11-3-14

De titel is de datum van gisteren: 11+3=14.
Het plaatje klopt helemaal.
Het is stralend weer en ik heb energie te over.
Mijn nieuwe keuken is helemaal in orde, op de schilderwerken na.
Ik dacht gisteren : "Als ik dat lelijke muurtje nu eens probeerde te schilderen..."
Ik dook de kelder in en daar stond nog een pot witte verf die we gekregen hadden van mijn schoonbroer. Die had gediend om een stukje bij te werken in de slaapkamer waar de verf was afgeschilferd.
Daar vond ik ook nog een bakje om de verf in te doen en een latje om te roeren in de verf. Dan ben ik vlug naar de Brico gefietst om een verfborstel te gaan kopen en ik kon beginnen!
Ik wist niet dat ik zo goed kon schilderen : als je het muurtje vanop een afstand bekijkt, is het precies door een vakman gedaan! :)
Terwijl de verf droogde, ging ik naar Tim om nog wat posters op te hangen.
Later ga ik nog een foto op de blog zetten van die hele grote poster over die film.
Het huis begint zo een beetje vol posters te hangen maar het kan me niet meer schelen.
's Avonds toen hij thuis kwam , vroeg hij of hij zo'n pluche troeteltje moest bestellen voor mijn kleindochter! Dat trof me toch wel dat hij daaraan dacht...
Toen ik na de middag in Diest aan 't poetsen was, kwam de bovenbuurvrouw even langs om te spreken over een mail die Bert gestuurd had ivm regenwater en de poetsdienst. Zij dacht dat Bert iets niet goed had begrepen en vroeg mij of ik hem daarover kon aanspreken.
Ik heb hem dan opgebeld en alles is nu terug in kannen en kruiken.
Dus : eind goed , al goed.
En dan : de uitstekende avond!
Wij hadden een info avond van de VVA over : Opgroeien met een diagnose autisme.
Er kwamen drie jonge mensen getuigen: 2 meisjes en 1 jongen.
De meisjes waren 19 jaar en de jongen was er 22. Hij had naast zijn autisme ook nog adhd.
De getuigenissen waren heel eerlijk, open en herkenbaar! Wat mij het meeste trof , was de uitspraak van het ene meisje. "Wij doen onze mama dikwijls pijn omdat dit onze meest vertrouwelijke persoon is en omdat onze mama een onvoorwaardelijke liefde heeft voor ons."
Zij vertelde ook dat ze heel graag had dat haar mama naast haar op bed kwam zitten , na een crash moment, om stilletjes over haar hoofd te aaien en verder niets te zeggen. Juist zoals ze dat deed toen ze nog heel klein was.
Die jongen vertelde ook dat hij terug een kind van 5 jaar werd na een crash moment. Hij ging slapen met zijn beer en vertelde hem alles!
Dat herken ik ook in mijn oudste zoon: hij slaapt altijd met een pluchen dolfijntje.
De jongen had ook geen vrienden : WEL 1000 virtuele vrienden!!!
Dit herken ik ook in mijn oudste zoon.
Zij vertelden alle drie dat ze gepest werden in de school. Maar nu zaten ze eindelijk op hun plaats en konden ze redelijk goed functioneren in de school.
Er kwam iemand te laat op de vergadering en dat ene meisje zei achteraf dat ze daar helemaal van overstuur was en ze was de draad van haar verhaal kwijt!
Het andere meisje kwam na de vergadering naar mij en zei: "Ik heb gehoord dat jij mijn droomjob doet? Jij bent actrice! Daar droom ik nu al jaren van. Ik zou graag naar de academie gaan. Zie jij dat zitten?"
Ik gaf haar de raad om les te volgen in de muziekschool van Geel : dictie, voordracht en toneel. Dat ging ze zeker doen!
Nog iets wat ze alle drie hadden en wat elke persoon met a.s.s. heeft: een ontlading na overmatige stress.
Dit is bij iedereen anders. Kleine kinderen hebben baat bij trampoline springen. Anderen gaan stil op hun kamer zitten of liggen. Nog anderen spelen een instrument of zitten aan de laptop of computer en spelen games. De jongen knalde iedereen neer in een spelletje om zich af te reageren. Hij zegde er wel bij dat hij de realiteit en fictie goed uit elkaar kon houden.
De avond was voor iedere aanwezige bijzonder goed geslaagd. Een waardige afsluiter van een perfecte dag!