Deze morgen hoorde ik het liedje van Stef Bos weer op de radio. En ik dacht : "wat is dat zo van toepassing voor mij!"
Tim spreekt niet meer met mij. Ik moet zien dat ik vragen stel waar hij ja of neen kan antwoorden en dan knikt hij van ja of schudt neen. Ik vroeg aan de verpleging of hij praat tegen hun en ze zegden ook van neen. Als ik een whatsapp stuur , leest hij het niet en antwoordt hij ook niet.
Veertien dagen geleden, ging ik op zaterdag op bezoek. De verpleegster kwam de deur opendoen en zei dat ze hem ging halen. Ze kwam terug en zei dat hij diarree had en dat ze hem aan 't proper maken waren. Ik vroeg om de vuile was mee te geven en ze ging terug . Toen had hij nog overgegeven ook! Ik wisselde de waszakken en reed terug naar huis.
Op woensdag kreeg ik telefoon van het OPZ en ze zegden dat ze de dokter hadden laten komen en dat het NORO virus daar aan 't ronddwalen was. Verschillende patiënten waren ermee geconfronteerd. Ik moest niet komen. Ik zei dat ik de propere was kwam brengen en de vuile was kwam halen. Ik had mij gewapend met mondmasker en handschoenen en ik vertrok. Ze kwamen de vuile was halen en namen de propere mee. Alles gebeurde aan de deur. De mentor zegde dat ze het eten op de kamers moesten brengen. Veel werk!
Zaterdag belden ze me weer op. Tim zat nog altijd in quarantaine. Tot en met zondag. Op maandag moest hij naar zijn pensioenviering gaan. Hij werd met een taxi opgehaald en terug gebracht. Ik kreeg van zijn baas een mail met een foto en hij schreef dat ze allemaal blij waren om hem te zien en dat hij er goed uit zag. Sinds zijn quarantaine leest hij ook mijn whatsapp en krijg ik antwoord !
Woensdag ben ik terug geweest en zag ik hem. Ik vroeg wie er op de foto stond en hij gaf hun namen. Waar een quarantaine niet goed voor is.....
Gisteren was alles terug normaal. Ik ging op bezoek en hij lachte zelfs.
Bert zijn fiets was stuk. De ketting was over. Ik kwam daar om de was terug te brengen en de fiets stond op zijn kop. Ik vroeg dat hij niet te voet naar de fietsenmaker kon gaan en hij repliceerde : "Ik moet aan mijn eten beginnen en dat is VEEL te ver." Ik reed er met mijn fiets naartoe en ging zelf te voet met de fiets tot aan Tim en zette hem daar in de garage. Toen deed ik een sms dat Bert met mijn fiets terug naar mij moest komen. Hij bracht hem terug zonder de elektriciteit op te zetten. Hij heeft nogal moeten duwen hoor!
's Anderendaags ging ik met zijn fiets naar de fietsenmaker en die zei dat hij pas volgende week zou klaar zijn. Ik heb hier nog een gewone fiets staan en die is zijn vader komen halen zodat hij verder kan.
Ondertussen denk ik aan mezelf door een optreden te doen in het rusthuis waar mijn vader verbleef. Daar haal ik dan weer energie uit. En vrijdag ga ik naar Jeanne d' Arc kijken : dat schijnt HEEL goed te zijn. Ben benieuwd.
