Ontgoocheling en miscommunicatie

Enkele weken geleden werd ik opgebeld door een vroegere medewerker van de Benidorm Bastards.
Hij was bezig met een nieuw project en had 3 vrouwen nodig voor een gastrol.
Hilda en ik konden al meedoen maar onze 3de bastard kon niet.
Daarom vroeg hij mij of ik niemand kende die voor die rol in aanmerking kwam.
Ik belde een vroegere collega van de Peerdestal op en zij was dadelijk overtuigd.
Er werd wat over en weer gemaild om een dag te prikken en mijn eerste voorstel was op woensdag 27 mei. Maar daarna kreeg ik telefoon om te vragen of ik vandaag kon komen. (maandag 25 mei).
Aan de telefoon werden ook mijn maten van kleding en schoenen gevraagd en op mail stond dat ik nog wat kleding en schoenen moest meebrengen.
Deze morgen vertrok ik met pak en zak en nam de trein van 8 u 20 in Herentals.
Daarna nog een tram naar Linkeroever waar men mij oppikte om naar het "basecamp" te rijden.
De persoon van de Peerdestal was er al en begroette mij heel hartelijk. Het was al heel lang geleden dat we mekaar nog gezien hadden. Men begeleidde haar naar de set en ze riep nog : " Tot straks, hé!", terwijl ik daar in de schminkkamer bleef wachten.
Toen de persoon van de productie terug kwam , zei ze : "Ik heb slecht nieuws voor jou." Ik vermoedde al iets en vroeg: "Ik moest niet komen zeker?"
Inderdaad , dit was zo: ze hadden dubbel "geboekt". Ze zou een contract voor mij maken om mij te kunnen betalen maar zonder T.V. rechten.
Terwijl ik zat te wachten, kwam mijn tegenspeler , Nico , aan. Hij vroeg : "Hoe is 't?" Ik zei: "Niet goed , want ik mag niet meedoen!" Er werd toen een duchtig potje gevloekt en Nico vond het HEEL spijtig!
Toen men Nico naar de set bracht, mocht ik terug mee rijden naar de tramhalte.
Op de trein deed ik een berichtje naar de producer: Bedankt om mij voor niks naar Antwerpen te laten komen. Groetjes.
Ik kreeg onmiddellijk een berichtje terug: Lea!!! Sorry... Miscommunicatie met de scenarist/regisseur en productie. Excuses. Groetjes.
In de kleedkamer had ik wel een foto laten nemen van Nico en mij. Deze zette ik op facebook met de tekst: BIJNA op de set met Nico Sturm. Voor niks naar Antwerpen gereden.
Toch wel toevallig dat het te maken heeft met "miscommunicatie". Een woord waar ik dagelijks mee te maken heb. En dat eigenlijk mijn rol werd ingenomen door de persoon die ik voorgesteld heb!!!
Maar ik heb daar in de kleedkamer een goed gesprek gehad met een medewerkster van de kleding.
Zij studeert voor therapeute en had al gewerkt met kinderen met a.s.s. Zij was heel geïnteresseerd in mijn boek en in mijn uitleg. Toen ik vertrok, zei ze: "Ik ben blij dat ik jou heb leren kennen en ik ga zeker jouw boek lezen!"
Door deze tegenslag was ik vroeger thuis en heb dan toch mijn ganse strijk gedaan gekregen!
Ik had zelfs nog wat tijd over om mijn dvd van de Tokyo boys te gaan ophalen. Een leuk vooruitzicht om te bekijken!
Bijkomende ontgoocheling en GROTE teleurstelling.!
Gisteren vond ik in de brievenbus bij Tim een omslag die een afrekening van de visa kaart bevatte.
Er stonden verschillende items op waar ik niets van snapte maar wel een bedrag van 603 euro!!!
Ik bekeek de bankkaarten die ik had afgenomen van hem toen we de eerste keer naar de psychologe in Mechelen geweest waren. Het waren 2 gewone kaarten: ik had dus GEEN visa kaart! De schrik sloeg me om het hart!
's Avonds vroeg ik hem wat dit allemaal betekende en hij gaf een heel ontwijkend antwoord over een bedrijf dat zijn gegevens had opgeslagen en zo...
Toen ik hem 2 maal vroeg of hij het BESTELD had , zei hij uiteindelijk ja!
Het zijn boeken en dvd' s volgens hem en hij verwonderde er zich over dat het ZO duur was...:(
Zo dadelijk rijden we naar Mechelen en ik ga nu ZEKER mee binnen bij de psychologe!!!
Mijn vertrouwen is nu wel weg.
Ben benieuwd. Wordt vervolgd.

Benidorm Bastards reünie

Onze reünie ging deze keer door in Schoten, waar Marcel Mols woont.
Hij had alles tot in de puntjes geregeld: een gids, de krant en ATV stonden paraat.
Wat een super leuke bijeenkomst had moeten worden, eindigde spijtig genoeg in mineur.
Bij ons begon het 's morgens al.
Ik was bij Stan blijven slapen omdat ik 's morgens van daaruit op 20 minuten in Merksplas bij Hilda kon zijn. Wij gingen samen rijden.
We vertrokken goed op tijd: op 45 minuten zouden we in Schoten zijn als we niet langs de autosnelweg reden.
De gps stuurde ons altijd maar opnieuw naar de autosnelweg en we vonden de wegwijzer niet die ons naar Sint Job in 't Goor moest wijzen.
We zijn dan uiteindelijk maar de autosnelweg op gereden en toen begon de miserie!
Er was een dodelijk ongeluk gebeurd met vrachtwagens en we stonden 2 uren stil!!!
Ik belde dan maar naar Johan om te zeggen dat ze niet op ons moesten wachten om met de gids te vertrekken.
Om half 11 moesten we normaal daar zijn en we waren er om 12 u!
Johan stond ons op te wachten en vertelde dat Marcelleke flauw gevallen was en met de ziekenwagen was weggevoerd naar het ziekenhuis. Irene was mee gereden.
Wij konden nog een uurtje mee volgen met de gids en toen gingen we eten in "Den Trol". Ondertussen hield Johan contact met het ziekenhuis en we wisten dan dat Marcelleke een gebroken arm had en zijn heup erg bezeerd.
Irene was ook terug gearriveerd met een taxi en kon nog iets mee eten.
De pers was natuurlijk heel happig op de sensatie en de kranten stonden er 's anderendaags al vol van. Zelfs op ATV was er een filmpje over ons!
Na het eten zijn we met zijn allen doorgereden. Enkelen zijn nog naar het ziekenhuis geweest en de rest reed naar huis.
Zulke situaties kunnen spijtig genoeg voorvallen: we worden allemaal een dagje ouder...

Over de revue in Herentals is gisterenavond ook het doek gevallen en we hebben er allemaal veel deugd aan gehad.
Een fijne groep die theater brengt en de mensen gelukkig maakt. Meer moet dat toch niet zijn?

Hieronder volgen de foto's. Ook nog een volle postermuur bij Tim.

Sprookjesbos en druk, druk, druk.

Onze opendeurdag in het sprookjesbos is spijtig genoeg helemaal uitgeregend.
We begonnen nog droog. Mijn eerste verhaaltje kon ik nog vertellen aan de voorgevel van mijn mooie huisje. De werkers hadden het zoooo mooi gemaakt. Ik kreeg een mooi heksenhuisje met een waterput in de tuin en een vuurtje (dat niet meer brandde natuurlijk!) waar een heksenketel boven hing.
De volgende zes verhaaltjes vertelde ik binnen in het huisje voor de kindjes. De ouders bleven buiten in de regen staan.
Toch waren er nog 150 kindjes komen inschrijven en vonden ze het goed!
De 2 volgende weken heb ik in een rush geleefd. Alles volgde zich in een snel tempo op en tot op heden heb ik het overleefd... :)
Maandag morgen moest ik al gaan vertellen in het bos. Ik had amper een nieuw verhaaltje kunnen zoeken en het ging nog niet al te vlot.
Dinsdag: Diestdag en 's avonds repetitie.
Woensdag : weer een vertelling in de namiddag en 's avonds repetitie.
Donderdag: op de middag met Tim naar Mechelen naar de psychologe en daarna naar Stan. Ik moest 's avonds immers een lezing gaan geven in Oud-Turnhout. Vanuit Baarle Hertog is dat dichterbij.
"Mijn kind met autisme loslaten, hoe doe ik dat?" is de titel van mijn lezing. De evaluaties waren allemaal heel positief en achteraf gingen we nog iets drinken in de cafetaria.
Heel laat kwam ik bij Stan aan en s'anderendaags reed ik na de middag vlug weer naar huis want om 15 u kwam Bert met zijn oude accordeon naar mij. Wij gingen namelijk een nieuwe halen in Westmalle en zijn oude zou daar blijven om te verkopen.
Ondertussen is hij heel tevreden met zijn nieuwe en grotere accordeon. :)
Bij mijn thuiskomst, at ik vlug een broodje en vertrok naar Geel voor Gheelamania waar ik afgesproken had met een collega van de revue. Prachtige voorstelling gezien!
Op zaterdag reed ik met Stan naar Mol. Daar was een concert van een accordeon klas en Jelle Cleymans kwam daar optreden. Ik had 2 vrijkaarten gekregen van de mevrouw van de accordeon winkel. We hebben er erg van genoten!
Zondag reed ik met Stan mee naar Baarle Hertog want de kleindochter was jarig en er was een feestje. Gelukkig was het prachtig weer en konden we in de tuin zitten!
s' Avonds bracht Stan mij naar Turnhout waar ik de bus naar huis nam.
Maandag : s' morgens weer vertelling in het sprookjesbos en 's avonds technische repetitie in 't Schaliken.
Dinsdag: 's Morgens naar Vorst Laakdal om een inleef te gaan geven samen met Marc. We stonden allebei aan een verkeerde locatie! Gelukkig zaten er twee mevrouwen die ook naar de inleef moesten en die zo vriendelijk waren om ons de weg te wijzen. (het was maar 3 km verder). Daarna :Diestdag en 's avonds was er een vergadering in Noorderwijk van de VVA : "Mijn kleinkind heeft autisme" en ik had een mail gekregen dat de spreker had afgezegd en of we geen babbelavond konden doen? MAAR ik kon niet komen want ik had repetitie!!! Nadien kwam er een mail dat er een andere spreker gevonden was en of ik een vragenlijst kon afprinten? Dat heb ik gedaan en voor 19 u ben ik alles gaan klaar zetten in het dorpshuis: de papieren, de vragenlijst , alles voor de koffie....
Daarna ging ik repeteren in Herentals.
De repetitie stopte rond 22 u 20 en ik deed een berichtje om te vragen of ze er nog waren? Ja dus!
Ik terug naar Noorderwijk waar ik alle papieren nog in orde kon maken en de evaluaties nog uitdeelde. Nog wat nagebabbeld en WEER LAAT thuis!!!
Woensdag: een vliegensvlugge poets in mijn appartement, want dat was ook alweer 14 dagen geleden!!!
s' Avonds repetitie in Herentals. Alles liep mis: ik vergat mijn micro aan te doen , ik vergat teksten...
Maar ik was niet alleen! Iedereen had last van de vermoeidheid en de regisseur was helemaal niet goed gezind!!! We hebben het mogen horen!
Na de repetitie reed ik naar Stan om donderdag (hoogdag nota bene!) na de middag naar huis te komen want 's avonds hadden wij generale repetitie!
Ik had er niet van geslapen en mijn collega's beweerden hetzelfde. "Wij staan bijna 40 jaar op de planken en wij zouden het niet meer kunnen???" vroegen we ons af. We besloten om onze "kunde" eens te laten zien! En we gaven er een lap op!
De generale was in orde en de premiere van vrijdag nog MEER!
Op vrijdag ben ik tijdens de dag ook nog gaan poetsen bij Tim want de poetsvrouw had verlof.
Gisteren hebben we onze "beruchte" tweede voorstelling gespeeld en die is toch goed meegevallen: een paar dingetjes zijn vergeten maar daar heeft het publiek niets van gemerkt.
Ik heb al elke keer een "open doekje" gehad. En dat doet toch ook wel deugd!
Deze namiddag vliegen we er weer in en dan nog 3 keer volgende week. Daarna is deze fijne periode ook alweer voorbij.
Op naar de volgende!

Auto en Brussel

Eindelijk is de elektrische auto van Tim gearriveerd!
Al geruime tijd sprak hij erover om een elektrische wagen aan te schaffen.
Zijn vorige auto had zijn beste tijd gehad en er kwamen veel kosten aan. Daarom raadde ik hem aan om nu toch maar de knoop door te hakken.
Begin december 2014 reden we naar de Renault garage om inlichtingen in te winnen. De volgende zaterdag mochten we al komen proef rijden en de keuze was snel gemaakt.
Er werd een belofte gemaakt dat de auto half maart zou toekomen.
Na ettelijke telefoongesprekken naar de garage zou de levering begin april zijn. En inderdaad: op 1 april (geen aprilgrap!) werden we opgebeld dat de auto in de garage stond!
MAAR: eerst moest er nog een "plug-in" unit in de garage bij Tim geplaatst worden.!!!
Mailen, bellen ... en maandag 20 april zou de plug-in compagnie langs komen!!!
Tim kon pas de volgende vrijdag verlof krijgen om de auto te gaan ophalen.
Vrijdag 24 april was het dus D-Day! Spanning alom.!!! s'Morgens reden we naar de car wash om de oude auto binnen en buiten te laten wassen want die auto werd overgenomen door de garage.
De verzekeringsagent zou ook in de garage zijn om de papieren in orde te maken. WEER stress: de auto was niet klaar!!! Moest nog opgeladen en gewassen worden!!!
s'Middags mochten we terug komen. Na een uurtje uitleg, vertrokken we geruisloos...
We hebben samen een rondrit gedaan langs de poetsvrouw en de auti-coach en overal niets dan lof!
Maandag ging Tim voor het eerst met die nieuwe auto werken. Ik was natuurlijk razend benieuwd of hij wel zou toekomen met de batterij. Maar dit valt allemaal reuze mee! Het is de beste aankoop die hij ooit heeft kunnen kopen. Elke dag bij thuiskomst heeft hij nog genoeg over en hij laadt nauwgezet elke avond de batterij op. Hij rijdt ook uitermate zuinig!

Zondagmorgen gingen Stan en ik ontbijten in een bed and breakfast in Noorderwijk: super lekker en uitgebreid. We hebben al een afspraak vastgelegd voor een ontbijt op de verjaardag van mijn vader.
Dit even tussenin.

Dinsdagmorgen stond ik gepland om samen met Marc een inleef te gaan geven in Brussel in het paleis der Academiën. Ik had al vernomen dat het daar heel chique was en dat niet iedereen daar binnen mocht!
Inderdaad : het was daar chique! Willem van Oranje moet daar nog gewoond en geregeerd hebben;
Ik had de trein genomen om daar te geraken en werd opgehaald door een medewerker in Brussel Centraal. Hij loodste mij door het Warande park en gaf uitleg over Brussel. Ook zag ik het koninklijk paleis, waar de koning "werkt" :)
Daar aangekomen , was Marc al ter plaatse en hij had alles al klaar gezet.
Het was "de dag der talen" en we hadden mensen van de examencommissie als publiek. Allemaal ZEER gemotiveerde mensen die HEEL geïnteresseerd luisterden en open stonden voor onze uitleg.
Elke keer leer ik toch wat bij van Marc. We spreken over 3 blokken in de wereld van autisme:
1) zintuiglijke prikkels, rituelen en gewoontes
2) sociale interactie
3) communicatie
Marc zei op een bepaald moment: "Wij houden enorm van rituelen!" Toen dacht ik : "Inderdaad : het veranderen van de dag voor de poets kan voor hinder zorgen..."
Bij het blok van communicatie kwam ook ter sprake dat de logica van mensen met a.s.s. helemaal verschillend is van de logica van n.t.ers.  Daardoor is er zoveel MIS communicatie!!!
Vele dingen worden op een andere manier begrepen en gedaan. Goede raad wordt niet opgevolgd. En dit komt allemaal door hun andere manier van denken!
Soms vind ik het toch wel moeilijk hoor!
Maar dan doet het weer deugd dat er nog mensen zijn die er mee hun schouders willen onder zetten zoals die mensen in Brussel.
De volgende dag kregen we nog een mail van de verantwoordelijke om ons te bedanken dat we het allemaal zo goed uitgelegd hadden.
"Daarvoor doen we het , hé!" zegt Marc.

De twee volgende weken moeten we een tandje bijsteken wat de revue betreft in Herentals. De repetities verlopen nog niet vlekkeloos maar dat komt wel goed. Gisteren hebben we hilarische filmpjes opgenomen. Lachen geblazen!

Morgen staat de opendeurdag van het sprookjesbos op het programma.
Hopelijk steekt de regen geen stokken in de wielen.