Oud jaar en zangertjes

Hier zit ik dan op mijn tabletje te tokkelen.
Uit verveling begin ik maar te bloggen.
Om 9 u deze morgen was ik al ter plaatse in het huis van Tim : centjes stonden klaar en de snoepdoos ernaast.
Ik had nog een hele berg strijk staan, waar ik dan maar dadelijk aan begon.
Ondertussen kwam er om half 10 één zangertje!
Strijk al lang gedaan en vermits ik mijn boekjes met kruiswoordraadsels vergeten ben , heb ik mijn tabletje genomen en heb een beetje gechat.
In onze streek is het volgens ik kan lezen op facebook overal erg geminderd met nieuwjaarszangertjes
En dat vind ik nu een heel spijtige zaak zie!
Vroeger toen wij klein waren, vertrokken we zodra het licht begon te worden en we zongen de longen uit ons lijf tot het middag was. Het was een soort wedstrijdje: om ter meest ophalen!
Later , toen ikzelf mocht geven aan de zangertjes , genoot ik met volle teugen van die kindjes die aan de deur kwamen zingen.
Soms waren er zelfs heel originele liedjes bij! Daar gaf ik mijn commentaar op en dan zag je die glunderende gezichtjes!
Maar deze traditie dreigt verloren te gaan.
Volgens mij hebben de kinderen van tegenwoordig TEVEEL. Ze doen gewoon geen moeite meer om nog eens rond te gaan en wat gaan op te halen.
De ouders gaan waarschijnlijk ook niet graag meer mee met hun kleintjes?
Ondertussen zijn hier ook nog 3 grote meisjes geweest en ik denk dat het nu gedaan is...:(
Het is niet alleen het "gaan zingen" dat ik zo belangrijk vind. Het is gewoon het menselijke: de wensen die mensen aan elkaar geven, de warmte , de vriendschap.
Dan wens ik nu aan alle zangertjes die "hadden moeten geweest zijn" een heel gelukkig nieuwjaar met veel liefde, vreugde en vriendschap.

De laatste loodjes van 2014

Weeral een jaar voorbij!
Wat gaat het toch snel! Er is mij altijd gezegd: "hoe ouder je wordt, hoe sneller het gaat!". Dit kan ik grif beamen!
Na mijn laatste blog bericht hebben we nog een activiteit van de VVA gehad in mijn eigen regio.
Sociale vaardigheden en overlevingstechnieken. Hierover werd menig woordje gewisseld.
Ik heb weer heel wat bij geleerd. De spreekster sprak over een piramide. Als de grondvesten niet stevig staan , kan je nooit tot de top komen!
Voor mensen met a.s.s. is het heel belangrijk dat de grondvesten d.w.z. de primaire levensbehoeften goed zitten. Alle prikkels : gezicht, gehoor, gevoel, honger, dorst, koude , warmte.... moeten tot een minimum beperkt worden. Pas daarna kunnen ze aan het sociale beginnen werken. Alles vraagt enorm veel energie en als de energie al opgebruikt is in de grondlaag, lukt het sociale zeker niet!
De overlevingstechnieken vragen ook super veel energie.
Ik begrijp dan weer veel beter mijn jongste zoon. Hij mailde mij dat hij zich onzichtbaar probeerde te maken in een gespreksgroepje.
Ondertussen hebben we weer twee voorstellingen gespeeld van "Lady's night" in Balen en de zaal ging weerom uit zijn bol!
Volgend weekend nog twee voorstellingen en dan valt het doek voorgoed over een succesvol stuk dat we dan 27 keer zullen gespeeld hebben..
Nu kan ik mij volledig concentreren op de tekst van het stuk in Kasterlee.
De gezelligste tijd van het jaar is ondertussen ook aangebroken.
De sfeer rond kerstmis en nieuwjaar vind ik super. Ik hou ervan om de kerstboom te versieren, pakjes te maken en kaartjes te schrijven.
Ik probeer ook om bij mijn zonen een beetje kerstsfeer in huis te brengen. Zijzelf hechten hier niet zoveel belang aan.
Bij de oudste hang ik altijd een krans aan de voordeur omdat dit bij mij niet lukt op mijn appartement. In de living staat een klein kerstboompje met stalletje en er hangen wat versieringen her en der. Elke dag ben ik daar aanwezig en zo geniet ik er ook van.
De jongste heeft een heel klein appartementje en daar heb ik een klein kerstboompje bovenop zijn glazen "Cola" kast gezet en een slinger met 2 kerstballen aan een schilderijtje gehangen.
Op kerstdag zelf heb ik zoals elk jaar mijn vader en 2 zonen uitgenodigd om bij mij te komen eten.
Daar geniet ik dan ten volle van. De pakjes onder de kerstboom liggen klaar om dan geopend te worden...
Oud jaar gaan Stan en ik rustig onder ons tweeën vieren. Gezellig wat eten, een glaasje wijn en chillen in mijn nieuwe zetel.
Het is de voorbije maanden al druk genoeg geweest: verleden week nog maar eens een aanval van migraine gehad. Waarschijnlijk te veel hooi op mijn vork genomen???
Met nieuwjaar zelf mogen we dan weer met z'n allen bij mijn vader gaan eten. Ook altijd heel gezellig! En de familie wordt alsmaar groter: al 2 achterkleinkinderen!
Bij deze wens ik aan mijn blog lezers een spetterend 2015 toe!