In mei legt elke vogel een ei.
Misschien legt elke vogel wel een ei maar de temperatuur is beneden alle peil.Veel regen, geen of weinig zon en veel wind.
Maar het slechte weer heeft totaal geen invloed op mijn goed humeur.
Ondertussen hebben we al drie voorstellingen van "De drei Musketrezen" gespeeld met veel succes.
Al had ik geen goed gevoel bij de premiere. In een bepaalde scene was ik vergeten op te komen.
Op een bepaald moment moet ik een suikeren fles kapot slaan op iemands hoofd en dan ligt een stuk van het podium vol stukjes suiker. Die komen dan op hun beurt weer onder de schoenen van de spelers terecht.
Onder mijn schoenen hangt de meeste suiker omdat ik er het dichtst bij sta.
Ik was heel verwoed die suiker van mijn schoenen aan 't krabben ipv op te komen...
De andere spelers hadden gewoon doorgespeeld en het publiek had niets gemerkt maar ik was er helemaal niet goed van! Ik voelde me zo slecht dat ik op het einde ook nog eens een black out kreeg: weliswaar maar heel even maar toch...
De volgende twee voorstellingen gingen voortreffelijk.
Verleden week tijdens een repetitie kwamen er ook twee dames van radio 2 kijken en één van hen heeft mij een heel mooi compliment gegeven. Zij zei: "Hoe klein jij ook bent, op het podium ben jij GROOT , jij vult het podium!" Vrijdag heeft zij het stuk ook vermeld in Middagpost: heel leuk!
Vandaag was het premiere van de film : "Wachten op niets". Verleden jaar in de zomer is die opgenomen.
Men had mij gecontacteerd om daarin een oma te spelen wat ik dan ook gedaan heb.
Het is een mooi filmpje geworden en ik ben heel tevreden over mijn bijdrage.
De film is gemaakt door allemaal jonge mensen: 14, 15,16,17 jaar. Zowel het scenario , de muziek, de klankopnames, de regie, de casting, de montage ... alles werd door die jongeren gedaan.
En dan nog wat nieuws over mijn boek.
Regelmatig krijg ik nog reacties van mensen die het zo herkenbaar vinden en er veel aan hebben.
Zelfs een "grote" actrice die hier in Voortkapel woont, stuurde mij een mailtje met de melding: "Wij zijn collega's en hebben mekaar nog niet ontmoet..." enz...Zij heeft mijn boek bejubeld en ook herkenning in gevonden. We gaan zelfs eens afspreken!
In de Plantijn hogeschool moest ik onlangs in een panel zitten ivm "begeleiding van volwassenen met autisme". Daar heb ik iemand ontmoet die in een gelijkaardige situatie zit en waar ik mee ga afspreken.
Het doet toch altijd deugd als je mensen tegen komt die begrip hebben en waarbij je maar een half woord nodig hebt om iets uit te leggen.
Nog iets leuks.
Van mijn jongste zoon kreeg ik hele fijne moederdagwensen : ik citeer: "Als er iemand is, die 2 keer een moederdag verdient, dan ben jij dat wel!"
Mooi toch , nietwaar?
