Nieuws en nieuw

De voorbije veertien dagen is er weer heel wat gebeurd.
Buiten de repetitie voor toneel op maandag, het bezoek aan de psychologe op dinsdag, moest ik op woensdag reclame spotjes gaan inspreken bij radio Mol voor de brillenwinkel van Balen.
Donderdag was Tim jarig en had ik een opnamedag voor "Familie". Er gaan er nog zeker drie volgen!
Dat vond ik heel fijn! Ze kennen mij terug!!!
Gelukkig had ik 's middags al gedaan want ik had afgesproken om naar Stan te rijden. Na de middag gingen we de schoonzus bezoeken , die ook jarig was.
Toen ik 's avonds naar huis kwam, heb ik Tim nog uitvoerig kunnen feliciteren.
Het weekend verliep rustig: toneel gaan kijken , iets gaan drinken bij de 50-jarigen waaraan ik nog les had gegeven en op zondag naar een film over de oorlog 14-18 in onze streek gaan kijken.
Maandag reed ik samen met Marc naar Oostende. We gingen de "inleef bis" geven in een school.
Om 13 u moest ik in Kontich bij Marc zijn en vandaar reden we samen met zijn auto naar Oostende. Om 14 u 30 waren we al aan de school waar we ons gerief binnen gingen zetten.
Daarna reden we naar de dijk alwaar we gedurende twee uren wandelden in het zonnetje. Na nog pannenkoeken gegeten te hebben, reden we terug schoolwaarts.
Ik was wel wat zenuwachtig want het was voor mij de eerste keer dat ik mee een inleef bis gaf.
Deze inleef is volledig met een power point die op mijn laptop staat. Daarom moest ik ook mijn laptop en beamer meenemen.
Het verliep allemaal heel vlot en de mensen waren heel content. Dat merk je aan de vragen die achteraf nog gesteld worden en waar we graag op antwoorden.
De presentatie eindigde om 21 u 30 en we konden pas vertrekken om 22 u 30!!!
's Anderendaags kregen we verschillende mails om ons te bedanken voor de leerrijke avond!
Dinsdagavond was er diezelfde "inleef bis" in mijn regio. Maar deze keer had Marc zijn andere compagnon meegebracht zodat ik de mensen kon ontvangen. Het was ook weer heel leerrijk!
Op woensdag had ik 's avonds repetitie in Kasterlee en daarna reed ik naar Stan. Eindelijk kon ik daar weer blijven slapen na de renovatie werken! Het was geleden van augustus dat ik daar nog geslapen had!
Donderdagavond moest ik weer met Marc een inleef gaan geven. Deze keer was het gelukkig de eerste inleef en niet zo ver als Oostende: in Veerle-Laakdal.
Achteraf kwamen de mensen ons weer feliciteren en vragen stellen. Iemand vroeg mij ook hoe mijn boek heette en hij ging het aanschaffen.
Zaterdagavond reden Stan in ik naar Bornem. Men had mij gevraagd om een optreden te komen doen als bastard. Het was voor een wielerclub die wij leerden kennen op een vakantie in Valkenburg.
Zij hadden een feestje voor hun 25 jarig bestaan. Ik moest de 4 stichters huldigen op een ludieke manier!
We werden daar heel hartelijk ontvangen en na mijn optreden, mochten we nog mee eten ook! Het was super lekker!
Voor ik over het "nieuw" ga schrijven, wil ik nog iets HEEL belangrijks vermelden.
Ik kreeg verleden week van mijn jongste zoon een mail die mij HEEL blij en warm maakt.
Hij drukte zijn dankbaarheid tegenover mij uit en schreef ook dat hij mij graag ziet. :) :) :)
En dan weet ik dat dit écht gemeend is want mensen met a.s.s. zijn zo eerlijk als goud!!!
Over het "nieuw" is er ook wat te vermelden.
Zoals ik al schreef, zijn de renovatie werken bij Stan tot een einde gekomen. In zijn living heeft hij laminaat gelegd en de nieuwe meubels hebben ze geleverd. Toen we zaterdag zijn gordijnen gingen afhalen , heeft hij ook nog 2 nieuwe matten meegebracht om in de living te leggen. Ik vind het écht prachtig geworden.! In de keuken heeft hijzelf ook een blad aangebracht zodat we daar weer kunnen eten.
Bij mij is er ook wat veranderd: een nieuw badkamermeubel en een airco toestel in de living dat in de winter ook warmte kan produceren.
De foto's volgen hieronder.

Om even bij stil te staan.

Waar wil ik even bij stil staan? Bij a.s.s. natuurlijk!
Vorige week ben ik gaan spreken in een school van de Mast in Merksplas.
De leerlingen hadden allemaal a.s.s .
Eén van die leerlingen kent mij heel goed via de psychologe van Tim en vermits ze in de klas geleerd hadden over de Benidorm Bastards en B.V.'s had hij mij gevraagd om eens langs te komen.
Na wat over en weer bellen en mailen met de klastitularis trok ik dinsdagnamiddag naar Merksplas.
De leerlingen zouden vragen stellen die ze voorbereid hadden in de klas.
De vragen stonden allemaal netjes op papier en dat verliep heel vlot. Bijvoorbeeld: hoe kwam je bij de B.B.? welke vond je de beste sketch? hoe dikwijls moest je iets opnieuw doen? was alles met verborgen camera? enz. enz.
Uiteindelijk kwamen ze terecht bij mijn boek: Hoe kwam je ertoe om een boek te schrijven?
Toen is er voor mij een wereld open gegaan! Enkele jongens die heel mondig waren, vuurden verschillende vragen af als : Wat voelde je toen je zonen de diagnose kregen? Hoe gaan je zonen om met de diagnose? enz. enz.
Kan je aan ons zien dat we a.s.s. hebben?
Eén jongen die vooraan zat , stak zijn vinger op en zei: "Ik herken veel in uw zonen. Mijn oudere broer trekt op uw oudste en ik ben zoals jouw jongste : "het zonnetje in huis". En dit vertelde hij met een uitgestreken gezicht. :)
Ik vertelde dat ieder mens UNIEK is en dat ook elke persoon met a.s.s. UNIEK is!!!
Voor ik aan mijn uiteenzetting begon, las de klastitularis een mooie tekst voor om mij aan te kondigen. Die tekst staat op een geplastificieerd blad en dat koester ik...
Achteraf wilden ze allemaal op de foto met mij en één jongen kwam zeggen: "Mevrouw ik vond het een hele eer om met jou kennis te maken!"
Deze uitspraak is er ook eentje om te koesteren.........
Dan wil ik ook nog even iets kwijt over mijn vader en a.s.s.
Onlangs kwam ik bij hem en vertelde dat ik mijn boek moest gaan voorstellen in de bib van Westerlo. Hij zei: "Maar daar zijn er die het VEEL ERGER hebben dan uw zonen hoor! Kinderen waar ze geen weg mee kunnen!!!"
In mijn binnenste steiger ik. Maar ik zwijg. Hij verstaat het toch niet! Tegen mijn zus zegt hij ook altijd: "Die van ons Lea , die ZIE IK NOOIT!" De kinderen van mijn zus komen natuurlijk WEL bij hem. Ze schrijven zelfs op het bord dat in de veranda staat: "Hier woont de beste vava van de wereld".
Mijn zus en schoonbroer hebben al tot in den treure uitgelegd hoe dat komt, maar van een mens van 91 jaar kan je niet verwachten dat hij dit allemaal snapt nietwaar?
Zelfs voor mij is het nog altijd moeilijk om alles te snappen.
Dan denk ik dat ik het begrijp en dan komt er weer iets tussen waar je helemaal van onderste boven bent!
Gelukkig kan ik met Tim nog regelmatig mee naar de psychologe. Zij geeft me de nodige feed back om er weer tegen te kunnen!