Wat een ontspannende en super tijd had moeten worden, eindigde in mineur.
Begin april begonnen de repetities in Antwerpen voor "Après ski". Vrijdag kreeg ik telefoon van de begeleidster van Tim dat er een plaatsje was in het OPZ in Geel . De dinsdag daarna zouden de repetities beginnen. Hij moest wel eerst een test voor corona laten doen. Ik belde dadelijk naar de huisdokter en we mochten 's avonds om 19 u al komen. Het was de eerste keer dat Tim zich liet testen. Maar de dokter loste dit perfect op door alles duidelijk uit te leggen. Hij kon achteraf online zien of hij positief of negatief was.
Maandagmorgen om 10 u bracht ik hem weg. Het was zeer emotioneel. Hij kreeg een persoonlijke verpleegster die veel vragen stelde , die ik moest beantwoorden. Daarna gingen we zijn kamer in orde brengen. Ik kreeg de nodige info van de bezoekuren : elke dag van 18 u tot 20 u en woensdag, zaterdag en zondag van 14 u tot 20 u. Daarna nam ik afscheid met een knuffel en de nodige tranen.... Gelukkig repeteerden we steeds gedurende de dag en kon ik 's avonds op bezoek gaan.
De begeleidster kwam ook nog regelmatig op bezoek en ik mocht er ook eens bij zijn op zekere dag. Tim gaf zelf aan dat hij daar graag is en dat hij zulke woonvorm wel ziet zitten. Hij gaf zelfs aan dat hij niet meer alleen kan wonen. Zo mocht hij eens een keer naar huis komen van zaterdagmiddag tot zondagavond 20 u. Het eerste weekend dat we moesten spelen, moest ik zaterdag maar 1 voorstelling spelen en kon ik hem gaan halen. Zijn vader zou hem 's zondags terug brengen. Ik vertrok zaterdag namiddag met de trein naar Antwerpen. Elke zaterdag bleef ik daar overnachten omdat er zo laat geen trein terug was en omdat we 's zondags in de namiddag terug moesten spelen. Ik kwam de zondag thuis en reed eerst bij het huis van Tim aan. De living was precies ontploft! Afwas stond er nog, bed niet opgemaakt en het bad niet uitgespoeld! Ik heb een uur werk gehad om alles in orde te brengen. Toen ben ik daar op de bureau gaan zeggen dat hij de volgende weekends niet meer naar huis mocht komen. Wel terug als ik gedaan heb met spelen. Hij heeft een begeleider nodig!
Eind juni komt er iemand van VZW Op weg spreken over de woonvormen. En Tim mag op de observatie afdeling blijven tot hij naar de behandelafdeling kan. Ook een pluspunt.
Ondertussen speelde ik de pannen van het dak in Antwerpen en de dagen dat ik vrij had , ging ik nog naar anderen kijken. Zo was ik met een vriendin gaan eten in Balen zodat we achteraf naar een try out konden gaan kijken. We zaten aan ons ijsje, toen ik telefoon kreeg van mijn ex. Bert was met zijn fiets gevallen en hij lag op Spoed in Herentals. Ik in allerijl naar Herentals en we zouden wel achteraf naar dat toneel gaan kijken. Bert lag daar onder het bloed en helemaal in schok. Hij kon zijn tanden niet meer op mekaar krijgen. Ik kalmeerde hem en probeerde zoveel met mogelijk bloed af te vegen. De dokter kwam en zei dat er een scan moest genomen worden en ik reed ondertussen naar huis om propere kleren te halen.
Heel wat omzwervingen moeten maken om terug binnen te geraken: het was ondertussen al 22 u 30 geworden en dan is zo 'n ziekenhuis een gesloten bastion. Ik hielp hem in zijn pyama, en we wachtten weer op de dokter. Om 23 u kwam hij eraan en hij zei dat hij 2 kaakbreuken had. En de snee in zijn kin hadden ze geplakt. Ik mocht hem mee naar huis nemen en hij zou 's anderendaags telefoon krijgen van de kaakchirurg. Bert gaf het telefoonnummer van zijn vader want ik moest ' s anderendaags spelen.
Bert reed op vrijdag met zijn vader naar de dokter. Ik ging vrijdagmiddag kijken wat er besproken was. Hij moest op 2 juni geopereerd worden aan zijn linkerkaak. En ik dacht dat hij 2 kaken gebroken had. Maandag belde ik dus naar de dokter en die wist mij te vertellen dat er 2 breuken waren aan de linkerkaak. Hij legde mij ook haarfijn uit hoe die operatie ging verlopen. En ik zou met mijn zoon die dag naar het ziekenhuis rijden. Op 2 juni heb ik de ganse dag in het ziekenhuis doorgebracht. Maar alles is goed verlopen. Bert heeft geen pijn. Hij heeft wel een heel arsenaal geneesmiddelen mee naar huis gekregen toen ik hem de volgende dag ging ophalen.
Hij moet nu 6 weken met een rietje eten en we moeten nog 2 keer op controle. Hopelijk komt alles terug in orde.
Wat een zorgeloze tijd voor mij had moeten worden, was buiten de waard gerekend!
Ik heb enorm genoten van het acteren in Antwerpen. Zo tussen allemaal professionelen te staan is toch wel een hele ervaring! Na de premiére kwamen de journalisten mij interviewen en werden er menig foto's genomen. Op vrijdag kon ik altijd met vrienden mee naar Herentals en op zaterdag overnachtte ik in een hotel om de hoek. Zondag na de matinee, kon ik dan weer probleemloos met de trein naar Herentals. Mijn auto stond op de parking aan het station van Herentals.
Op een zondagmorgen na mijn ontbijt in het hotel, dacht ik : "Ik ga mijn valies al in het theater zetten, dan ga ik terug naar de markt en kan ik straks ineens naar het station." Ik ging binnen langs de zijdeur en zag dat alles nog donker was. Ineens hoorde ik een gepiep. Ik zette mijn valies in de gang en ging terug buiten. Toen ik op de markt aankwam, kreeg ik telefoon van een medewerker van het theater. Of ik binnen was geweest??? Ja dus . Het alarm was afgegaan en iedereen die aangesloten was, had telefoon gekregen! Ik heb het nogal mogen horen achteraf. "Ik heb de politie auto 's moeten tegen houden! Ik heb maar gezegd dat het een oud vrouwtje was met dementie! " enz....
