Inleef enz.

Ettelijke inleef momenten heb ik al gegeven maar de laatste was toch de opmerkelijkste!
Half maart gingen we ons inleef moment geven in Malle.
Er waren ongeveer 30 mensen aanwezig waaronder ook personen met a.s.s.
Marc had gezegd dat die personen een kaartje gingen vast hebben zodat ze de prikkelende oefeningen niet moesten meedoen in het begin.
Wij starten elke keer met een inleef oefening die te maken heeft met zintuiglijke prikkels: zicht, gehoor, reuk, tast , rituelen en voorspelbaarheid.
Zonder te spreken, laten we de mensen in groepjes van 3 binnen komen. Ze moeten dan op een door ons opgegeven manier aanschuiven aan de tafel. Ik leidde een man naar zijn plaats maar hij begon onmiddellijk te steigeren: "Ik moet bij mijn vrouw zitten! Ik WIL hier niet zitten!!!" Ik deed teken naar Marc en hij leidde die man naar een groepje waar zijn vrouw al zat.
Hij had GEEN kaartje vast maar ik had WEL door dat hij a.s.s. had...
Wij werken in 3 blokken: 1) zintuiglijke prikkels en rituelen  2) sociale moeilijkheden
3) communicatie.
Elk blok is onderverdeeld in 3 delen: oefening, ervaring uitwisselen, duiding van ons beiden.
Iedere keer wordt er ook vermeld dat mensen met a.s.s. oog hebben voor detail. Een duidelijk voorbeeld kreeg ik die avond van mijn jongste zoon. Ik had hem een kommetje gekocht om zijn ontbijtgranen in te doen omdat het vorige versleten was. De kom had maar 1 euro gekost omdat het een reclame stunt was. Er kwam die avond een berichtje binnen op mijn gsm dat op mijn lachspieren werkte: "Ik heb ondervonden waarom ze die kommen bij de Carrefour bijna weggaven: die hebben oneffenheden, de mijne verschillende kleine aan de binnenkant. Maar dat is maar klein bier in vergelijking met een bamboe kom die afbrokkelt. :)"
Tijdens het deel van "ervaring uitwisselen" gaan Marc en ikzelf bij de verschillende groepjes even luisteren.
Ik kwam bij een groepje waar een jongeman zat die nogal luidruchtig aan 't babbelen was. Hij vertelde dat hij zijn diagnose vorig jaar gekregen had en hij was 21 jaar! Hij bleek de zoon te zijn van de man die bij zijn vrouw WILDE zitten!
Aan het einde van zo'n inleef moment bedankt Marc mij steeds uitvoerig en vraagt een groot applaus voor mij.
Nadien komen er dan altijd nog mensen met vragen over van alles en nog wat. Er kwam een vrouw naar mij : begeleidster bij het Raster in Turnhout. Zij zei: "Ik heb een enorme bewondering voor u! Ik hoorde u zeggen dat je een zoon had van 42 jaar! Ik had nooit gedacht dat jij kinderen had van die leeftijd! En wat jij allemaal DOET!!! Chapeau hoor! Ik zou eens graag naar een voordracht van jou alleen komen..."
Achteraf kregen wij ook nog een mail van de regio verantwoordelijke van Malle. Zij bedankte ons voor de fantastische inleef en vermeldde dat alle mensen heel tevreden waren. Zelfs die jongeman met a.s.s. had gezegd dat hij zich nu pas "begrepen" voelde.
Dit geeft mij een gelukzalig gevoel.
Maar dit gevoel is de voorbije week helemaal te niet gedaan.
Tot welke laffe daden zijn sommige "mensen" (of zijn het geen mensen?) in staat???
Er zijn geen woorden voor. Ik heb de laatste dagen zulke mooie teksten gelezen van mensen die ik ken. Allemaal woorden van samenhorigheid, respect en LIEFDE!
Donderdag was het de dag van "Authentisme was da?" Ik ging helpen in de universiteit van Diepenbeek zoals vorig jaar.
Er was opmerkelijk veel minder volk!  Ook in Antwerpen , Leuven en Gent waren er minder deelnemers. Allemaal het gevolg van die zinloze aanslagen!
Zoals verleden jaar ging ik weer de jongen van Beringen ophalen om mee te rijden. Hij moest daar gaan spreken. Hij had voor mij een attentie bij: een half eitje met chocoladen paaseitjes in. Er hing een kaartje aan : Met dank!
We hebben weerom een interessant gesprek gevoerd in de auto. Hij kan het ZO goed verwoorden hoe hij zich voelt!
Tijdens de gesprekken van die avond kwam toch ook weer ter sprake dat ELKE persoon met a.s.s. VERSCHILLEND is!!!
Ik heb een enorme bewondering voor de personen die daar hun verhaal komen vertellen!
Volgende week is het Wereld autisme dag op 2 april.
Er wordt al veel aandacht aan besteed in de media maar er is toch nog veel werk aan de winkel.
Vandaag is het Pasen. Voor al de lezers van mijn blog : een vrolijk Pasen met veel liefde en geluk!!!

Al maart!

Wat vliegt de tijd toch! Maart is al bijna half gepasseerd.
Eind februari hadden Tim en ikzelf een afspraak bij de notaris om wat info te vragen ivm een testament. Zowel voor Tim als voor mezelf was deze info heel geruststellend.
Op diezelfde dag na de middag reden we naar Mechelen Indigo voor een afspraak met de psychologe. Er werd afgesproken om de bankkaarten terug te geven en half april wordt er geëvalueerd.
Diezelfde week kwam er al een pakje aan van Bol.com : een boek over sterren van Frank Deboosere.
Hopelijk blijft het hierbij.
De "nieuwe" van begeleid wonen is ondertussen al 3 keer geweest en het lijkt goed te klikken.
De vorige heeft mij een mail gestuurd met de melding dat ze heel blij is dat ze Tim heeft mogen begeleiden. Ze noemt hem een pracht en een schat van een kerel! Dat kan ik alleen maar beamen.
Begin maart gaven Marc en ik een inleef in een school in Aarschot. Elke keer wordt ik nog herkend bij zo'n inleef. "Mag ik eens iets vragen? Ben jij niet die van den T.V.? ik hoor het aan uw stem!"
Ze begrijpen niet hoe ik het allemaal kan klaarspelen: acteren, lezingen geven, begeleiding geven enz...
Na de middag ging ik naar een toneelopvoering van het Echt Antwaarps theater in de Zoerla. Het deed deugd om nog eens zoveel mensen van vroeger terug te zien.
's Avonds reed ik nog naar Stan want we hadden een sterfgeval in de familie. De zus van Stan was overleden. Zij verbleef al 18 jaar in een rusthuis nadat ze een hersenbloeding had gekregen. De laatste week ging ze heel erg achteruit en toen we haar bezochten, gingen ze haar naar de palliatieve afdeling overbrengen. Daar heeft ze maar 3 dagen gelegen.
Vrijdag werd ze begraven in Turnhout.
Die vrijdag hadden we normaal afgesproken om de auto van Bert te gaan ophalen. Zijn vader heeft een nieuwe auto gekocht en die komt pas eind maart binnen. Zijn oude auto was afgekeurd en bijgevolg zat hij zonder vervoer om Bert te gaan ophalen. GROOT probleem.
Ik dacht de oplossing gevonden te hebben. Ik zou zijn vader wegbrengen en dan zouden ze samen met de auto van Bert naar Voortkapel komen. 's Avonds kon hij Bert terug brengen en met de auto van Bert naar huis komen. Zo heeft hij tijdens de week ook een auto om ergens te geraken. Bert mag toch niet rijden tot nader order.(epilepsie)
Maar die begrafenis gooide roet in het eten. Moeder ging het weeral maar regelen. De "oude" auto zou nog 1 keer moeten rijden op vrijdag en op zaterdag zou ik die mee wegbrengen naar de garage. Nadien reden wij ineens verder naar Diest om de auto van Bert op te halen. Eind goed , al goed.
Ik kreeg zelfs een mail van Bert met de melding dat het een win-win situatie was. Zijn auto reed weer regelmatig, hij stond warm binnen in de garage, geen vervuilende diesel enz...
Dinsdag hadden we onze maandelijkse info avond in Noorderwijk en er was weerom veel volk!
Onze regio draait goed! Deze keer ging het over plotselinge veranderingen bij mensen met a.s.s.
We hebben toch weer wat bijgeleerd. Het was een psychologe die de avond kwam vol praten en zij zei dat je bij veranderingen best INEENS alles verandert en niet met kleine beetjes. Want dan moeten die personen met a.s.s. zich ELKE keer terug aanpassen.
Woensdag morgen moest ik weer heel vroeg uit de veren om naar Mechelen te rijden voor een inleef.
Weer herkend! Maar achteraf werden we uitgebreid bedankt en zowel Marc als ikzelf doen het daarvoor!
Na de middag reed ik met de bus naar Turnhout. Ik wilde nog eens naar de film "Helden van de zee" gaan kijken in alle rust. Met de première was ik te zenuwachtig om het goed te volgen.
En rustig was het inderdaad! Zeven personen in de zaal , mezelf inbegrepen.
Maar die 6 personen hebben mij toch wel proficiat gewenst.
's Avonds ging ik in Herentals naar de generale repetitie van een toneelstuk kijken. Eerst ging ik nog vlug een hapje eten bij de Mac Donalds en daar werd ik aangesproken door een moeder met een jongetje van 7 jaar. Zij herkenden mij van de film en de jongen vroeg een handtekening.
Mijn fans worden alsmaar jonger!