Al verschillende keren ben ik gaan vertellen in het sprookjesbos en het was telkens weer een genot om die kindjes te zien glunderen!
Onze kleindochter is ook 6 jaar geworden en onderaan ga ik er een fotootje bij zetten.
We hebben met 3 vriendinnen van de normaalschool een super dagje in Antwerpen doorgebracht: koffie gaan drinken, winkelen, eten en terug koffie gaan drinken. :)
Meer moet dat voor ons niet zijn: we worden ook een dagje ouder nietwaar?
De volgende dag bracht ik een bezoekje aan theater "Het gevolg" waar iemand mij had uitgenodigd bij de start van "De schreeuw". Dit is een kunstproject voor mensen met een beperking. Ik heb daar prachtige opvoeringen gezien en gehoord: theater, muziek...
Er waren ook schilderijen en beeldhouwwerken te zien die gemaakt waren door mensen met een beperking. Echt een prachtig initiatief!
's Avonds mocht ik met Hilda naar een optreden van William Boeva. Zij had een kaart over van iemand die niet kon meegaan en ik maakte daar dankbaar gebruik van.
Die William maakt constant grapjes over zijn "dwerg zijn" en achteraf deelde hij handtekeningen uit. Ik ging naar hem toe en zei: "Ik ben ook maar 1 m 48 maar ik ben wel 3 keer afgevroren." Hij kwam niet meer bij van het lachen en ik heb zo'n vermoeden dat hij het in zijn volgende show gaat gebruiken...
De volgende dinsdag hadden wij in Noorderwijk info avond van de VVA : Autisme bij vrouwen.
En ik heb weer enorm veel bijgeleerd!
Vrijdag was het dan het langverwachte trouwfeest van de zoon van mijn zus...
Mijn zonen zouden alleen naar het avondfeest komen en Bert had al laten weten dat hij ten laatste om 23 u zou vertrekken want het feest kwam wel na een zware werkweek. Tim had die vrijdag verlof genomen.
Mijn vader zou met mijn zonen ook naar huis rijden.
Aan tafel zat mijn vader naast mij en ik had al dadelijk door dat hij VEEL te veel op had!!!
Hij begon gesprekken te onderbreken en alles 3 keer te zeggen...
Ik had al voorgesteld aan Bert dat ik mijn vader zou naar huis brengen omdat hij misschien in slaap zou vallen in zijn auto. Bert repliceerde: "Wij zijn toch met 2 om hem eruit te sleuren!!!"
Mijn vader had al een paar keer gezegd: "Ik wil naar huis, ik ben hier niet graag meer!" Bert zou nog graag dessert hebben. Maar dat dessert liet ZO lang op zich wachten dat ik teken gaf om toch maar te vertrekken want het was al bijna 23 u. Trouwens vond ik ook dat Bert er vermoeid begon uit te zien. Tim vond het ook niet erg om te vertrekken. Ik ben meegegaan tot op de parking en moest mijn vader zijn gordel om doen en vast klikken want dat kon hij niet meer!!!
De dag nadien brachten Stan en ik een bezoek aan mijn vader en hij had HEEL slecht geslapen, zei hij.
Niet zo verwonderlijk als je zoveel alcohol in je lijf hebt!
Hij legde uit dat Bert langs kleine weggetjes naar huis was gereden en dat daar GEEN straatverlichting was!!!
In het dorp van Noorderwijk was OOK GEEN straatverlichting!!!
Hij zei dat hij niets gezegd had in de auto om Bert niet te storen maar van Tim hoorde ik dat hij de hele tijd had zitten lallen over het ontbreken van die straatverlichting...:)
Bert mailde mij 's anderendaags dat vava een "bijna" voorbeeldige passagier was geweest. Hij had hem zelfs 5 keer bedankt!!!
Uiteindelijk was ik toch heel blij dat ik de zonen naar huis heb gestuurd voor het dessert want toen is het lawaai begonnen en nu hebben zij er geen last van gehad. :)
Zondag namiddag ging ik naar Herentals naar het theater en daar hoorde ik een repliek die me bijgebleven is en die ik nooit meer zal vergeten.
EEN DROOM MOET EEN DROOM BLIJVEN ; anders gaat hij stuk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten