Neerslag

Deze titel heeft twee betekenissen.
Neerslag betekent : tekst die neergeschreven wordt m.a.w een verslag.
Hiermee ga ik beginnen.
Dinsdag hadden wij onze maandelijkse bijeenkomst van de VVA in Noorderwijk.
Deze keer ging het over: "Hoe praat ik met mijn kind met autisme?"
Er waren veel nieuwe mensen aanwezig.
De spreekster hadden we in het verleden nog al op bezoek gehad.
Het begon al met de nodige strubbelingen: ze was haar beamer vergeten en mij vergeten te verwittigen dat ik mijn beamer moest meebrengen... verlengdraad ontbrak en de voordeur van de zaal ging niet meer automatisch open en dicht...
Bijgevolg moest er iemand beneden blijven staan om op het knopje te drukken en de mensen binnen te laten. Bij het naar huis gaan , gebeurde dit in omgekeerde volgorde.
De spreekster heeft constant uitleg gegeven over haar eigen kinderen en veel mensen bleven op hun honger zitten. Er was zelfs een mevrouw die dacht dat ze daar niet op haar plaats zat. Zij had een kind met a.s.s. en een mentale achterstand erbovenop.
Volgende keer beter...

Neerslag betekent natuurlijk ook : REGEN!
Die regen heeft ons al veel parten gespeeld bij het draaien van de film!
Vorige zaterdag konden de opnames niet doorgaan wegens het slechte weer.
Maandag had ik een avondopname en ik vreesde ervoor. De ganse dag hield ik mijn gsm in 't oog en hield contact met de crew. Ik vertrok met de trein om 14 u 41 in Herentals.
Toen ik in de trein zat , kreeg ik al een sms met de melding dat ze mij zouden komen oppikken aan het station van Oostende.
Zij vertelde mij dat ze de ganse dag gedraaid hadden : tussen de buien door.
Op de set aangekomen, zag ik de tent weg en weer gaan van de wind en overal stonden er plassen.
De acteurs droegen tussen de opnames door dikke fleece dekentjes!
Ik moest een zomerkleedje dragen en sandalen!!!
Onze scene moest er snel op staan want het begon al donker te worden: one take!
Er was mij al gezegd dat ik met de schminkster kon meerijden tot Antwerpen en als ik geen trein meer had , mocht ik een taxi nemen tot Herentals op rekening van het productiehuis.
Wij vertrokken om 20 u 30 en de gps gaf aan dat we om 22 u 20 in Berchem zouden aankomen.
Onderweg stopten we aan het eerste tankstation om een grote boodschap te doen want op de set was geen fatsoenlijk toilet!!! In de mobilhome konden we naar het toilet maar daar hadden we weinig privacy!
Door ons gebabbel in de auto, reden we ook nog eens verkeerd op de autosnelweg. Ik raadde haar aan om de eerstvolgende afrit te nemen om dan de juiste autoweg op te rijden. Dit lukte ons wonderwel en we verloren maar 5 minuten. Tot we opeens bij een zwaar ongeval uitkwamen: één auto stond nog fel te roken op de pechstrook en de andere bevond zich op de middenrijstrook. Heel langzaam reden we er voorbij en even verder hoorden we op de radio dat er een zwaar ongeval gebeurd was!
Wij waren er gelukkig voorbij: oef!
In Berchem arriveerden we om 22 u 25. Spurtje naar het station en ik had de trein nog van 22 u 30!
Normaal moest ik morgen, vrijdag , ook draaien maar deze dag werd geannuleerd wegens het slechte weer. Aan zee moet ik nog twee scenes draaien, nog één scene in Genk en dan zit dit avontuur erop voor mij.
Van de productie kreeg ik een mail om mijn beschikbaarheden door te geven vanaf 21/9 tot 9/10.
Op facebook ontdekte ik ook een foto met de tekst: "Gelukkig hebben we een mobilhome!"
Terwijl ik deze blogpost typ, regent het hier PIJPESTELEN!!!
Hopelijk krijgen we nog eventjes droog weer zodat de opnames kunnen doorgaan...:)

Het grote avontuur en kleine bezorgdheden

 De grote drukte is begonnen.
Op dinsdag 1 september had ik mijn eerste draaidag.
Daarom ging ik poetsen in Diest op maandag. En gelukkig maar want Bert had de zaterdag ervoor een epilepsie aanval gehad. Hij was op zijn gezicht gevallen en had behoorlijk wat bloed verloren.
Her en der vond ik nog spatjes in zijn appartement en op zijn voorhoofd , neus en oog bevond zich gestold bloed.
Die maandag had ik al 3 keer naar de neuroloog gebeld om te vragen welke medicatie hij JUIST moest nemen want dit stond HEEL onduidelijk op een papier. Maar elke keer ving ik bot: dokter niet aanwezig , dokter bij spoed enz... 's Avonds had ik hem zelf aan de lijn en hij vroeg mij om om 22 u terug te bellen. Toen ik belde , had ik een antwoordapparaat aan de lijn ; waarop ik mijn gal eens heb uitgespuwd! Elke keer zegde ik dat het dringend was. Moet een mens eerst half dood zijn, eer je een dokter kan bereiken???
Dinsdag moest ik pas om 13 u op de set zijn maar de scenarist had gevraagd om vroeger te komen zodat hij mijn rol nog wat kon uitdiepen en ik nog wat kon repeteren.
's Morgens nam ik de trein in Herentals om 7 u 40. In de trein kreeg ik telefoon dat hij mij kwam ophalen in Oostende. Dat viel al goed mee: moest ik de tram niet nemen.
In de auto heb ik nog maar eens naar de neuroloog gebeld en weer had ik de assistente aan de lijn! Ik ben eens goed uitgevlogen en ze ging dan toch maar eens in het dossier van Bert kijken. Hij moest meer dan de dubbele dosis nemen als hetgeen hij nam!
In het hotel aangekomen, belde ik dan naar Bert om dit te melden.
Met de scenarist heb ik de ganse voormiddag gerepeteerd en 's middags gingen wij onder ons twee eten. Tot we telefoon kregen dat we op de set verwacht werden: het was ondertussen al wat uitgelopen.
De eerste dag hebben we gedraaid tot 18 u ongeveer en toen begon het te regenen. Ik was klaar en we reden terug naar het hotel waar ik een warme douche nam om het zand weg te spoelen. Ik had namelijk in de duinen gelegen.
Daarna gingen wij (scenarist en ikzelf) nog een hapje eten en dan terug hotelwaarts. Daar waren ondertussen ook de "helden" aangekomen. Die hadden nog een scene achteraf moeten opnemen.
Nog een babbeltje mee gedaan en dan vlug onder de wol want de volgende dag werden we al opgehaald om 7 u om naar de set te rijden voor make up en ontbijt.
Het was een lange opnamedag : tot 19 u.
Ik werd naar het station gebracht en was te moe om in de trein nog te lezen...
Op donderdag had ik repetitie in Oevel.
Vrijdag was ik even gerust en zaterdag hadden we BBQ in het boswachtershuis van het toneel van Oevel: heel lekker en in aangenaam gezelschap!
's Zondags trokken we naar Westerlo waar we even vertoefden bij de evenementen die er aan het nieuwe kantoor van de dienst toerisme doorgingen.
Op maandag middag had ik een afspraak met mijn nichtje om ons familiefeest te regelen in het restaurant waar we gaan eten.
's Avonds had ik een afspraak bij de huisdokter van Bert geregeld om alles eens goed op punt te stellen ivm zijn medicatie. Het was een vruchtbaar gesprek maar het viel hem wat tegen dat hij niet meer met de auto mag rijden!
We hebben alles op zijn best opgelost en hopelijk blijft hij aanvalvrij zodat hij snel terug achter het stuur kan kruipen.
Dinsdag ging ik zoals gewoonlijk poetsen in Diest en in de vroege avond vertrok ik weer naar Oostende.
Deze keer mocht ik in een hotel in Middelkerke logeren samen met een medespeelster.
Ik ben er zelf geraakt met de tram.
Woensdag morgen was het weerom ontiegelijk vroeg opstaan om op tijd in de make up te zijn.
Na de middag was ik klaar en kon deze keer wat vroeger naar huis sporen.
Donderdag vertrok ik in de vroege avond omdat ik vrijdag alweer 's morgens vroeg op de set moest zijn. Nu mocht ik terug naar het eerste hotel. Daar waren de bedden VEEL beter!
Vrijdag morgen werd ik opgehaald om naar de set te rijden. Ik had een scene in de voormiddag en één in de avond. Gelukkig was het zonnig weer en heb ik de hele namiddag in een luie zetel kunnen genieten : boekje lezen, drankje erbij ....
's Avonds is het wat uitgelopen en kon ik ipv met de trein naar huis , met de schminkster mee rijden tot in het station van Berchem Antwerpen. Daar kon nog net de trein van 22 u 30 nemen.
Normaal had ik zaterdag morgen om 7 u 30 moeten vertrekken om opnames te doen maar dit is afgeblazen wegens het slechte weer: gelukkig!
De ganse week heb ik kunst en vliegwerk moeten doen in het huis van Tim. Nu had ik wat adempauze!
Maandag zou ik niet moeten komen. Maar dan krijg je ineens een call sheet dat je verwacht wordt om 17 u 15 in Nieuwpoort!
Dan ga ik weer met de schminkster tot in Antwerpen moeten komen, peins ik.
Gelukkig heb ik geen a.s.s. Alles verandert hier constant en ik moet uiterst flexibel zijn!!!
Maar het is enorm plezant!!! Ik word daar op handen gedragen. Die jonge mensen zijn één voor één toffe personen die ik van in het begin in mijn hart heb gesloten.
Ook de technische ploeg is super bezorgd om mij: heb je het niet koud? moet je niets drinken, geen honger?.....
Wordt vervolgd.
#Helden van de zee#