hadden we onze generale repetitie en die was goed. De schrik sloeg me om het hart: "een goeie generale is een slechte premiere en een slechte generale is een goeie premiere!".
De zenuwen gierden door mijn keel met de premiere. Uitgebreid toilet bezoek, buikpijn, klamme handen...
Het doek gaat open en ik verschijn op het podium met een karretje. Normaal haal ik daar kledingstukken uit om weg te leggen en ik vergat dit!
Toen ik in de coulissen kwam, vroeg de toneelmeester: "moest jij die kleren niet uit dat karretje halen?"
"Oh ja, vergeten!". Mijn gedachten dwaalden af : "Hoe moest ik dat oplossen terwijl we aan 't spelen waren?"Lang moest ik niet nadenken want ik moest terug op! Vol vuur en enthousiasme verwelkomde ik mijn bezoekers maar in mijn achterhoofd zat nog steeds die vergetelheid. Daardoor vergat ik te zeggen dat mijn bezoeker moest gaan zitten... Hij fluisterde tussen zijn tanden: "Zitten!" en ik was terug vertrokken.
Die vergetelheid werd probleemloos opgelost tussen 2 scenes als het doek dicht was!
Ik heb dan het gevoel dat ik NIET goed gespeeld heb... :(
Het publiek had er niets van gemerkt en ik krijg constant de commentaar: "Hoe kan jij dat nog allemaal onthouden? Een rol op uw lijf geschreven! Jij draagt het stuk. Je steekt er met kop en schouders bovenuit...."
We krijgen nu regelmatig open doekjes en daverend applaus en dan zal het wel goed zijn, denk ik dan...
Meer en meer begin ik ook van mijn personage te "genieten" en het zal weer een beetje pijn doen als het afgelopen is...
Donderdagnamiddag woonde ik een kleinkunstnamiddag bij in de Zoerla.
Della Bossiers, Bart Herman en Ed Kooiman kwamen optreden. Pure klasse!
Eén van de orkestleden van Ed Kooiman bewonderde mijn dialect. Hijzelf was van Antwerpen en hij beweerde dat hij het Kempisch leren kennen had via "Lea Schepers" !
Zondagnamiddag waren we uitgenodigd in de Sony Bell studio's in Heist op den Berg voor een seniorennamiddag. Ja ja , we behoren tot de senioren spijtig genoeg. :)
Zowel Stan als ikzelf genoten met volle teugen van de muziek van Bobby Prins, Marc Dex, Salim Seghers, Bandit en de Army Stars. Pure nostalgie!
Zondag waren onze vrienden naar de boekenbeurs geweest en ze hadden "de Helden" ontmoet.
's Avonds kreeg ik een mail met foto's en ze moesten mij de groeten doen: heerlijk toch!!!
Gisteren hadden we onze maandelijkse VVA activiteit : Psychomotorische begeleiding van jonge kinderen met a.s.s. en we hebben weer veel bijgeleerd.
Hartverwarmende momenten met gelijkgestemde zielen.
Zo dadelijk vlieg ik er weer in: nog 6 keer spelen en dan zit het er op.
Weer een ervaring rijker!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten