Enkele tegenslagen hoopten zich op: mijn windscherm moeten laten afbreken omdat de medebewoners dachten dat alles zou gaan vliegen met de felle windstoten, een lekkende kraan in de lavabo van de badkamer, hooikoorts om U tegen te zeggen en een vader in het rusthuis die dacht dat hij ging sterven.
Op een morgen kreeg ik telefoon van mijn vader: hij klonk heel triestig en beweerde dat hij constant viel. Als hij nog eens zou vallen, was het gedaan! De verpleegster was geweest en had zijn bloeddruk genomen: alles was in orde!
Mijn zus is met de dokter gaan babbelen en volgens de arts is ons vader de beste van het hele rusthuis. Alles zat tussen zijn oren!
Hij dacht dat hij juist hetzelfde ging eindigen als zijne maat die ook dikwijls viel. Maar die kreeg op het einde wel een hersenbloeding, welke hij niet overleefde.
Nu het buiten warmer is geworden, kan hij gemakkelijk met zijn rollator gaan wandelen en alles is opgelost...
Op het feestje met play back in het rusthuis heeft hij zelfs het nummer van "Anton aus Tyrol" ten beste gegeven. Weliswaar met twee kinesisten naast hem. En maar turnen!
In die periode voelde ik mij precies een worst tussen een broodje. Aan de ene kant de zorg voor mijn jongens en aan de andere kant de zorg voor mijn vader.
Gelukkig hebben er ook positieve dingen plaats gehad.
De inleef momenten zijn altijd een succes. Elke keer wordt ik wel herkend en dikwijls vragen ze om een foto. Als ik die mensen daar een plezier mee kan doen, is dat voor mij geen probleem.
Het belangrijkste is dat ze met een gevoel naar huis gaan dat ze iets kunnen betekenen voor mensen met a.s.s.
Voor de Olmense zoo mocht ik een promo filmpje gaan opnemen. Op diezelfde dag reed ik 's avonds nog naar Turnhout om mijn zoon, Bert, te horen en zien accordeon spelen in zijn nieuwe club.
Ik was aangenaam verrast.
Ondertussen repeteerden we tegen de sterren op in Balen en hadden een slechte generale repetitie.
Maar geen nood: een slechte generale is een goede première. En dat klopte in ons geval.
Nog twee voorstellingen en deze reeks zit erop.
Voor mij wordt het steeds moeilijker en moeilijker om mijn tekst onder de knie te krijgen. Tijd om te stoppen?
Mijn bad is afgebroken en er werd een inloop douche geplaatst. Maar dat is ook nog niet helemaal in orde: er moet nog een wand van 60 cm geplaatst worden. Ik kan wel douchen maar HEEL voorzichtig : een dweil ernaast leggen.
Met vrienden woonde ik de voorstelling "Zoo of life" bij in de vernieuwde Sint Elisabethzaal. Het was prachtig!
Gisteren gingen we brunchen in het rusthuis (paasbrunch). We zaten met de familie Witvrouwen aan een lange tafel en het was dik in orde: heel lekker gegeten.
Tim werkt momenteel deeltijds in Hasselt en deeltijds in Willebroek. Ze kunnen hem nog niet helemaal missen!!!
Ik merk wel dat hij de laatste tijd meer ontspannen is.😊
Nu nog goed nieuws van Bert en ik kan op mijn twee oren slapen.😉
