Crisismanager

De laatste dagen heb ik me gevoeld als een psycholoog of een auti-coach.
Laat me beginnen bij het begin.
Op vrijdag ging de bewuste en gevreesde vergadering over de reorganisatie op het werk van Tim door.
Vrijdagmiddag kreeg ik al een mail van Tim met de tekst : "GO" en daaronder enkele bijlagen gevoegd met de inhoud van de vergadering Deze mail was ook naar de psychologe gestuurd.
Ik begon te lezen. Drie vierde van de tekst begreep ik helemaal niet. Maar ik kon wel lezen dat iedereen voor zijn eigen job moest gaan solliciteren: een gesprek van een half uur. Daarna moest er nog iets schriftelijk ingediend worden en dan volgde er nog een gesprek van een uur!
Ik stuurde een sms naar de psychologe met de tekst: "Mail van Tim gelezen? Dat is toch positief? Of niet?"
Zij antwoordde: "Zeker weten. Niet twijfelen."
Omdat wij vrijdagavond vroeg moesten vertrekken naar Sint Niklaas voor een viering van een collega bastard die 65 jaar op de planken staat, kon ik Tim niet meer zien.
Ik legde een briefje op de tafel: "Goed hé! Op uw werk. Ik versta niks van die tekst maar heb een sms naar de psychologe gestuurd en zij stuurde terug: zeker weten, niet twijfelen."
Zaterdagmorgen toen ik zijn pistoleekes bracht, stond er als antwoord op dat briefje: "Heb jij niet gelezen dat ik moet gaan solliciteren? En wie zegt er dat er niemand anders op mijn job zit te azen?"
Noodkreet!
Verder heb ik hem zaterdag en zondag gerust gelaten maar heb toch een mail gestuurd naar zijn buddy op het werk en naar de persoon van begeleid wonen.
Maandag was het verlof: 11 november. Ik verwachtte dus van geen van beiden een antwoord.
Toch zat er maandagmorgen een mail van de buddy in mijn inbox. Een mail die enkel aan Tim en mij was geadresseerd en die bedoeld was als geruststelling. Het waren 2 bladzijden met uitleg wat er allemaal ging gebeuren en een enorme ophemeling van Tim !!!
Ik printte de mail af en nam hem mee naar Tim toen ik daar ging strijken.
Hij had zijn pc nog niet aangezet en ik liet hem de mail lezen. ER STAAT NOG ALTIJD DAT IK MOET GAAN SPREKEN Hé!!!!!!!!!! (en tranen!)
Ik vroeg hem of hij het fijn zou vinden als ik meeging? Hij knikte.
Daarbij kwam nog dat het allemaal DEZE week moest gebeuren: alles moet afgerond zijn op 3 december!
Toen ik thuis was, stuurde ik een mail naar de persoon waarbij het gesprek moest doorgaan.
Ik vroeg hem of ik mocht aanwezig zijn op het gesprek : gewoon om mijn zoon te steunen , die helemaal niet communicatief is. Ik schreef er ook nog bij dat ik zeker NIET ging moeien want dat ik niets van het bedrijf af weet! En ook dat ik in de plaats van de psychologe kwam omdat het te kort dag was om die nog te bombarderen.
Ik had leesbevestiging gevraagd.
Dan had ik ook nog gebeld naar een collega van Tim. Hem ken ik van zijn bezoekjes aan mijn toneelopvoeringen. Hij vertelde dat de gesprekken gepland waren: dinsdagvoormiddag en maandag 18 november de hele dag! De werknemers moesten daarvoor inschrijven.
Ik nam de telefoon en belde Tim op juist voor hij ging eten bij zijn pa : "Je moet inschrijven voor dat gesprek. Doe dat zo snel mogelijk!" Hij zou het doen.
Gisteren, dinsdagmorgen, kreeg ik telefoon van Tim (vanop zijn werk) dat de afspraak vastlag op maandag 10u30. Ik zou dan met hem meerijden en met de trein terug naar huis komen.
Ondertussen had ik ook leesbevestiging gekregen op mijn mail van de baas op zijn werk. Hij kon waarschijnlijk niet antwoorden omdat hij met gesprekken bezig was.
Ik had ook gebeld naar de persoon van begeleid wonen en had op haar voice mail gezet dat het een beetje crisis was...
Daarna belde Tim nog terug dat de afspraak verplaatst was naar 11u30 en ik was al op de pc aan 't opzoeken hoe ik er met de auto kon geraken.
Toen belde de persoon van begeleid wonen mij op en heb ik haar de hele uitleg gedaan. Zij was zelfs bereid om mee te rijden maandag!
Een laatste telefoon kreeg ik dan nog van Tim (derde keer , goede keer) met de mededeling dat hij GEEN sollicitatiegesprek moet doen maar dat hij alles op papier mag zetten!!! OEF!
s' Avonds bleef ik tot hij thuis was en hij vertelde dat de baas met hem gesproken had in de wandelgang.
Waarschijnlijk naar aanleiding van mijn mail???
Gisterenavond kwam begeleid wonen en zij heeft met Tim wat op papier gezet. Zij belde mij daarjuist op om het verslag van gisteren te vertellen en ze zei dat hij gerustgesteld was, dat het aangenaam was en dat er zelfs gelachen werd!!!
Gelukkig maar want vandaag wordt Tim 40 jaar en het zou een "ongelukkige" verjaardag kunnen geweest zijn....(doordenkertje)
Zelf ben ik natuurlijk ook heel gelukkig dat het allemaal zo gelopen is...
En ik ben ook een heel TROTSE moeder als ik al die dingen lees die zijn buddy schrijft over hem. :)