Het was de BESTE avond die we ooit gehad hebben!
Voor mij begon het al een beetje klungelachtig. Om 19 u kwam ik aan en de spreeksters arriveerden tegelijkertijd. Gewoonlijk is er op dinsdag "muziekschool" in het dorpshuis maar deze keer was de deur vast!
Ik nam mijn papieren erbij om de deur te kunnen openen maar ik vond ten eerste de badge al niet!
Daarom belde ik naar de verantwoordelijke en hij gidste mij via de telefoon naar het alarm. Blijkbaar had ik nog het oude code nummer want het alarm begon weeral oorverdovend te brullen!
Toen de verantwoordelijke mij het juiste nummer had gegeven, stopte het lawaai. Gelukkig!
Als we naar huis gingen, moesten we juist het tegenovergestelde doen.
De spreeksters waren medewerksters van een psychotherapeutische groepspraktijk.
Zij stelden zich voor en vertelden wat voor werk ze deden. Daarna vroegen ze aan de aanwezigen om zichzelf voor te stellen en te vertellen welke ervaring ze hadden met "rouwen".
Er is nog nooit ZO openhartig gepraat. Bij elke aanwezige werd er goede raad en uitleg gegeven.
Wat ik vooral heb onthouden, is dat mensen met a.s.s. een duidelijk begin en eindpunt van een belevenis nodig hebben! Ook wordt de impact van dieren soms VEEL belangrijker gevonden dan die van mensen. Als er iemand overlijdt in de leefwereld van een persoon met a.s.s., heeft het gevolgen als die persoon HEEL dicht bij hem of haar stond en als de leefwereld daarna HELEMAAL verandert!
Mensen met a.s.s. rouwen constant! Elke keer als er iets verandert in hun leven , moeten ze iets of iemand afgeven. Van thuis naar de kleuterschool, van de kleuterschool naar de lagere school, van de lagere school naar het middelbaar en ga zo maar verder...
De spreeksters vonden het schitterend dat onze groep het zo goed met mekaar kan vinden en dat we allemaal één voor één gemotiveerde mensen zijn die ALLES doen voor onze kinderen.
Woensdag reed ik over en weer naar Stan want donderdagmorgen om 8 u 30 hadden mijn zus en ik een ontbijt geregeld met onze vader die 92 jaar werd.
Het was super gezellig en vader heeft er blijkbaar ook erg van genoten.
Na de middag reed ik met Tim naar Mechelen naar de psychologe.
Deze middag reed ik naar Antwerpen. Ik moest een casting gaan doen voor Telenet.
Gratis met de bus naar Herentals want ik heb een omnipas gekregen sinds mijn verjaardag tot en met 31 augustus. Daarna met de trein met een goedkope seniorenkaart! Vijf en zestig worden heeft zo zijn voordelen!
In het casting bureau werd ik onthaald als een prinses! Ik moest een stukje spelen met Hilda (mijne compagnon van de bastards). De regisseur heeft heel erg gelachen met ons optreden en vond het HEEL GOED! Toen ik daar vertrok , zei de verantwoordelijke van het bureau dat ik een "revelatie" was en dat ze heel blij was dat ze mij had leren kennen!
Morgen komen onze vrienden op bezoek en zowel zij als wij kijken er enorm naar uit.
Zondag vieren we de verjaardag van vader in een restaurant samen met zijn broers en zus.
Ook weer een gebeurtenis om naar uit te kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten