Toen ik in de keuken kwam, hoorde ik de radio spelen. De brooddoos en thermos stonden gevuld op tafel en Tim zat in zijn bureau te werken aan de computer.
Ik vroeg hem of hij niet moest gaan werken? "Neen, ik ben de sleutelkaart van mijn auto kwijt!"
Hij had natuurlijk nog niet naar de garage gebeld! Wel naar het werk.Hij mocht gelukkig van thuis uit werken.
Ik heb dan maar direct naar de garage gebeld. Zijn auto stond in zijn garage met de elektrische kabel nog aangesloten aan het laadapparaat. Zonder sleutel kon hij die kabel ook niet verwijderen...
Via de telefoon zegden ze mij dat hij nog een reserve kaart moest hebben en dat ik de heilige Antonius maar moest aanroepen om die te vinden.
In plaats van te strijken, ben ik beginnen zoeken in alle schuiven en kasten. Alle omslagen geopend en alle papieren omgekeerd. Eén pluspunt: ik heb veel overtollige ballast kunnen weggooien.
's Middags had ik nog niets gevonden. Tim kwam eten en ik begon in volle vitesse te strijken.
Er was nog een mogelijkheid dat hij die reservekaart per ongeluk mee in zijn auto had genomen.
Na de middag belde ik terug naar de garage met de melding dat de kaart niet te vinden was en dat ze misschien in de auto zelf kon liggen. Ik werd daar compleet uitgescholden: "Wie legt er nu een reservekaart in de auto?????" Daarna vroeg ik wat er vervolgens moest gebeuren. De auto zou naar de garage moeten gesleept worden en aan de computer gehangen zodat ze een nieuwe kaart konden aanmaken. Ik vroeg of er een vervangwagen beschikbaar was. Neen dus. Pas vanaf 17 november en dan ook nog 30 euro per dag. Na wat denkwerk kwam ik uit bij de auto van mijn ex. (de vader van Tim dus). Hij heeft ook een elektrische wagen. Weliswaar een veel kleinere, die kan opgeladen worden aan een gewoon stopcontact, maar die een ganse week binnen staat.
Tim mocht die gebruiken. Hij had juist genoeg capaciteit om op zijn werk te geraken, mits een ganse nacht opladen. Ondertussen hadden ze in de garage een sleuteltje aangevraagd om de auto te ontgrendelen en die kabel eruit te doen. Ze gingen mij opbellen om te laten weten wanneer die sleutel er was.
Vorige donderdag had Tim verlof omdat we samen naar een verzekeringsconsulent moesten rijden. Toen we daar zaten, kreeg ik telefoon van de garage met de melding dat de sleutel er was. Ik zei dat dit goed uitkwam want we waren in de buurt en we zouden die ophalen als we klaar waren.
Wij stopten aan de garage toen het 12 uur tikte op mijn autoradio. De deur was vast!!!
Na de middag had ik een kaart voor een optreden in de Zoerla en Tim reed zelf met de auto van zijn pa om die sleutel. Ik had gevraagd om mij een sms te sturen , zowel als hij de kaart vond in de auto als niet. Om 15 u 30 kreeg ik een sms: "geen kaart in de wagen". Na het optreden ben ik dadelijk naar huis gereden zodat ik nog voor 17 u naar de garage kon bellen. Zij gingen een takelwagen sturen om de auto te slepen. Om 17 u 45 stond de takelwagen voor de deur. Hij wilde die auto NIET slepen want die stond nog in "P" en dan zou de motor kapot gaan! Hij zou naar de garage bellen en 's anderendaags zouden ze mij opbellen met een oplossing. GEEN telefoon gehad en ik belde hen zelf. De baas was er niet en ze zou mij na de middag terug bellen. WEER NIKS gehoord en dan heb ik zelf naar een andere garage gebeld. Zij gaven mij de raad om de VAB te bellen om te slepen. Die hebben daar de juiste apparatuur voor.
Maandagmorgen heb ik dus de VAB gebeld en die kwamen al voor de middag met een speciale takelwagen. De persoon van die takelwagen zei dat ik er goed had aan gedaan om hen te bellen want nu kostte het niets. (Tim is aangesloten bij VAB) En zo'n sleutel kost al genoeg, zei hij.
Dinsdagmorgen kreeg ik telefoon van de garage met de mededeling dat de auto vertrekkensklaar stond. Nu ineens ging dat snel!!!
Na het werk zijn we samen de auto gaan ophalen. So far so good.
Maar qua klantvriendelijkheid is dit toch beneden alle peil...
Een volgend voorval van vorige week.
Toen ik dinsdagnamiddag bij Bert bezig was, kreeg hij telefoon. Op een bepaald moment hoorde ik hem zeggen: "Daar weet ik ook niet direct een oplossing voor". Achteraf vroeg ik hem waarover het ging. Hij mocht zijn auto niet meer in de ondergrondse garage laten staan omdat die op gas rijdt.
Ik gaf hem de raad om die gastank te laten verwijderen en verder op benzine te rijden. Dat vond hij uiteindelijk een goed idee. Maar het zou nog niet voor direct zijn. Hij gaat eerst zijn gastank nog leeg rijden.
Toch weer enkele staaltjes van a.s.s. ondervonden: niet durven bellen, geen planning kunnen maken, geen oplossing kunnen vinden...
Tim doet veel moeite om zijn sociaal leven op te krikken en toch loopt het soms nog mis.
Zondag had ik hem naar het station gebracht. Hij ging met de pass groep in Antwerpen op stap. Hij zou mij laten weten wanneer ik hem terug kon oppikken aan het station. 's Avonds vroeg ik hem of alles goed verlopen was. Hij vertelde dat hij niemand vond in het station van Antwerpen en dat hij juist ging kijken wanneer hij een trein terug had. Op dat moment kreeg hij telefoon van één van de leden dat ze onderaan aan de trap stonden...
Ondertussen probeer ik ook aan mezelf te denken. Soms krijg ik een verwittiging met een uitschieter van mijn bloeddruk en dan probeer ik wat gas te minderen en dingen te doen waar ik me goed bij voel.
Bijvoorbeeld een filmpje gaan draaien met de jongens van het Ritcs. Plezier alom!
Naar de boekenbeurs rijden met een goede vriendin. Veel bekenden tegen komen en goede gesprekken hebben. Naar toneelvoorstellingen gaan kijken enz...
