Maandagavond kwam hij ziek en koortsig thuis van zijn werk. Ik zei dat hij alleen maar soep moest gaan eten bij zijn vader en vertrok naar de repetitie in Herentals.
We hadden vroeg gedaan en gingen nog iets drinken in het theatercafé. We stonden juist op het punt om nog een tweede drankje te bestellen , toen mijn gsm rinkelde. Het was de persoon van begeleid wonen: zij had een afspraak bij Tim die avond. Zij vroeg mij of ik er nog kon langs rijden want hij was helemaal uit zijn ritme! Hij wist totaal niet wat te doen...
Ik ben dan maar vertrokken. Eerst thuis mijne pot honing opgehaald en hem een tas warme melk met honing gemaakt. Ik maakte zijn pittenkussentje warm en legde het in zijn bed. Waarna ik hem dwong om naar bed te gaan. De volgende dag zouden we naar de dokter rijden.
Bij de dokter was de diagnose vlug gesteld: GRIEP! Rusten en Dafalgan slikken!
Hij bleef hoge koorts maken en kon bijna niets eten! Elke dag haalde ik zijn kommetje soep bij zijn vader.
Natuurlijk kon het bij mezelf ook niet lang uitblijven! De woensdag deden de beestjes een grote aanval op mijn gezondheid!!!
Koorts , spierpijnen, en o, zo moe!!!
Ik kan me niet voorstellen hoe lang het geleden is dat ik nog zo ziek ben geweest.
Mijne zetel was mijne beste vriend: onder een dik fleece dekentje en maar Dafalgan slikken!
Eten kon ik niet binnen krijgen en koffie kon ik niet meer ruiken!
Omwille van het besmettingsgevaar is Stan dat weekend maar thuis gebleven.
Zondagavond probeerde ik toch een beetje te eten want maandag voormiddag moest ik met Tim naar Mechelen naar een psychologe die kennis heeft van "autisme en verslaving". Het heeft te maken met het bestellen van zijn "pakjes".
Ik was blij dat Tim naast mij zat in de auto want ik was nog helemaal niet alert.
Mijn reacties lieten nog te wensen over.
De psychologe zag er mij een hele bekwame uit: ze wist waarover ze sprak en gaf goede tips.
Maar daar kwam het eerste slechte nieuws. Het zou een lange tijd in beslag nemen en alles moest stap voor stap gaan! Dus: dat wordt verschillende weken naar Mechelen rijden...
Het tweede slechte nieuws kwam woensdag. Ik ging poetsen bij Bert. Een dag later omwille van mijn griep.
We zaten samen aan tafel en ineens zei hij : "Ik ben ontslagen!" Dat nieuws kwam als een donderslag bij heldere hemel. Gelukkig waren mijn boterhammen al op want ik kreeg geen hap meer door mijn keel!
Ik belde met zijn baas en hij legde uit dat het niets met Bert zelf te maken had. Het was een heel goede werkkracht en hij zou uitstekende referenties krijgen voor zijn volgend werk. Het bedrijf zat gewoon in slechte papieren en kon hem (tesamen met nog 2 anderen) niet meer betalen.
Op automatische piloot heb ik verder gepoetst en toen ik thuis kwam , ben ik gebroken.
Daarna ben ik naar Stan gereden en heb me daar ook nog eens laten gaan...
's Anderendaags belde ik naar Goci en zij hebben mij hoop gegeven. Ze gaan Bert verder begeleiden naar volgend werk en ze zouden rekening houden met de juiste regio.
Hij heeft in elk geval al verschillende jaren ervaring kunnen opdoen en ze zijn heel tevreden over hem.
Goci gaat er prat op dat ze mensen met een werkhandicap aan werk kunnen helpen en aan het werk kunnen houden! Daar zullen we ons dan maar aan optrekken zeker?
En : Na regen komt ALTIJD zonneschijn!
Nog "een beetje" slecht nieuws.
Eind vorig jaar kreeg ik telefoon om een paar opname dagen mee te draaien in "Familie".
Natuurlijk was ik heel blij dat ik terug in de running was en mijn eerste draaidag was eind november.
Op 6 januari zou de tweede draaidag volgen. Terug naar de kapper want mijn haar moest hetzelfde zijn als in november!!!
Die dag was reuze plezant! De persoon die Jan Van den Bossche speelt, was super blij om mij terug te zien! Helemaal in de beginjaren van Familie had ik met hem ook nog opgetreden.
We hebben 's middags samen getafeld en een fijn gesprek gehad.
Hij had een foto van mij genomen samen met hem en die foto heeft hij in T.V. gids Primo gezet. Daarbij stond een mooi artikel met reclame voor mijn boek.
In 3 afleveringen van Familie ben ik te zien geweest als poetsvrouw van Jan. Ik mocht niet veel zeggen maar ik poetste wel goed! Op het einde vertrok ik uit het café en Jan was niet tevreden omdat ik niet wilde helpen achter de toog! De anderen zegden: "Wat wil je nu? Iemand die goed poetst of iemand die altijd ligt te klagen?"
Volgens mij was dit een open einde en ik dacht dat ik nog wel eens zou mogen terug komen...
Maar net op die woensdag dat Bert mij vertelde over zijn ontslag (hoe toevallig???) kreeg ik in Familie te horen van Jan: "Wil je nu eens wat weten? Nu heeft die Anita (ik dus) afgebeld! Zij heeft een full time job aangenomen bij een gezin om op de kindjes te gaan passen!"
Dus: GEEN opnames MEER!!!
Niet dat ik daar van wakker lig, maar het was leuk meegenomen.
