Al zegt het merendeel van de mensen dat mijn zonen TOCH geen begeleiding nodig hebben!
Zij kunnen toch GOED hunne plan trekken!!!
Maandagmorgen ging ik blij gezind naar het huis van Tim om te gaan strijken en nog een paar wasjes te doen. Ik stond voor op mijn wekelijkse schema. Dus :) :) :)
Toen ik daar binnen kwam , zag ik een briefje op tafel liggen met de mededeling dat hij zijn glazen schaal met spek in de microgolfoven wilde zetten en zo tegen de glazen deur stootte. Hij hoorde breekgeluiden maar de schaal was nog heel! En daaronder stond een heel triestig gezichtje getekend. :(
Op de keukentafel lag ook een vuilblik vol stukjes glas!
Toen ik naar de oven keek, viel mijn mond open van verbazing: de glazen deur was veranderd in een volledig gekrakkeleerd veld. Als je er aan kwam, vielen de stukjes glas op de grond.
Over heel de keuken lagen nog stukjes glas verspreid; tot zelfs op het kookvuur dat bedekt is met een plaat.
Eerst heb ik alles zo goed en zo kwaad mogelijk bij mekaar geborsteld en daarna met de stofzuiger achterna gegaan: ik hoorde het maar kletteren binnenin!
Ik zag wel dat hij zijn spek gebakken had en daarom dacht ik dat er alleen maar een barstje in de deur zou geweest zijn en dat het geëscaleerd was bij het bakken...
Toen het een beetje proper was , begon ik te strijken en nog wat te wassen en ondertussen had ik tijd om na te denken!!!
Ik zou mijn reserve microgolfoven gaan halen thuis en de vader van mijn jongens opbellen om mij te helpen met de inbouw oven uit de kast te sleuren.
Zo gezegd , zo gedaan. Na de middag reed ik terug naar Tim met mijn oven in de auto en belde zijn vader op. Het heeft ons bloed , zweet en tranen gekost om die oven eruit te krijgen! Elke beweging aan de oven veroorzaakte een lawine van glas op de grond. Ik heb naar de keukeninstallateur gebeld om te weten te komen waar het stopcontact zat en daarvoor moest er een schuif uitgehaald worden. Dan ging die stekker er niet door en ondertussen had ik ook al drie wondjes van glas aan mijn arm en hand en maar bloeden!!!
We hebben de draad dan maar doorgeknipt en de oven buiten onder het afdak gesleurd.
Gelukkige stond er deze week in de Aldi een microgolfoven met bijhorende schaaltjes in de aanbieding.
Die nieuwe oven staat nu voorlopig nog op de livingtafel want er moet nog een stopcontact geplaatst worden achter de kast waar de oven in komt. Mijn reserve oventje hangt aan een verlengsnoer dat buiten de kast in het stopcontact steekt.
's Avonds toen Tim thuis kwam , vroeg ik hem hoe dat eigenlijk gegaan was? Het glas van de ovendeur was al helemaal in stukjes voor hij het spek erin zette maar dat GING NOG, zei hij!
Dan denk ik : "Wat zou hij gedaan hebben als ik er niet geweest was??? " Gewoon verder gedaan met een kapotte oven , veronderstel ik...
Die middag belde ik ook met de persoon van begeleid wonen omdat ik wist dat ze 's avonds ging langs komen. Ik uitte mijn frustratie dat mensen altijd maar denken dat Tim het zo goed doet en dat hij toch heel goed zijne plan kan trekken. Zij wist mij te zeggen dat hij het inderdaad heel goed doet en dat hij gelukkig is.
Maar dit lukt alleen maar als ik hem begeleid...:)
Begeleiding is toch wel HEEL belangrijk en het kan ook in de andere richting gaan.
Bert stuurt mij regelmatig een mail met richtlijnen ivm zijn appartement. Dat er iemand is langs geweest die het nogal vuil heeft gemaakt of dat hij iets gemorst heeft enz...
Deze week hing er een vervelende stank in zijn vuilbak en die heb ik dan maar met een stevig sopje uitgewassen. Zijn berghok heeft ook een goede poetsbeurt gekregen nadat er werkzaamheden gebeurd waren. En dan ben ik toch content dat ik er wekelijks langs ga... Onlangs kreeg ik van hem een mail om mij te bedanken voor de wekelijkse poetsbeurt en dat doet dan toch ook weer deugd. :)
Hieronder: de foto's van de oven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten