Heftige week

En of die week heftig was!
Maandag ging het nog: mijn strijk kreeg ik gemakkelijk gedaan en 's avonds ging ik repeteren in Kasterlee.
Dinsdagmorgen moest ik naar de bank om mijn nieuwe credit kaart af te halen en omdat dit niet lang geduurd had, reed ik verder naar de Aldi. Ik zag onderweg de man die mijn vorig appartement gekocht had en ik dacht : "Laat ik daar nog eens een goeiedag gaan zeggen..."
Zij wonen daar nu ondertussen een jaar. Toen ik verhuisd ben, hebben zij het hele appartement verbouwd voor ze er zelf introkken. Ze gaan het verkopen!!! Ze hebben al een ander gekocht en dit staat nu te koop!
Toen ik naar huis reed, dacht ik : "Wat ben ik blij dat ik terug in mijn vroegere habitat woon..."
Na de middag was het zoals gewoonlijk : dinsdag = Diestdag.
s' Avonds ging ik naar toneel kijken in Wiekevorst. Een hele mooie voorstelling gezien en fijne mensen ontmoet.
Op woensdag zouden de mensen van de kringwinkel mijn grote zetel en mijn 6 stoelen komen ophalen: ik had hiervoor gebeld en ze zouden komen tussen 9 en 13 u. MAAR : alles moest beneden staan op het gelijkvloers. De stoelen stonden al in de kelder. Die kon ik zelf gemakkelijk één verdieping hoger brengen met de lift. Alle scenario's was ik al aan ' t bedenken hoe ik die zetel naar beneden kon krijgen! Alleen ging dit absoluut niet! Maandag was het dus een kalme dag en ik dacht : "Als hij al beneden staat, ben ik er vanaf." Om 16 u 30 was ik thuis van de strijknamiddag en ik belde bij de buurvrouw aan. Na wat over en weer gepraat : dan geen tijd , dan geen tijd , enz besloten ze om mij te komen helpen na het eten : 17 u 15. Wij hebben met 3 gesukkeld en gesukkeld om die zetel in de lift te krijgen maar het is gelukt! We hebben ook veel plezier gehad: ik stond achter de zetel die op zijn smalle kant in de lift stond. De buurvrouw zei: "Nu laten we Lea daar zitten!!!" In een kleine ruimte en benepen achter een zware zetel en ik met mijn claustrofobie!!! Gelukkig was die lift snel beneden. :) Ik heb dan maar een papier aan het prikbord gehangen : beste medebewoners enz.
Woensdagmorgen was ik maar vroeg opgestaan om mijn stoelen naar boven te brengen en dan zijn die mannen daar pas om half 12 hé!!!
Donderdagmorgen reed ik al vroeg naar Baarle-Hertog want na de middag gingen we naar het grootouderfeest van de jongste kleindochter. Op de middag ging ik mijn favoriete kleindochter ophalen in de school: zij zit in het eerste leerjaar en ik wilde wel eens zien wat ze al geleerd had.
Wat is dat een pienter kind zeg: zij maakt met gekende letters al nieuwe woorden! Toen we haar terug naar school brachten , zei de juf, die aan de poort stond : "Dat is toch wel een flinke hé!"  Glunder, glunder!
Na het optreden in de zaal reden we naar het ziekenhuis in Turnhout. Stan moest eigenlijk om 16 u al binnen komen maar ik had gebeld dat het later ging zijn omdat we grootoudersfeest hadden.
Rond 16 u 30 stonden we bij de inschrijvingen. Hij kreeg een kamer toegewezen en we mochten samen nog iets gaan eten in de cafetaria. Daar ontmoetten we zijn buurvrouw die op bezoek was bij haar dochter. Het was heel gezelllig.
Stan moest een ader, die verkalkt was, laten doorboren en ze gingen een procedure volgen die ze nog nooit gevolgd hadden. Daarom moest hij op voorhand binnen komen. Ze moesten nog wat testen doen om allergische reacties te voorkomen.
Toen hij geïnstalleerd was op zijn kamer , ben ik vertrokken. Ik moest immers 's avonds een lezing  geven in de bibliotheek van Westerlo ivm mijn boek.
Ik was enorm zenuwachtig. Er was 50 man : allemaal bekende mensen en zelfs een kozijn van mijn jongens met zijn vrouw!
Anderhalf uur heb ik gesproken: je kon een muisje horen lopen! Achteraf werden er veel vragen gesteld en verschillende mensen kwamen mij zeggen dat het HEEL interessant was, dat ik een sterke vrouw was enz. Dat doet dan toch ook weer goed maar die nacht heb ik amper geslapen...
Vrijdagnamiddag ben ik naar de kliniek mijne Stan gaan bezoeken en daar vernam ik dat ze met twaalven rond zijn bed hadden gestaan, waaronder 4 dokters , om die nieuwe procedure te volgen!
Maar het was allemaal TOP verlopen! Dus : weer een pak van mijn hart!
Ik kon hem met een gerust gemoed achterlaten om s' avonds naar een optreden in Diest te gaan.
Die kaart nam ik over van mijn zoon die niet naar dit optreden kon gaan omwille van omstandigheden.
Zaterdag mocht Stan naar huis nadat de dokter was geweest. Hij deed s' middags al een berichtje dat hij thuis was. Hij mag niets heffen en moet zich kalm houden. Gelukkig kon ik hem wat in 't oog houden in het weekend toen hij hier was.
Maar als hij thuis is , kan hij onmogelijk stil zitten! Toen ik hem gisterenavond belde, vertelde hij dat hij weeral muren had bepleisterd en behang had geplakt.
De voorbije week was heftig maar deze week is ook al heftig begonnen!
Gisteren had ik een opnamedag voor een nieuwe reeks die Tom Van Dyck heeft geschreven.
De opnames gingen door in Kieldrecht. Gelukkig kon ik meerijden met een collega van toneel waarmee ik samen een koppel moest vormen. Natuurlijk hebben we in de file gestaan!!! Maar het was heel plezant! Op 1 december moeten we nog eens terug.
Dat maakte dat ik gisteren helemaal niets kon strijken.
Vandaag zijn ze in mijn appartement aan 't werken: een vaste airco en verwarming en een nieuw badkamermeubel.
Bert was al verwittigd dat mijn dinsdag=Diestdag niet doorgaat en dat ik morgen kom. Dit was voor hem geen probleem.
Ik hoop dat ik de mannen seffens alleen kan laten en dat ik nog een beetje kan gaan strijken.
Zij stonden hier deze morgen notabene al om 7 u! Dat deed PIJN voor mij : gisterenavond nog gaan repeteren in Kasterlee!
Tim heeft 2 dagen verlof genomen omwille van de wintertijd die ingegaan is. Als ik ga strijken, kan ik mijn radio niet opzetten...
En straks ga ik een opkuis hebben van hier tot ginder!!! Heftig? Ja zeker!!!

Van alles wat

De voorbije veertien dagen hebben we weer de pannen van het dak gespeeld met "Lady's night" in Balen. Vier bomvolle zalen zijn weeral uit hun bol gegaan en wijzelf ook natuurlijk! :)
Tussendoor moest ik ook nog gaan draaien voor een nieuwe serie die op VTM zal worden uitgezonden. Die bewuste donderdag stond ik op om 5 u om zeker de file voor te zijn want ik moest in Wilrijk zijn om 6 u 30. Om 5 u 30 vertrok ik en was ter plaatse om 6 u 15. Het was druk op de autosnelweg maar ik heb niet stilgestaan.
Mijn scene begon om 8 u en om 8 u 30 had ik al gedaan! Samen met geroutineerde acteurs was het een fluitje van een cent!
Dus was ik om 9 u 30 al terug in Voortkapel. Natuurlijk heb ik de hele namiddag in de zetel geslapen want de avond ervoor hadden we gerepeteerd in Balen (niet vroeg gedaan natuurlijk!) en donderdagavond was het generale.!!!
Wanneer ik toneel moet spelen, komt Stan niet op zaterdag maar wel op zondagmorgen. En omdat ze bij hem nog altijd met verbouwingen bezig zijn , rijdt hij dezelfde avond nog terug naar huis.
Die zondag was anders wel heel productief. Het was open deur dag bij keukens Horemans waar ik mijn keuken gekocht heb. Zij verkopen al hun meubels aan halve prijs omdat ze gaan verbouwen.
Wij gingen zomaar eens een kijkje nemen en kwamen terug met : een eetkamer voor Stan, 6 stoelen voor mij en ook nog een zetel (tweezit) met relax.
De stoelen hadden we ineens mee naar huis gebracht : met twee auto's gereden omdat er maar 2 stoelen tegelijk in konden... De zetel brengen ze voor Kerstmis en de eetkamer van Stan leveren ze pas als de verbouwingen volledig achter de rug zijn.
Maandag ging ik een inleef a.s.s. geven in de Pius X school in Antwerpen. Dit deed ik samen met een vrouw die autisme had. De verantwoordelijke van onze regio kwam ook mee om back up te geven.
Ik reed met trein en tram omdat het in de namiddag was en de tram stopte voor de poort van de school. Van de 64 leerkrachten die de inleef volgden , zat er een derde tegen hun goesting!!!
Achteraf ontdooiden ze wel een beetje en de volgende dag kregen we een mail van de directrice om ons te bedanken en ze zou de evaluatie wel eens doorsturen...
Die morgen had ik al een deel gestreken want ik moest klaar zijn tegen dinsdag om naar Bert de rijden. Gelukkig had de verantwoordelijke mij met haar auto naar Berchem station gebracht en kon ik een redelijk vroege trein terug nemen. Zo kon ik nog een heel deel strijken en was ik toch nog op tijd klaar om 's avonds te gaan repeteren in Kasterlee.
Dinsdagmorgen kreeg ik weer telefoon van de verantwoordelijke met de vraag of ik 's avonds een inleef kon gaan doen in Mechelen. Helaas moest ik dit weigeren want we gingen die avond naar de psychologe met Tim.
Daar werd weer een hartig woordje gewisseld over de "pakskes". Hij spaart wel elke maand voor zijn toekomst (dwz voor familiehulp als ik er niet meer ben) maar hij kan het toch niet laten om in het buitenland van alles te pre-financieren...
Deze week zijn er op 2 dagen weer 5 pakjes toegekomen : de postbode kwam zelfs bij mij bellen om er eentje te bezorgen! Eén pakje ging ik halen in het postkantoor in Westerlo. Twee van de vijf waren pakjes van "one day flight" : een paar sportschoenen en een soort tablet. Gisteren kwam er een badlaken uit China met de post mee!!!
Tim spreekt al lang over een elektrische auto maar hij vindt het nog te duur.
Nu probeerde de psychologe hem ertoe te bewegen om te "pre-financieren" voor zo'n auto. Het geld dat hij aan de pakjes besteed , zou dan naar de auto gaan...
Omdat hij een klik moet maken hieromtrent moeten we sneller terug een afspraak maken met de psychologe. Ik ben HEEL benieuwd.                                                                                                     Bij Bert heb ik mijn instructies gekregen. Voor ik ga poetsen , stuurt hij mij een mail met de gegevens hoe ver ik zijn screen mag omhoog doen ; zodat hij zorgeloos kan slapen de dag nadien.
Dit doe ik dan met veel plezier omdat ik weet dat hij zijn slaap nodig heeft om optimaal te kunnen functioneren.
De vrouw die gisteren een getuigenis kwam geven in ons dorpshuis had hetzelfde probleem. Zij had ook haar slaap nodig om te kunnen functioneren.
Zo hebben we gisteren avond weer heel veel bijgeleerd over a.s.s.!
Een vrouw van 39 jaar kwam haar getuigenis geven over "sociaal overleven". Het was opmerkelijk hoe openhartig zij hierover vertelde. Zij had haar diagnose 4 jaar geleden gekregen en had 3 dochters die al vroeger hun diagnose kregen.
Zij vertelde dat ze heel moe was en dat ze haar getuigenis zou moeten aflezen. Ze moest haar activiteiten altijd goed plannen : stappenplannen maken enz. (cfr. Tim) en als ze extreem moe was , moest ze veel slapen. (cfr. Bert).
Het was voor ons allen in ieder geval heel verrijkend!
Deze morgen kreeg ik telefoon van de verantwoordelijke om morgen avond een inleef te gaan doen in Genk.
De laatste tijd ben ik wel een veel gevraagde persoon om inleven te doen....
Ik doe dit wel graag omdat je er zoveel voldoening van krijgt en de mensen komen achteraf ook altijd bedanken.
Morgen was ik van plan om naar Stan te rijden want ik heb zijn nieuwe ramen en deuren nog niet gezien en dan rijd ik vandaar uit maar naar Genk hé!
Hieronder volgen nog wat fotootjes: mijn nieuwe stoelen en Stan zijn nieuwe eetkamer.

Iedereen beroemd

Magazine dat laat zien waar mensen in Vlaanderen mee bezig zijn.
Dit is de beschrijving die bij de T.V. programmatie staat.
Wel : ik ben dag in dag uit bezig met heel veel verschillende dingen.
Donderdag 11 september kwamen er ineens 2 jonge mensen uit het niets toen ik zat te vertellen in het sprookjesbos.
Zij kenden mij van de Benidorm Bastards en vroegen na mijn vertelling wat ik nog deed behalve vertellen voor kleuters.
Natuurlijk was ik vertrokken met een uitleg van hier tot ginder en ze waren HEEL geïnteresseerd.
Ze vroegen of ik ook met Stan wilde komen wandelen in het bos?
Het item zou in het programma een hele week lopen iwm "de week van het bos".
Zondagavond 14 september moesten we om 18 u op het appél zijn.
We kregen elk een micro aangespeld en trokken naar de ster. Dit is een plaats in het bos waar 5 wegen op uitkomen.
Ze filmden ons terwijl we wandelden en dan gingen we op een bank zitten om onze uitleg te doen: interessante dingen moesten we 5 keer opnieuw zeggen. Ik ben dat gewoon maar Stan voelde zich daar heel ongemakkelijk bij! Ondertussen werden we opgevreten door de muggen!!! Tot 3 dagen erna stonden we vol bobbels en hadden ongelooflijke jeuk!
Op maandag 15 september kwamen ze mij filmen terwijl ik aan 't strijken was in het huis van Tim.
Ik moest zogezegd beginnen te strijken: strijkplank te voorschijn halen, strijkijzer vullen met water enz...Ze filmden ook dat ik aankwam met de fiets en de deur los maakte.
Terwijl ik streek ,vertelde ik over de stappenplannen die ik gemaakt had voor Tim en ik moest zelfs een stappenplan voorlezen.
Ik moest ook vertellen voor wie ik allemaal de strijk deed en toen ze zegden: "Amaai , dan heb jij 4 huishoudens!" Ik sprak dit tegen : "Neen, ik doe alleen de STRIJK." Voor mijn zonen doe ik natuurlijk meer dan de strijk alleen! :)
Op donderdag 18 september kwamen ze mij filmen terwijl ik mijn verhaaltjes vertelde in het sprookjesbos.
Ik moest dezelfde kleren aandoen als de maandag want ik reed daarna zogezegd terug naar mijn zoon voor de strijk! Mijn heksenkleren moest ik ook ter plaatse aandoen. Dus alles in een zak gestoken en in het bos zelf het heksenkleed over mijn andere kleding aangetrokken. Leuk is anders , hoor!
Dit was dan het allerlaatste en ze zouden mij laten weten op welke dag het ging uitgezonden worden.
Eergisteren kreeg ik telefoon van de jongeman die de klank deed.
Ze gingen mijn bijdrage niet gebruiken!!!
De hoofdredacteur vond het een heel mooi verhaal en ik had alles heel goed uitgelegd MAAR...
Mijn verhaal paste eigenlijk niet in "de week van het bos". Het was veel te lang ook!!! Maar begin a.s.s. maar eens uit te leggen in 2 woorden!!!!!!!!!!
Misschien zouden ze het later nog gebruiken voor een ander programma , zei hij???
Als ik dagelijks naar "Iedereen beroemd" kijk , begrijp ik ook wel dat mijn verhaal daar niet in thuis hoort.
Maar dan vind ik het alleen maar spijtig van mijn kostbare tijd die ik daarin gestoken heb en het feit dat wij opgegeten werden door de muggen is natuurlijk ook niet te verwaarlozen!!!
Uiteindelijk ben ik wel blij dat het niet uitgezonden wordt want het is toch wel vertrouwelijke informatie die een mens vertelt aan vreemden nietwaar?
En daarbij: "Ik ben al beroemd genoeg!".