Mijn jaar is alvast goed gestart.
Met oudjaar zijn Stan en ik gaan eten in de vroege avond nadat we in de namiddag in Antwerpen hadden rondgelopen en heel decadent gedaan hadden door VEEL zoetigheden bij de koffie te verorberen...
Na onze maaltijd in het restaurant hebben we onze decadente uitspattingen voortgezet door WEER veel zoetigheden bij de koffie te nemen...
Om de jaarwissel te vieren, wandelden we tot bij mijn zus waar ook de tafel nog rijkelijk gedekt was...
Met een pijnlijke maag wandelden we rond 2 u naar huis waar we nauwelijks geslapen hebben met onze overvolle magen. Maar ja.. zoiets doe je alleen maar jezelf aan nietwaar?
Op nieuwjaarsdag moesten we zoals elk jaar bij mijn vader gaan eten met de hele familie.
Het was weer reuze gezellig en zeker nu er zo'n lollig Loreke bij aan tafel zat!
Mijn vader was nog wel een beetje stil na zijn liesbreuk operatie maar hij genoot toch met volle teugen van de gezellige drukte.
Zondag 5 januari mochten we met een bevriend paar mee naar Antwerpen voor de gratis nieuwjaarsreceptie van de stad op de grote markt.
Het plein was zwart van het volk! Er stonden 3 frietkramen, kramen met drank zoals : koningskes, warme chocomelk en fruitsap.
Aan de frietkramen was geen aankomen aan: ellenlange rijen stonden aan te schuiven.
De mannen gingen een koningske halen en de vrouwen een warme chocomelk.
We wilden naar de andere kant van het plein stappen maar daarvoor moesten we door die rijen die aan het frietkraam stonden aan te schuiven. Ik ging voorop met mijn armen uit mekaar en vroeg: "Mogen wij hier eens passeren aub? Wij moeten ginder zijn. Dankuwel!" De mensen gingen uit mekaar en ik werd HERKEND! De drie anderen volgden gedwee. :)
We zijn dan maar iets gaan drinken op een verwarmd terras op de Groenplaats nadat we Bart de Wever en het hele Antwerpse stadsbestuur hadden gezien natuurlijk;
Daarna gingen we eten bij een Italiaan op de eerste verdieping waar we een uitstekend zicht hadden op de kathedraal.
Dat was in elk geval een geslaagde dag geworden!
Zoals elke donderdag (als het een schooldag is) ging ik de voorbije week onze kleinkinderen uit de school halen.
We eten eerst en daarna ga ik met de meisjes in de living aan de grote tafel zitten om te "werken" zoals zij het zelf zo schattig kunnen zeggen.
De oudste schrijft ijverig haar woordjes die ze nog kent en de jongste puzzelt erop los.
Op zeker moment stond Stan in de keuken te lachen, te lachen. Hij kwam in de living en zei: "Dat is toch zo mooi hoe die twee jouw aandacht vragen: Oma van hier en Oma van daar." En oma probeert voor allebei de aandacht evenredig te verdelen. :)
Vrijdagavond was het nieuwjaarsreceptie van het OCMW en het ziekenhuis van Herentals.
Men had mij gevraagd om de speech van de voorzitter een beetje op te vrolijken.
Daarvoor moest ik toch wel wat van buiten leren. Maar tot hiertoe is dat voor mij nog geen probleem.
De hapjes en drankjes op de receptie waren tiptop in orde maar de sfeer was wat grimmig.
Er was een vakbondsdelegatie die nogal wat kabaal maakte tijdens de speech: zij waren TEGEN de besparingen. Iedereen vond dit gedrag schandalig en respectloos. De gebeurtenis heeft zelfs de krant van zaterdag gehaald.
Gisteren hebben wij in Balen onze laatste voorstelling gespeeld: weeral voor een bomvolle zaal en met een staande ovatie achteraf. Men is er over aan 't denken om het stuk te hernemen in het najaar...
We zullen ook nog naar Gent moeten gaan spelen want we zijn geselecteerd voor het Landjuweel.
Op mijn living tafel staan momenteel een mooi boeket rozen (van vrijdag) en een bloempotje met een wit , schattig bloempje (dat ik niet ken) van gisterenavond na het toneel.
En als 2014 zo verder gaat, hoor je mij zeker niet klagen.
Aanvulling.
In het nieuwe jaar is er natuurlijk ook nog nieuws over mijn zonen!
Bert is zinnens om zonwering te laten plaatsen aan zijn slaapkamerraam en zijn radiator was stuk.
Daarom ging ik verleden week na mijn poetsbeurt bij de buurvrouw poolshoogte nemen over de kleur van de zonwering en de leverancier van de verwarming. Ik vroeg haar gsm nummer om haar eventueel later nog te kunnen contacteren en ze schreef het op een briefje. Ik stak het briefje los in mijn handtas met de bedoeling het er 's avonds uit te halen en het nummer in mijn boekje te noteren.
Natuurlijk was ik dit vergeten en ik ging de volgende dag naar de krantenwinkel, de bakker en de bank.
Thuis gekomen , vond ik het papiertje niet meer!
Ik ben dadelijk terug gaan vragen bij de bakker of ze geen briefje gevonden hadden met een telefoonnummer op? NEEN! Dan ben ik nog bij de bank gaan kijken en onderweg naar de krantenwinkel : maar ook NIETS!
Ik stuurde dan maar een mail naar Bert met de vraag of hij het nummer opnieuw wilde gaan vragen bij zijn buurvrouw.
Hij stuurde mij het nummer door via sms. En nu komt het strafste van het verhaal! Vrijdag toen ik op de nieuwjaarsreceptie van het OCMW zat, toonde ik fier de foto's van de kleindochters aan een vriendin en het papiertje met het telefoonnummer viel uit mijn fotoboekje!!!
Tim is de laatste tijd ook in goede doen. Verleden week haalde hij met een zekere fierheid een pakje kattenvoer met een speelgoedje voor de poes uit zijn rugzak. Dit had hij gekregen van een nieuwe boekhouder op het werk zei hij trots! Zij was van team leidster tot boekhouder gepromoveerd en was op werkweekend naar Luxemburg geweest. Het was dus een VROUW en dat verklaart alles!!!
Gisteren zondag mocht hij naar het nieuwjaarsfeest van de Lukrakers. Daar kijkt hij ook altijd naar uit!
Hij kwam thuis rond 21 u en ik vroeg wat hij gewonnen had met de tombola: 9 prijzen begon hij uit te laden!!!
Daarna vroeg ik hem wat hij gegeten had en hij wist het mij tot in detail te beschrijven.
Maar ik vond toch dat hij wat zenuwachtig was... en toen ik zijn handen bekeek , zag ik dat ze heel vuil waren. Ik vroeg hem hoe dat kwam en hij vertelde dat hij platte band had gereden : dat verklaarde zijn zenuwachtig gedoe! Na vraag per vraag gesteld te hebben, kwam ik te weten dat hij die platte band had toen hij aankwam bij het restaurant en dat hij pas het wiel had verwisseld voor hij terug naar huis vertrok.
Oef.. hij had met propere handen aan tafel gezeten...
Hij had Touring wegenhulp opgebeld om hem te helpen en dat vind ik dan ook weer super!!!
Maar dat hij zijn handen diende te wassen, moest ik hem zeggen...
Die handen waren zo vuil geworden omdat hijzelf het reservewiel uit de auto had gehaald.
Vandaag is hij naar de garage gereden en vrijdagavond moet hij zijn auto binnen brengen voor nazicht.
Dan zal ons ma ook weer moeten inspringen, veronderstel ik. Maar dat doen we heel graag, nietwaar. :)
