Zondagmorgen stonden we op een ontiegelijk vroeg uur op : om 4 uur!!!
Kwart voor 5 vertrokken we naar Mol om met " Carolus reizen" naar het Zillertal in Oostenrijk te reizen.
Zes uur was het vertrekuur maar omdat iedereen aanwezig was , vertrokken ze al vroeger.
Na nog een stop in Hasselt reed de bus via Aken, Frankfurt en München naar de Oostenrijkse grens bij Kufstein. Het grootste deel van die vroege reis heb ik geslapen want ik heb zelfs niet gehoord wat de gids vertelde over hetgeen we onderweg tegen kwamen.
Op de middag stopten we nog om een middagmaal te verorberen maar de meesten namen enkel een soepje met brood.
Via Fügen bereikten we ons gastoord Uderns in het Zillertal. We arriveerden rondom 18 u 20.
We brachten onze koffers naar de kamer en zouden ons nog wat opfrissen. Op de badkamer was echter GEEN zeep en GEEN douchegel te vinden! Ook een haardroger ontbrak.
We zochten ons een plaatsje aan een tafeltje van 4 samen met de mensen die achter ons in de bus zaten en waarmee we al een babbeltje gedaan hadden onderweg.
Ze kwamen van Pijpelheide en we hadden ondertussen al heel wat gezamenlijke kennissen ontdekt.
De gids gaf me de raad om aan het onthaal zeep en douchegel te gaan vragen en van onze tafelgenote mocht ik haar haardroger lenen.
Achteraf hoorde ik vertellen dat er op geen enkele kamer zeepproducten aanwezig waren. Maar iedereen had die blijkbaar zelf meegebracht! Inclusief hun eigen haardroger!
Tijdens de maaltijden hebben we heel wat afgelachen!
De hotelbaas gaf de eerste avond een hele uitleg over hetgeen we de volgende dagen gingen doen en we kregen allemaal een jeneverglaasje. Dat glaasje moesten we ALTIJD bij hebben tijdens de uitstappen. Toen hadden we nog geen idee waarvoor?
Iedereen ging op tijd naar de kamer : het was een vermoeiende dag geweest...
Op dag 2 kwam Thomas (de hotelbaas) tijdens het ontbijt "glas controle" doen. Na het ontbijt vertrokken we samen met hem en een hele lading sterke drank op excursie.
De rit ging naar de "badkuip van Kramsach" ; het Reintaler Merenplateau, bestaande uit een vijftal meren. We wandelden langs de oevers en Thomas bevoorraadde ons regelmatig met allerlei kruiden jenevertjes. "Vitamientjes", noemde hij het geestrijke vocht! Hij vertelde dat er VEEL vliegen zaten. Toen ik verder stapte , voelde ik gekriebel in mijn nek Met mijn 2 handen sloeg ik de zogenaamde vliegen weg! Tot Stan zei: "kijk eens om". Thomas was met een grassprietje in mijn nek aan 't kriebelen!!! En dit was het begin van de fratsen die Thomas ten allen tijde uithaalde!
Nadat we langs de oevers van de Krummsee naar de Reintalersee gewandeld hadden , gingen we eten in een Tiroler Gasthof. In de namiddag brachten we nog een bezoek aan een oud Tiroler Bauernhof, gelegen in een wondermooi natuurpark. Het Bokrijk van bij ons...
De 3 de dag moesten we een picknick maken. We kregen allemaal een rugzakje met reclame van het hotel erop en vertrokken te voet naar de Schleier-waterval. Het was toen al behoorlijk heet en de tocht bestond uit een fiks stukje klimmen en dalen. Mijn knie begon toen al tegen te sputteren en ik besloot om met 2 andere mensen, die de wandeling ook niet aankonden, mee met de bezemwagen te rijden. Die bezemwagen reed met ons naar de anderen op het moment dat we gingen picknicken.
De wandelaars (waaronder Stan) gingen over het Vogellehrpfad aan de zonnekant van het Zillertal naar het nabijgelegen dorp Hart. Van daaruit kwamen ze terug naar het hotel waar Johanna ons opwachtte met een Apfelstrudel en koffie. Stan maakte alle wandelingen mee zodat ik achteraf de foto's kon bekijken.
Op dag 4 vertrokken we met plaatselijke mini busjes naar de Zillertal Höhenstrasse. De grote Carolus bus kon daar niet rijden: haarspeldbochten naast diepe ravijnen. Toch wel bang geweest...:(
Deze weg behoort tot de mooiste alpenwegen van Oostenrijk, reikt tot een hoogte van 2020 m en biedt fantastische vergezichten over de Zillertaler Alpen. De Zillertaler Höhenstrasse is 37 km lang en loopt van Ried/Kaltenbach tot aan het tolhuisje bij Hippach. Te midden van de skiregio "Hochzillertal/Hochfügen" nuttigden we ons middagmaal.
Het hoogste punt van de Höhenstrasse is Melchboden, dat een geliefde plaats is voor parasailers en deltavliegers. Via Schwendberg keerden we terug naar het dal.
De 5 de dag vertrokken we terug met de Carolus bus voor een rit door het Zillertal. We bereikten het mooie Tiroler dorp Finkenberg, gelegen op een zonneplateau, aan het begin van het Tuxertal. Van daaruit begon de wandeling naar de Teufelsbrücke (duivelsbrug). Deze houten brug met tevens een houten dak spant zich over de diep uitgesneden Klamm en de Zemmbach. De wandelaars gingen naar het bergdorpje Ginzling waar de chauffeur hen oppikte. De "sukkelaars" (waaronder ikzelf) bleven in de bus.De tocht ging verder naar het Floitental. Deze romantische Alpenstrasse (niet toegankelijk voor autocars) leidt naar de Tristenbachalm , waar in een gezellige almhut een Tiroler gerecht werd geserveerd. De "vlakkelandstirolers" werden met een busje van Ginzling naar de alm gebracht en ook weer terug.
Op dag 6 verlieten we het Zillertal en reden via de Achensee richting Pertisau, naar de Gramaialm. De wandelaars vertrokken weer voor een klimmetje en er bleven al heel wat meer plattelandstoeristen achter op het terrasje van ons middagmaal restaurant. Het warme weer begon zijn tol te eisen en steeds meer mensen werden moe!
Na de middag kregen we vrije tijd in Pertisau en het enige wat wij deden, was een gigantische ijscoupe gaan verorberen!
Bij elke wandeling stond Thomas met zijn jenevertjes te zwaaien en grappen te verkopen.
We zaten eens te eten en hij had zonder dat iemand het gemerkt had mijn handtas van mijn stoel genomen. Mijn handtas heeft een lange riem en hij ging rond aan de tafels om te vragen of ze niets moesten kopen!!! Tot ik in de mot kreeg dat het MIJN handtas was!
Aan een andere tafel kwam hij met kommetjes soep aan terwijl hij zei dat het HEEL heet was en hij liet een kom vallen zodat de mensen zich een hoedje schrokken. Die kom was natuurlijk leeg en hing te bengelen aan een lepel!
De derde dag was er 's avonds een Tiroler avond. Eerst kwam er een accordeonist en een gitarist Tiroler liedjes spelen. Enige tijd later verschenen er 4 mannen in klederdracht en gaven een show ten beste. Tot ze 4 vrouwen uit het publiek kwamen plukken. Natuurlijk was ik erbij. We moesten mee dansen met die mannen. Achteraf kregen we een borreltje schnaps en we MOESTEN het uitdrinken!
In één slok heb ik het maar binnen gekapt: de korte pijn!
Nadien moesten er ook 4 mannen mee doen en die kregen geregeld een schop onder hun achterste!
Stan had zijn foto toestel niet bij maar iemand anders heeft verschillende foto's genomen.
Ik ben nu wachtende op die foto's. Ik heb mijn mail adres aan die persoon gegeven.
Op dag 7 moesten we weerom vroeg uit de veren want we vertrokken om 7 u!
Ontbijt om 6 u en dan via Duitse wegen en veel file huiswaarts.
Daar begon het gewone leven weer : was en strijk! Maar die is ondertussen ook alweer achter de rug en zo kan ik morgen weer aan een dinsdag Diestdag beginnen.
Nog even een uitleg over de onderste foto. De laatste dag bezochten we een kerkje: het kerkje van Eben am Achensee. Daarin stond een beeld van de heilige Notburga van Rattenberg. De geschiedenis hier rond was heel bizar. Zij is de heilige van de dienstmeiden en ze gaf in haar tijd al haar bezittingen aan de armen. Men had haar begraven en na een lange tijd terug opgegraven. Men heeft haar geraamte weer aangekleed en dat beeld staat nu in dit kerkje!
Aan het thuisfront.
Met Tim hield ik contact door elke dag te mailen. Van Bert kreeg ik een bericht via facebook.
Woensdag kreeg ik een redelijk paniekerige mail van Tim: hij was een sleutelbos kwijt!
Aan die sleutelbos hing het sleuteltje van zijn brievenbus en nog enkele sleutels van op zijn werk.
Hij schreef dat zijn geheugen leeg was en dat hij ze NERGENS meer kon vinden!
Mails gingen over en weer. Zit maar in Oostenrijk en probeer van daaruit maar te begeleiden!!! :(
Zelfs de poetsvrouw had ik ingeschakeld.
Thuis gekomen , heb ikzelf ook nog eens alles afgezocht : maar NIETS te vinden!
Maar dan verneem ik van zijn vader dat Tim op vrijdag naar Keulen is gereden!
Hij bezoekt daar elk jaar een soort computer beurs waar spelletjes ontwikkeld worden.
Twee jaar geleden kon hij nog meerijden met iemand van Limburg. Verleden jaar reed hij alleen.
Toen had hij nog een gewone auto. Maar nu reikte zijn elektrische auto zo ver niet: 200 km!
Dus kreeg hij de auto van zijn vader mee; plus de bankkaart om onderweg te tanken.
Dit evenement duurt dan tot in de vroege uurtjes. Zoiets vertelt hij niet tegen mij en dit kan hij zonder problemen allemaal geregeld krijgen!!!
A.s.s. Het blijft een AVONTUUR!
