Maar momenteel gaat het helemaal niet goed met mij. Emotioneel ben ik een wrak.
Het begon met het overlijden van mijn vader.
Natuurlijk had ik veel verdriet. Uiteindelijk kon ik dat verdriet plaatsen. Vader heeft een mooi leven gehad en is oud mogen worden.
Tijdens de afscheidsviering had ik 3x verdriet.
Ten eerste: voor het afscheid van vader. Ten tweede omdat mijn jongste zoon niet naar de viering kon komen en ten derde voor het gemis aan "een normale familie".
Er werd een dia voorstelling getoond op de viering en de foto's van de kinderen en kleinkinderen van mijn zus werden overvloedig getoond. Er was één foto bij van mijn zonen met mijn vader aan de kersttafel bij mij thuis.
Ik begrijp ook wel dat mijn zonen niet zoveel bij hun grootvader kwamen omwille van hun a.s.s.
Maar dat neemt niet weg dat het pijn doet.
Ik had een foto van mijn oudste zoon met zijn grootvader doorgegeven maar om één of andere reden stond die er niet bij tussen.
Vader was zo fier dat hij eindelijk een kleinzoon had. Hij had immers zelf maar 2 dochters...
Later is hij er nog eens fier op geweest want hij leerde voor "boekhouder"! (vader was zelf ook boekhouder)
Ondertussen heb ikzelf hulp gezocht bij een psychologe.
Ik heb huiswerk gekregen : moest alle dingen noteren waar ik energie van krijg.
Met stip is dat het sprookjesbos. Daar haal ik zoveel energie uit! Deze voormiddag hebben ze mij bijna plat geknuffeld.
Mogen gaan eten bij heel goede vrienden, een lieve vriendin die speciaal vanuit het verre Limburg komt om samen met mij een babbel te doen bij een etentje, naar toneel gaan kijken...
Als mensen me vragen of het goed gaat , mag ik niet meer zeggen dat het goed gaat. En dat is een hele moeilijke.
Gisteren babbelde ik nog met een collega van toneel die een burn out heeft en die moet juist hetzelfde doen van haar psychologe. Zij zei me : "de mensen verwachten dat we altijd maar "goed" zeggen want wij zijn lachebekjes , maar binnenin gaan we kapot." En dat vond ik zo RAAK!
Als je eerlijk bent, leer je de mensen kennen en kom je spijtig genoeg zeer veel teleurstelling tegen.
Uiteindelijk hoop ik hier sterker uit te komen.
Gelukkig heb ik veel "echte" vrienden.
